In Nederland hebben ruim 3,5 miljoen mensen, mannen en vrouwen, plasklachten. Van hen heeft ongeveer 1 miljoen last van een overactieve blaas en een half miljoen is incontinent voor urine1.
een prevalentie van 57%. Het aantal vrouwen in Nederland in die leeftijdscategorie is naar schatting 2,1 miljoen, waardoor extrapolatie 1,2 miljoen incontinente vrouwen suggereert alleen al in de leeftijdsgroep van 45-70-jarigen.
Urine-incontinentie komt vaak voor bij ouderen. Men schat, afhankelijk van de definitie, dat 15-30% van de zelfstandig wonende ouderen lijdt aan incontinentie, een percentage dat oploopt tot 50% van de bewoners in verzorgingshuizen en 90% in verpleeghuizen.
Incontinentie is vrijwel altijd goed te behandelen. Je kunt door middel van oefeningen leren om je bekkenbodemspieren bewust aan te spannen en weer te ontspannen. Ook kun je leren om bewust (plotselinge) verhoging van de buikdruk op te vangen. Zo kun je urine-incontinentie meestal verminderen of zelfs verhelpen.
Incontinentie houdt in: onwillekeurig urineverlies, ofwel 'je plas niet meer op kunnen houden'. Het is geen ziekte, maar het gevolg van een verstoring van de vulling van de blaas of van problemen tijdens de lozing van urine. Meestal werken de blaasspier, de plasbuisspieren, of de bekkenbodemspieren niet goed meer.
Is incontinentie erfelijk? Onderzoek wijst uit dat stress- of inspanningsincontentie erfelijk kan zijn. Vrouwen wiens moeder of oudere zus met incontinentie kampen, hebben zelf meer kans om er ook mee geconfronteerd te worden.
Incontinentie voor urine wil zeggen dat u uw plas niet goed kunt ophouden. Bij aandrang-incontinentie voelt u plotseling sterke aandrang om te plassen. U kunt de plas niet ophouden tot u het toilet bereikt. Aandrang-incontinentie gaat soms samen met inspannings-incontinentie.
Het optreden van urine-incontinentie neemt toe met de leeftijd. Urine-incontinentie komt voor bij meer dan de helft van de zelfstandig thuiswonende Nederlandse vrouwen van 45 jaar en ouder. Ook mannen kunnen last hebben van urine-incontinentie. Dit komt echter twee keer zo weinig voor als bij vrouwen.
Voorbeelden zijn darifenacine, flavoxaat, oxybutinine, solifenacine en tolterodine. Duloxetine wordt gebruikt bij stressincontinentie en inspanningsincontinentie. Duloxetine zorgt voor versterking van de spieren rond de urinebuis. U heeft hierdoor minder last van ongewenst urineverlies.
De duur en de aard van dit ongewilde urineverlies kunnen per persoon verschillen. Veelal houdt deze klacht enkele maanden tot een jaar aan voordat ze vanzelf weer verdwijnen.
Urine-incontinentie betekent ongewild verlies van urine. Ontlastingsincontinentie is ongewild verlies van ontlasting. Binnen de urine-incontinentie onderscheiden we verschillende soorten, zoals stressincontinentie, aandrangincontinentie en zwangerschapsincontinentie. Incontinentie kan tijdelijk of blijvend zijn.
Urge-incontinentie of aandrangincontinentie
Zodra u voelt dat u moet plassen, verliest u al urine. U moet heel vaak plassen en soms ook veel plassen in één keer. Mogelijke oorzaken van urge-incontinentie zijn een urineweginfectie, overactiviteit van de blaas, neurologische aandoeningen of dementie.
Stel het plassen niet te languit. Neem rustig de tijd om de blaas volledig te legen. Neem op het toilet een natuurlijkezithouding aan met de voeten vlak op de grond en de benen lichtjes gespreid. Ontspan de bekkenbodemspieren en laat de urine stromen zonder te persen of de buikspieren te spannen.
Verlies van urine en/of ontlasting kan leiden tot huidproblemen, zoals roodheid en jeuk. Wij noemen dit vochtletsel of IAD (incontinentie geassocieerde dermatitis). De kwetsbare huid van vaak oudere mensen is minder bestand tegen bacteriën en schimmels in de urine of ontlasting die de huid kunnen aantasten.
Kan een overactieve blaas vanzelf over gaan? Een overactieve blaas gaat niet vanzelf over zonder actie. Het kan wel vanzelf overgaan als een onderliggende oorzaak wordt aangepakt. De klachten die horen bij overactieve blaas hebben primaire of secondaire oorzaken.
Stressincontinentie of ook wel inspanningsincontinentie is urineverlies bij inspanning, zoals tillen, sporten, hoesten en niezen. Met 'stress' wordt hier bedoeld dat het urineverlies optreedt als de druk op de buikholte plotseling toeneemt door het aanspannen van de buikspieren.
Oorzaken bedplassen bij volwassenen
Secundair bedplassen bij volwassenen kan lichamelijke oorzaken hebben, zoals het niet in staat zijn urine te concentreren, een toename in urineproductie, urineweginfecties of andere problemen met urinewegen. Daarnaast kunnen sociale of psychische stress een rol spelen.
vaak moeten plassen* 's nachts moeten plassen* urineverlies (urine-incontinentie) pijn in de onderbuik.
De nieren zijn belangrijke organen. Ze kunnen meten of het lichaam voldoende, te veel, of te weinig vocht heeft. Is er te veel vocht in het lichaam, dan maken ze veel urine en als er een tekort is, dan maken ze maar weinig urine aan. Veel drinken betekent dus ook veel plassen.
Urine-incontinentie is het ongewild verlies of niet kunnen ophouden van urine. Er zijn diverse soorten urine-incontinentie, zoals inspannings- of stressincontinentie, waarbij u urine verliest bij lachen, hoesten, springen of tillen.
De volgende oefeningen dienen om de bekkenbodemspieren en de anale kringspier te versterken. Span de bekkenbodem aan door te doen alsof u een windje ophoudt of de plas ophoudt. Span de anale kringspier aan door te knijpen met de anus, alsof u een 'knipoog' geeft met de anus.
Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
Verzakking van de dunne darm (enterocele)
Bij een enterocele is de dunne darm tot laag in het bekken gezakt. De endeldarm wordt daardoor samengedrukt waardoor de ontlasting er niet goed uit kan. Typisch voor deze klacht is dat u vaak 's nachts het gevoel hebt dat u moet poepen.