Urine-incontinentie komt vaak voor bij ouderen. Men schat, afhankelijk van de definitie, dat 15-30% van de zelfstandig wonende ouderen lijdt aan incontinentie, een percentage dat oploopt tot 50% van de bewoners in verzorgingshuizen en 90% in verpleeghuizen.
In Nederland hebben ruim 3,5 miljoen mensen, mannen en vrouwen, plasklachten. Van hen heeft ongeveer 1 miljoen last van een overactieve blaas en een half miljoen is incontinent voor urine1.
een prevalentie van 57%. Het aantal vrouwen in Nederland in die leeftijdscategorie is naar schatting 2,1 miljoen, waardoor extrapolatie 1,2 miljoen incontinente vrouwen suggereert alleen al in de leeftijdsgroep van 45-70-jarigen.
In Nederland hebben ongeveer een miljoen mensen last van urine-incontinentie. Dat is dus ongeveer 1 op de 20 mensen. Hiervan is 75% vrouw en 25% man. Ontlastingsincontinentie komt minder vaak voor.
Achter incontinentie bij ouderen kunnen zowel een fysieke-, cognitieve- als consumptieve oorzaken liggen. Bij fysieke oorzaken kunt u denken een aandoening aan belangrijke organen zoals bijvoorbeeld de blaas, de darmen of het bekkenbodem. Afwijkingen aan het zenuwstelsel kunnen eveneens incontinentie veroorzaken.
Urine-incontinentie betekent ongewild verlies van urine. Ontlastingsincontinentie is ongewild verlies van ontlasting. Binnen de urine-incontinentie onderscheiden we verschillende soorten, zoals stressincontinentie, aandrangincontinentie en zwangerschapsincontinentie. Incontinentie kan tijdelijk of blijvend zijn.
Incontinentie is vrijwel altijd goed te behandelen. Je kunt door middel van oefeningen leren om je bekkenbodemspieren bewust aan te spannen en weer te ontspannen. Ook kun je leren om bewust (plotselinge) verhoging van de buikdruk op te vangen. Zo kun je urine-incontinentie meestal verminderen of zelfs verhelpen.
Het optreden van urine-incontinentie neemt toe met de leeftijd. Urine-incontinentie komt voor bij meer dan de helft van de zelfstandig thuiswonende Nederlandse vrouwen van 45 jaar en ouder. Ook mannen kunnen last hebben van urine-incontinentie. Dit komt echter twee keer zo weinig voor als bij vrouwen.
Is incontinentie erfelijk? Onderzoek wijst uit dat stress- of inspanningsincontentie erfelijk kan zijn. Vrouwen wiens moeder of oudere zus met incontinentie kampen, hebben zelf meer kans om er ook mee geconfronteerd te worden.
Bij inspannings- of stressincontinentie verliest u urine bij lachen, hoesten, springen of tillen. Bij aandrangincontinentie voelt u plotseling een niet te onderdrukken aandrang om te plassen. Bij gemengde incontinentie hebt u zowel inspannings- als aandrangincontinentie. Deze vorm komt veel voor bij ouderen.
U merkt bijvoorbeeld 1 of beide dingen: U kunt uw plas niet goed ophouden als u zich inspant. Zoals bij hoesten, lachen of sporten. U moet ineens heel erg plassen en bent niet op tijd bij de wc.
Incontinentie houdt in: onwillekeurig urineverlies, ofwel 'je plas niet meer op kunnen houden'. Het is geen ziekte, maar het gevolg van een verstoring van de vulling van de blaas of van problemen tijdens de lozing van urine. Meestal werken de blaasspier, de plasbuisspieren, of de bekkenbodemspieren niet goed meer.
vaak moeten plassen* 's nachts moeten plassen* urineverlies (urine-incontinentie) pijn in de onderbuik.
Aandrangincontinentie of urge-incontinentie
Zowel mannen als vrouwen kunnen last hebben van aandrangincontinentie (ook wel urge-incontinentie genoemd) wat ook de meest bekende vorm van incontinentie is.
Verlies van urine en/of ontlasting kan leiden tot huidproblemen, zoals roodheid en jeuk. Wij noemen dit vochtletsel of IAD (incontinentie geassocieerde dermatitis). De kwetsbare huid van vaak oudere mensen is minder bestand tegen bacteriën en schimmels in de urine of ontlasting die de huid kunnen aantasten.
Urine-incontinentie is een aandoening waarbij u uw urine (plas) niet kunt ophouden. Dit leidt tot ongewild verlies van urine. U kunt de sluitspieren van uw blaas niet meer (volledig) controleren/beheersen.
Voorbeelden zijn darifenacine, flavoxaat, oxybutinine, solifenacine en tolterodine. Duloxetine wordt gebruikt bij stressincontinentie en inspanningsincontinentie. Duloxetine zorgt voor versterking van de spieren rond de urinebuis. U heeft hierdoor minder last van ongewenst urineverlies.
Hoewel overdag in de broek plassen vaak vanzelf over gaat, is het belangrijk om op tijd hulp te zoeken. Soms kan overdag broekplassen wijzen op obstipatie (obstructie van de darmen) of een urineweginfectie. Het kan ook worden veroorzaakt door een anatomische afwijking aan de urinewegen.
De nieren zijn belangrijke organen. Ze kunnen meten of het lichaam voldoende, te veel, of te weinig vocht heeft. Is er te veel vocht in het lichaam, dan maken ze veel urine en als er een tekort is, dan maken ze maar weinig urine aan. Veel drinken betekent dus ook veel plassen.
Wanneer een dier druppeltjes urine verliest, bijvoorbeeld bij hoesten, blaffen, slapen of zelfs de hele dag door, spreken we van passieve incontinentie. Soms is het urineverlies zelfs zichtbaar en kan een natte plek in de mand of op een dekentje gevonden worden. Hoeveel urine het dier verliest kan per dag verschillen.
Een gezonde levensstijl en tijdige behandeling van hoge bloeddruk, hoog cholesterol en suikerziekte hebben onder meer effect op het voorkomen van incontinentie. Dat komt omdat incontinentie vaker voorkomt bij deze ouderdomsziekten.
De duur en de aard van dit ongewilde urineverlies kunnen per persoon verschillen. Veelal houdt deze klacht enkele maanden tot een jaar aan voordat ze vanzelf weer verdwijnen.
Urgency-incontinentie (aandrangincontinentie) is het ongewild verlies van urine door een plotse, hevige, onhoudbare aandrang. Als ongewild urineverlies een gevolg is van inspanningen zoals hoesten, niezen, lachen, sporten etc. dan spreekt men van stress-incontinentie (inspannings-incontinentie).
Stressincontinentie of ook wel inspanningsincontinentie is urineverlies bij inspanning, zoals tillen, sporten, hoesten en niezen. Met 'stress' wordt hier bedoeld dat het urineverlies optreedt als de druk op de buikholte plotseling toeneemt door het aanspannen van de buikspieren.