De beestjes komen binnen via kiertjes en andere openingen. Zorg dus dat je geen openingen hebt waardoor ze naar binnen kunnen komen. Zitten ze toch in je huis, dan kun je ze buitenzetten met stoffer en blik.
Voorkomen dat lieveheersbeestjes je huis binnenkomen. Gebruik citronellakaarsen en citrusolie om de lieveheersbeestjes met behulp van geur af te weren. Lieveheersbeestjes houden niet van de geur van citronella en citrusvruchten.
Voor het verpoppen hechten de larven zich met behulp van een schijnvoet vast. Daarom lijkt de pop vastgeplakt aan het blad, ze blijft daar onbeweeglijk liggen gedurende de hele verpoppingstijd. Dit duurt tussen 7 en 10 dagen. De pop is ongeveer 3,5 mm groot, donkergrijs tot zwart met gele vlekken.
Lieveheersbeestjes lijken heel onschuldig en ze zien er zélfs wat schattig uit, met hun stipjes. Maar ze kunnen behoorlijk gevaarlijk zijn, blijkt. Een man is bijna overleden aan de gevolgen van een bloedvergiftiging, veroorzaakt door een beet van het rood-zwarte insect.
Giftige insecten
„Alle lieveheersbeestje kunnen bijten, maar de harlekijnlieveheersbeestjes zijn groter en bijten vaker.” De harlekijnvariant komt in Nederland ook voor, blijkt uit deze kaart.
Ze overwinteren in Azië oorspronkelijk in kalkrotsen, hoog in de bergen. In Nederland zijn geen bergen en de beestjes vinden in onze huizen en gebouwen een aardig alternatief.
De meeste inheemse lieveheersbeestjes overwinteren buiten in de natuur in de strooisellaag, tussen afgestorven plantendelen, in groenblijvende heesters (vb brem, conifeer, skimmia,..) of in spleten in de schors van loofbomen of coniferen, in de bodem, in dood hout, in mos of graspollen, afhankelijk van de soort.
Lieveheersbeestjes bevinden zich overal op de wereld en symboliseren bescherming, weerstand en geluk. Lieveheersbeestjes staan erom bekend dat zij het plantenrijk beschermen doordat zij ongedierte eten die mogelijk de planten zouden kunnen beschadigen. Dit is waarom lieveheersbeestjes geluk brengen.
Om te overwinteren trekken ze niet naar het zuiden, maar ze verstoppen zich in kieren en spleetjes in gebouwen. Ze hebben een voorkeur voor warme, lichtgekleurde oppervlakken.
Zorg voor een gevarieerde beplanting in je tuin. Meidoorn, linde en hazelaar zijn populair bij lieveheersbeestjes. Bloeiende planten in je tuin bezorgen lieveheersbeestjes pollen en nectar. Nectarplanten trekken gelijk ook vlinders, bijen en andere insecten aan.
Vaak hoor je zeggen dat lieveheersbeestjes giftig zijn. Dat klopt ook wel, maar ze zijn niet zo giftig dat wij mensen er ziek van zouden worden. Kleinere dieren zoals vogels, die kevers eten, kunnen er wel ziek van worden. De beestjes waarschuwen daarom met hun felle kleuren.
Als ze toch binnen zijn kan je verschillende dingen doen, maar vooral: geen paniek, maar gezond verstand gebruiken. Je kunt lieveheersbeestjes gewoon in je huis laten overwinteren: in het voorjaar gaan ze vanzelf weer naar buiten. Als je ze hinderlijk vindt of allergisch bent, kun je ze vangen en weer buitenzetten.
Je kunt ook aan de slag met allerlei planten uit de lookfamilie zoals knoflook, ui, bieslook of sjalotten. Die kun je zelf planten bij de plek waar je last hebt van bladluis.
Het lieveheersbeestje
De meeste lieveheersbeestje leven maar een jaar. Het aantal stippen zegt dus niets over hun leeftijd. Anders zouden er alleen maar lieveheersbeestje bestaan met een stip. Lieveheersbeestje behoren tot de keverfamilie.
Samenvatting. Twee boeven zijn 's nachts van plan de prijskoe van de boerderij te stelen. Ze worden echter afgeluisterd door het lieveheersbeestje, dat een slimme tegenaanval bedenkt: elk dier doet het geluid van een ander dier op de boerderij na.
Dit is voornamelijk bladluis en schildluis maar andere kleine diertjes zoals kleine larven van andere insecten, bladhaantjes, trips en spintmijten worden eveneens gegeten. Ook eieren van vlinders en jonge rupsen kunnen op het menu staan.
Kantoorgebouwen en woningen vormen welkome overwinterplekken voor één van onze lievelingen: lieveheersbeestjes. Op zoek naar beschutting om de kou te overleven vinden ze altijd wel een plekje waar ze niemand kwaad doen. Als het weer kouder wordt kunnen zij soms wel met honderden tegelijk aangetroffen worden in huis.
Als je een lieveheersbeestje "pest" door zachtjes op hem te drukken dan produceert hij een gele vloeistof. Dit gedrag heet "reflexbloeden". De vloeistof (hemolymfe), die tevoorschijn komt bij het femoro-tibiale gewricht van de poten, heeft een kwalijk geurtje en smaakt erg bitter.
Rode lieveheersbeestje zijn dus zelfs giftiger dan de gele want ze vallen met hun knalrode kleur harder op in de natuur. De gele beestjes zijn dan wel minder opvallend maar hebben dus ook minder gif in zich. Gelukkig kunnen ze zich makkelijker verstoppen voor vijanden.
Een volwassen lieveheersbeestje eet gemiddeld 80 bladluizen per dag en zijn larve maar liefst 120! Lieveheersbeestjes grijpen een bladluis met hun kaken vast en zuigen deze leeg. De oudere larven en de volwassen lieveheersbeestjes eten een niet al te grote bladluis zelfs volledig op.
Recent Brits onderzoek op basis van radargegevens heeft aangetoond dat lieveheersbeestjes letterlijk hoogvliegers zijn. Voor het eerst werd vastgesteld dat ze tot 1.100 meter hoog kunnen vliegen en snelheden tot 60 kilometer per uur halen.
De eitjes van een lieveheersbeestje zitten vastgeplakt aan de onderzijde van het blad. Eerst zijn ze gelig, na een paar dagen worden sommige eitjes donker van kleur. Na nog een paar dagen komen er beestjes uit deze donkere eitjes. De lichtgekleurde eitjes zijn onbevrucht en bedoeld als voedsel voor de geboren larven.