Omdat het zonlicht er niet wordt verspreid tot een blauwe hemel, ziet de ruimte eruit als een zwarte deken bezaaid met sterren. De ruimte wordt gewoonlijk gezien als helemaal leeg. Maar dat is niet waar. De grote ruimtes tussen de sterren en planeten zijn gevuld met enorme hoeveelheden dun uitgespreid gas en stof.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Boven de atmosfeer van de aarde wordt de ruimte nog donkerder, en vervaagt tot een inktzwarte pikzwarte duisternis. En toch is de ruimte zelfs daar niet absoluut zwart . Het heelal heeft een zwakke gloed van ontelbare verre sterren en sterrenstelsels.
De vijandige ruimte
Weg van onze kleine blauwe bol ligt de zaak echter helemaal anders: geen dampkring meer en dus geen zuurstof, zeer koud (de temperatuur is er gemiddeld 3 K) in een praktisch volledig vacuüm (op 500 km hoogte is de druk er 10-9 kleiner dan vergeleken met deze op zeeniveau). Gezellig is wel anders.
Maar hoe zit het dan met de persoonlijke hygiëne in de ruimte? Het antwoord is eenvoudig: astronauten en kosmonauten wassen zich met vochtige handdoeken en sponzen. Niet zo comfortabel? Ruimtereizigers verkiezen deze methode veruit boven de lastige douche.
In het ISS douchen astronauten niet, maar gebruiken ze vloeibare zeep, water en shampoo zonder spoelen. Ze knijpen vloeibare zeep en water uit zakjes op hun huid. Daarna gebruiken ze zeep zonder spoelen met een beetje water om hun haar te wassen. Ze gebruiken handdoeken om het overtollige water af te vegen.
Zo maken astronauten drinkwater van hun eigen urine! “Het grootste gedeelte van je plas bestaat uit water. Daarom hoeven we alleen maar de afvalstoffen uit de plas te halen. Daarna kunnen we het gewoon opdrinken.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen.
Het is op sommige plekken soms koud. Het vacuüm van de ruimte is gemiddeld ongeveer -455° Fahrenheit . Maar dit is iets om te onthouden: dat getal is een gemiddelde over de hele ruimte in de ondoorgrondelijke enormiteit van het universum, waarvan het overgrote deel donker en leeg is.
Wie denkt aan planeten bij andere sterren, denkt automatisch aan buitenaards leven. Zou de aarde echt de enige planeet in het heelal kunnen zijn waarop leven tot ontwikkeling is gekomen? Volgens de meeste astronomen en biologen is dat zeer onwaarschijnlijk.
Afbeeldingen van ruimtemissies zijn een soort wetenschappelijke of technische gegevens . Op hun eenvoudigste niveau zijn afbeeldingen een raster van pixels met verschillende helderheid. De afbeeldingen van volledige kwaliteit (archiefkwaliteit) die wetenschappers en ingenieurs gebruiken voor hun werk, zijn ongecomprimeerd.
Op 12 april 1961 lanceerde de Sovjet-Unie de Vostok 1-capsule met aan boord Joeri Gagarin, een piloot van de Russische luchtmacht, die toen als eerste mens in een baan om de aarde vloog. Sindsdien dromen heel veel kinderen ervan ooit eens de ruimte in te gaan.
Uit het bovenstaande artikel: "De ruimte zendt een reeks golflengtes van licht uit, sommige kunnen we zien, andere niet . De meeste emissies zijn rood en blauw licht, die gemakkelijk zichtbaar zijn voor het menselijk oog, maar er zijn ook UV-, röntgen- en gammastralen die onzichtbaar zijn."
Wetenschappers vinden het nu onwaarschijnlijk dat het heelal een einde heeft – een gebied waar de sterrenstelsels stoppen of waar een soort barrière het einde van de ruimte markeert. Maar niemand weet het zeker.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
Het antwoord hangt af van hoeveel 'inhoud' het heelal heeft, zoals materie en licht. Meer inhoud betekent meer zwaartekracht, wat de expansie vertraagt. Zolang de hoeveelheid materie geen kritische drempel overschrijdt, zal het heelal blijven uitzetten, tot de hittedood bereikt wordt en het heelal bevriest.
Je bevindt je in de limbo-staat van het absolute nulpunt, maar het is mogelijk. Als je in de zon wordt geslingerd, wordt de temperatuur hoger naarmate je dichterbij komt . Het meest interessante is dat je, zelfs als je direct naar de zon zweeft, zult bevriezen voordat je verbrandt, zelfs als je dichterbij komt.
De koudste plek die waargenomen is in het verre heelal is de Boemerangnevel, op vijfduizend lichtjaar afstand.Die tikt -272,15°C aan. Maar het kan nog iets kouder. Daarvoor heb je geen telescoop of ruimteschip nodig.
We zouden het niet eens nul graden noemen. Technisch gezien moet er materie aanwezig zijn om een bijbehorende temperatuur te hebben. Natuurlijk, zelfs de leegte van de interstellaire ruimte heeft een paar waterstofkernen, elektronen of neutrino's die erdoorheen schieten en is dus niet echt leeg .
Op aarde hebben mensen zuurstof om te ademen. Maar er is heel weinig zuurstof om te ademen in de ruimte . De ruimte is eigenlijk een soort vacuüm, wat betekent dat er niet heel veel materie, of spullen, is tussen de planeten en de sterren. Voor aardbewoners zoals jij en ik is zuurstof een essentieel onderdeel van het leven.
In de ruimte kan niemand je horen schreeuwen. Dat komt doordat er geen lucht is - de ruimte is een vacuum. Geluidsgolven kunnen zich in een vacuum niet verplaatsen. De 'kosmische ruimte' begint ongeveer 100 km boven de Aarde, waar de lucht rond onze planeet ophoudt.
Op korte ruimtereisjes wordt er gewoon genoeg water meegenomen. Maar voor een langer verblijf in het International Space Station is de watertank gewoon niet groot genoeg. Daarom vinden er regelmatig herbevoorradingsmissies plaats, om de astronauten te voorzien van hun droogje en hun natje.
Naar de wc gaan op het ISS
De astronauten moeten zichzelf vastgespen om te voorkomen dat ze van de wc af zweven. In plaats van een spoeltoilet is er een zuigbuis die het afval met een luchtstroom in een gat afvoert. De vaste stoffen worden samengeperst en opgeslagen om later weg te gooien.
Voorlopig zijn er dus nog geen bewijzen voor het bestaan van buitenaards leven, maar de kans dat er in het uitgestrekte universum op slechts één klein planeetje leven is ontstaan, wordt door vrijwel iedereen verwaarloosbaar klein geacht.
De astronauten begonnen met vers fruit, groenten, pizza, gefrituurde kip en garnalencocktails. Nu bestaat hun dieet voornamelijk uit ontbijtgranen met melkpoeder, gedroogde ovenschotels en gevriesdroogde soepen die zijn gerehydrateerd met water uit het 530-gallon reservoir van het ruimtestation .