De uitspraaktekens zijn het accent aigu (´), het accent grave (`) en het accent circonflexe (ˆ). Uitspraaktekens worden voornamelijk op de klinker e geschreven in woorden van Franse oorsprong, maar soms ook in Nederlandse woorden om de juiste uitspraak aan te geven. Het klemtoonteken is het accent aigu (´).
Tel je de kleinste onderlinge verschillen tussen twee plaatsen mee, dan hebben Nederland en Vlaanderen bij elkaar misschien wel 2000 verschillende dialecten.
Nederland kent naast het Standaardnederlands drie officieel erkende streektalen: het Fries, het Limburgs en het Nedersaksisch, dat in Groningen, Drenthe, Overijssel en Gelderland wordt gesproken. Behalve deze streektalen worden nog veel dialecten gesproken, zoals het Brabants en Zeeuws.
Accent aigu wordt vooral gebruikt in woorden afkomstig uit het Frans en wordt gebruikt als een enkele e moet worden uitgesproken als een lange 'e'. Daarnaast wordt accent aigu gebruikt als klemtoonteken, om nadruk te leggen op een woord of lettergreep. Bijvoorbeeld: - Ik wil nú een koekje.
Er zijn drie accenttekens: het accent aigu (´), het accent grave (`) en het accent circonflexe (^). Ze hebben de functie van uitspraakteken of klemtoonteken. Als uitspraaktekens worden het accent aigu (´), het accent grave (`) en het accent circonflexe (^) gebruikt.
Het accent circonflexe, of kortweg de of het circonflexe of circumflex (Latijn: circumflexus, rond, gebogen), is een dakvormig diakritisch teken op een klinker of een medeklinker.
Het accent aigu (Latijn: acutus, scherp), in de drukkerij kort met kuut aangeduid, is een diakritisch teken in de vorm van een streepje boven een letter dat van linksonder naar rechtsboven wijst.
De correcte spelling is én. Voor het klemtoonteken gebruiken we het accent aigu (én).
Het mooiste accent van Nederland is Limburgs!
Uit al deze steden bleek Maastricht toch écht de grote winnaar te zijn met 28,2% van de stemmen, gevolgd door Groningen (17,7%) en 's Hertogenbosch (16,2%).
Uit nieuw onderzoek blijkt dat we het accent van de inwoners van Maastricht het mooist vinden. De Nederlandse taal klinkt overal anders. Uit onderzoek van Zoover blijkt dat de meeste mensen het accent in Maastricht, Groningen en Den Bosch het fijnst vinden om naar te luisteren.
Het verschil tussen een accent en dialect is, dat er bij een accent een andere klank bij de uitspraak gebruikt wordt. De woorden zijn in feite hetzelfde. Bij een dialect worden er ook andere woorden dan het Nederlands gebruikt.
De Syntactische Atlas van de Nederlandse Dialecten, afgekort de SAND, behandelt de zinsbouw in 267 Nederlandse dialecten. De Morfologische Atlas van de Nederlandse Dialecten, afgekort de MAND, gaat over woordvorming in 613 Nederlandse dialecten.
Fries. Fries en Nederlands zijn de officiële talen in de provincie Fryslân. Friese burgers hebben het recht om hun eigen taal (Nederlands of Fries) te gebruiken.
In 1996 werd het Fries door de Nederlandse overheid erkend als minderheidstaal binnen het Europees Verdrag voor Regionale Minderheidstalen. Daarmee kreeg het de status van zelfstandige taal, op het hoogste niveau van erkenning. In Nederland is alleen het Fries als zodanig erkend.
De Ë wordt in de meeste talen, waaronder het Nederlands, Afrikaans, Catalaans, en Frans, niet gebruikt voor een specifieke klankweergave, maar om aan te geven dat E niet met een voorgaande klinker een diftong vormt, maar met een hiaat alléén uit te spreken is.
Hoe heten de twee puntjes op een klinker, zoals in föhn en financiën? De puntjes op de o van föhn zijn een umlaut. De puntjes op de e van financiën zijn een trema. Een trema geeft het begin van een nieuwe lettergreep aan, bijvoorbeeld in financiën, coördinatie en reünie.
Je spreekt de è dan hetzelfde uit als dat je in het Nederlands het woord 'erg' zou zeggen. Een streepje naar boven: (') In het Frans noem je dit de accent aigu . Dit zie je alleen boven de letter e. Als er een woord is met é dan spreek je de é uit als een lange ee.
"Æ", of "æ", is een klinker en een grafeem gebruikt in het Deens, Faeröers, Fries, IJslands, Noors, Ossetisch en Schots. Het teken werd ook gebruikt in het Oudengels, in middeleeuws en vroegmodern Latijn en in het Frans.
Leestekens zijn tekens die je bij het schrijven gebruikt om een tekst begrijpelijker te maken, bijvoorbeeld een punt of een komma. Als je iets vertelt, kun je met pauzes, intonatie of gebaren duidelijk maken wat je bedoelt. In geschreven taal doe je dit met punten, komma's, vraagtekens en andere leestekens.
Ñ ( /enje/ — Spaans: eñe) wordt in de Spaanse taal gebruikt voor een palatale n-klank. De combinatie nj, zoals in Spanje en signaal, is een redelijke benadering van de uitspraak. Het is in het Spaanse alfabet een aparte letter, gealfabetiseerd tussen N en O.
Wanneer het accent grave op een e gezet wordt, spreek je het vrijwel altijd uit als een korte e (eh) in plaats van een lange (ee).
Ê (onderkast: ê) is een letter E met een accent circonflexe er op. Het is een letter in het Friulische, het Koerdische en het Vietnamese alfabet. De letter komt ook voor in het Afrikaans, Frans, Nederlands, Portugees, Welsh en het Albanees, maar alleen als een variant op de gewone "e".
Een cedille (in ç en ş, via Frans cédille uit Spaans cedilla, verkleinwoord van ceta, de letter 'z') is een diakritisch teken dat onder andere in de spelling van het Albanees, het Catalaans, het Frans, het Portugees en het Turks wordt gebruikt. De cedille is een haakje dat onder een medeklinker wordt geplaatst.