Er ontstaat dan een heel dichte, witte dwerg. Een theelepeltje met materiaal van een witte dwerg zou wel 100 000 kilo wegen. De witte dwerg koelt in miljarden jaren af en wordt dan onzichtbaar. Sterren die meer dan acht keer zo zwaar zijn als de Zon beëindigen hun leven heel plotseling.
Een ster bereikt haar eindstadium wanneer haar interne brandstof op is. In de beginfase gebruikt ze waterstof, daarna helium, en op het einde de zwaardere chemische elementen. Als de brandstof opraakt, produceert de ster niet meer genoeg energie en worden er geen kernreacties meer veroorzaakt.
Een ster is een bolvormig hemellichaam bestaande uit lichtgevend plasma met daarin voornamelijk (ongeveer 72% van de massa) waterstof en daarnaast ongeveer 26% helium. In sterren is de druk en temperatuur van de inwendige gasconcentratie zo hoog dat er kernfusiereacties plaatsvinden.
Een ster ontstaat als er uit een wolk waterstofgas een grote bol ontstaat. Die bol begint heel klein en als hij klein is, trekt hij al ander waterstofgas aan. Hoe groter de bol wordt, hoe sterker hij ander gas aantrekt. Na verloop van tijd heeft de bol bijna alle waterstof aangetrokken die er in de buurt te vinden was.
Niemand heeft ooit een ster zien sterven, maar waarschijnlijk doven ze langzaam uit. De grootste sterren sterven heel plotseling. Tegen het einde van hun leven zwellen ze op tot rode superreuzen, waarna ze uiteindelijk zichzelf opblazen in een enorme supernova-uitbarsting.
Als je op een heldere nacht naar de sterren kijkt zie je dat sommige sterren lijken te knipperen. Schijn bedriegt. Het knipperen ontstaat wanneer de lichtstraal tussen de ster en je ogen wordt onderbroken, bijvoorbeeld door een hoge luchtvochtigheid of stof en andere kleine deeltjes.
Kort antwoord: Het lichteffect dat je ziet wanneer een klein ruimtesteentje de dampkring binnendringt; officieel een meteoor geheten. Langer antwoord: Als je tijdens een heldere, maanloze nacht vanaf een donkere plek gedurende langere tijd naar de sterrenhemel kijkt, is de kans groot dat je een 'vallende ster' ziet.
Grote sterren kunnen hun leven eindigen in een zeer zichtbare explosie, een supernova. Maar sommige kunnen in een zwart gat veranderen en spoorloos verdwijnen. Supernova's behoren gewoonlijk tot de helderste explosies in het heelal.
Sterren kunnen inderdaad min of meer sterven. Sterren geven licht door kernreacties binnenin de ster. Als het gas binnenin de ster verbruikt is zal de ster langzaam uitdoven. Dit duurt echter miljoenen tot miljarden jaren, dus dat kunnen wij mensen nooit zien gebeuren.
Als sterren aan het eind van hun leven komen, zorgen ze voor een gigantische explosie: een supernova. Elementen als magnesium en silicium worden dan de ruimte in geslingerd. Al die nieuwe elementen worden de kosmos in geblazen als de ster aan het eind van zijn leven explodeert als supernova.
De kleur van een ster geeft aan welke temperatuur hij heeft: de koudste en oudste sterren zijn roodachtig, terwijl de heetste en jongste blauwig zijn. Dit komt doordat het blauwe licht energierijker is dan het rode, en hoe heter een ster is, des te meer van dat blauwe licht hij zal uitzenden.
Dit moet je weten. De verste ster ooit ontdekt staat op 9 miljard lichtjaar van de aarde! 1 lichtjaar staat gelijk aan 9,46 biljoen kilometer.
De meeste sterren die je 's nachts met het blote oog aan de hemel ziet staan, bevinden zich op afstanden van tientallen of honderden lichtjaren. Dat wil zeggen dat het licht van die sterren er tientallen of honderden jaren over doet om op aarde aan te komen.
Wanneer een ster als de Zon al haar waterstof heeft opgebrand, zet ze eerst op tot een rode reus. Die kan wel miljoenen kilometers groot worden - groter dan de planeten Mercurius en Venus samen. Nadat de ster haar buitenste lagen de ruimte in heeft geblazen, stort ze in. Er ontstaat dan een heel dichte, witte dwerg.
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
Sterren hebben vaak snelheden van enkele tientallen of misschien enkele honderden kilometers per seconde ten opzichte van elkaar.
Sterrenkijken is terugkijken in de tijd. Als een ster op twintig lichtjaar van de aarde staat, dan zie je hem zoals hij er twintig jaar geleden bijstond. Het sterlicht heeft er immers twintig jaar over gedaan om jouw ogen binnen te komen.
'Kleine sterren kunnen wel honderd miljard jaar oud worden.Grote worden 'maar' één miljard jaar oud.
Sterren produceren namelijk hun licht via kernreacties. Een ster is niets anders dan een nucleaire centrale, wat zoveel betekent als energie halen uit kernfusie (samensmelten van verschillende atomen) van waterstof (brandbaar chemisch atoom).
De kleur van een ster verwijst naar zijn oppervlaktetemperatuur. Een rode ster is relatief koel met een oppervlaktetemperatuur van minder dan 3.000 graden Celsius. Onze zon is een gele ster: op het oppervlak heerst een temperatuur van meer dan 6.000 graden. En blauwe sterren zijn de heetste, 10.000 graden en meer.
Sterren branden van enkele miljoenen tot vele miljarden jaren lang. De kleinste sterren hebben maar weinig brandstof, maar ze verbruiken minder brandstof dan hele grote sterren, het kan dus zijn dat de kleine sterren langer 'leven' dan grote sterren.
Traag gaat het zeker niet, maar het is zeldzaam dat een vanaf de aarde heldere ster sterft en er een supernova aan de hemel verschijnt. Meestal zijn het de zwakkere sterren die ontploffen en door een grote telescoop te zien zijn als een helder lichtpuntje.
Kan je ook overdag vallende sterren zien? Het antwoord is volmondig ja. Enkel weet niemand wanneer precies je naar boven moet kijken om zo'n super-vuurbol te zien.
Een vallende ster is helemaal geen ster
Wat wij een vallende ster noemen, is simpelweg een meteoor die verbrandt in de dampkring. Meteoren zijn stukjes steen uit de ruimte, meestal afkomstig van een komeet of planetoïde. Zo'n meteoor kan best een paar meter breed zijn, maar is bij lange na niet zo groot als een ster.
Vallende sterren en meteoren zijn inderdaad dezelfde verschijnselen; die meestal zwakke lichtflitsjes die je soms (vaak in zwermen) gedurende een fractie van een seconde tot een paar seconden lang aan de hemel kunt zien.