De Far-off droge koe heeft 9000 VEM en 400-500 DVE per dag nodig met een OEB van 0-150, verder moet het rantsoen zo'n 13-14% RE bevatten (zie tabel 1: streefwaarden droogstandsrantsoen van Veerkracht). Dit betekent dat er per dag 1500 gram RE gevoerd wordt.
Om 1 kg FPCM (Fat-Protein Correct Milk), melk met 4% vet en 3.3 % eiwit) te maken, heeft een koe ongeveer 460 eenheden VEM nodig. Een koe die 30 kg melk produceert heeft ongeveer 19.000 VEM nodig. Hiervan is ongeveer 5300 eenheden nodig voor onderhoud, het overige voor de productie van melk.
Dagelijks gaat het om een drogestofopname van 18 kilo per koe per dag, in de winter is dit 17 kilo droge stof. Ze krijgen jaarrond 7 tot 8 kilo droge stof uit mais, daarnaast dus 5 kilo droge stof uit weidegras aangevuld met kuilgras en krachtvoer.
46 g DVE per kg meetmelk.
DVE staat voor Darm Verteerbaar Eiwit. DVE is de maat voor de hoeveelheid eiwit die beschikbaar en verteerbaar is in de dunne darm. Deze hoeveelheid eiwit is afkomstig van 2 bronnen: eiwit geproduceerd in de pens van de koe (zogenaamd microbieel eiwit) en eiwit uit het voer wat pensbestendig is.
In het DVE systeem van 1991 werd de hoeveelheid in de pens fermenteerbare organische stof (FOS) berekend uitgaande van de hoeveelheid fecaal verteerbare organische stof.
Hoeveel eiwitten heeft een koe nodig? “De norm van vlees- en zuivelkoeien verschilt. Melkveehouders stemmen dit af met hun voerspecialist. Maar het zal over het algemeen gaan om 12 procent tot 16 procent eiwit in het eten.
Met 8 kg krachtvoer per koe per dag wordt er 29 kg brok per 100 kg melk gevoerd. Dit geeft 9,7 cent krachtvoerkosten per kg melk. De ruwvoerkosten (van eigen geproduceerd ruwvoer) zijn ingeschat op 10 cent per kg drogestof.
Een 'gemiddelde' melkkoe heeft 5500 VEM onderhoudsbehoefte per jaar en 460 VEM per liter melk nodig. Gemiddeld is 15% RE in het rantsoen nodig en 3 gram fosfor (P) per kg drogestof.
Daarnaast nam een Jersey-koe per dag gemiddeld 4,5 kilo droge stof aan ruwvoer op, tegenover 5 kilo bij de Holsteins. Daarmee bedragen de totale voerkosten van een Jersey-koe slechts 72 procent van die van een Holstein-koe en is de voerefficiëntie van een Jersey 1,78 en die van een Holstein 1,28.
Antwoord : Het is moeilijk te zeggen hoeveel ha maïs er nodig is. Dit is afhankelijk van de opbrengst per ha en van de gewenste hoeveelheid in het rantsoen. Die gewenste hoeveelheid ligt echter ook niet vast.
Koeien eten heel veel. Wel 60 kilo voer per dag. Het grootste deel van haar dagelijks menu bestaat uit vers of gedroogd gras. Dat eet ze wel 6 tot 9 uur per dag.
De droogstandsperiode is een soort van zwangerschapsverlof voor de koe. In deze periode komt de uier van de koe tot rust en wordt zij niet gemolken, met andere woorden: de lactatie van de koe stopt tijdelijk. In deze periode spreken we dus van een droge koe.
Meetmelk wordt berekend met volgende formule: Mm = [0,337 + (0,116 x % vet) + (0,06 x % eiwit)] x melkproductie. Bedrijven met veel ruwvoer zullen een lagere voederefficiëntie accepteren dan bedrijven met minder ruwvoer.
Wanneer een koe gekalfd heeft, begint ze melk te geven. Dit doet ze zo'n 350 dagen lang en daarna mag ze zo'n 45 dagen in droogstand. Om vervolgens terug te kalven en een nieuwe lactatie te beginnen. Dit vertelde ik eerder bij de berichten over koeien droogzetten en van kalf tot koe op twee jaar.
'Deels halen koeien het vet gewoon uit hun voer', vertelt wetenschappelijk directeur Daniël De Brabander van het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek in Melle. 'De vetzuren uit het voeder komen via de pens en de dunne darm in de bloedbaan en stromen vervolgens naar de melkklier in de uiers.
Een koe eet gemiddeld 5 kilo krachtvoer per dag. Daarnaast krijgen koeien ook nog 100 gram aan vitamines en mineralen om gezond en fit te blijven. Dus: wat een een koe per dag? Vooral heel veel gras!
Omdat de koeien meer krachtvoer krijgen dan bij een reguliere brok, adviseert Koldenhof twintig koeien per krachtvoerbox, tien minder dan bij regulier krachtvoer.
Het geeft namelijk veel gezondheidsproblemen, zoals kreupelheid, uierontsteking en spijsverteringsproblemen. In de natuur kunnen koeien tot wel 20 jaar oud worden. Van een lang leven kunnen de dieren in de industrie niet genieten.
Het melkvetgehalte is doorgaans hoog aan het begin. Droge, suikerrijke kuilen en een hoog aandeel ruwvoer in het rantsoen verhogen de vetproductie. Daarnaast kan je het vetgehalte verhogen door het voeren van pensbestendige vetten.
Sperziebonen en snijbonen hebben een hoge voedingswaarde, maar bevatten een bittere stof waardoor de koeien dit product minder graag opnemen. Rauwe bonen bevatten antitrypsine wat de eiwitopname remt. Daarom wordt humaan geadviseerd bonen altijd minimaal 5 minuten koken om de antitrypsine-activiteit te verwijderen.
De koe heeft ten eerste minder weerstand en is hierdoor vatbaarder voor infectieziekten. Daarnaast moet de koe om het gebrek aan eiwit te compenseren, veel meer koolhydraten krijgen in het eten. Dat zorgt voor vervetting. Een te kort aan eiwitten heeft ook invloed op de melkproductie en de kwaliteit.
VCOS (%) Een bepaling die aangeeft hoeveel procent van het voedermiddel de koe verteert en hoeveel procent er via de mest de koe verlaat.
Het totaal ruw eiwit in een rantsoen bestaat uit: oplosbaar eiwit, afbreekbaar eiwit en bestendig ruw eiwit (BRE). De fractie bestendig eiwit kan niet door de pensmicroben worden afgebroken en komt dus beschikbaar voor opname in de darm.