Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Astronomen nemen aan dat het heelal oneindig groot is. Helemaal zeker weten doen ze het echter niet. Het is namelijk niet bekend tot hoe ver de ruimte buiten de waarnemingsgrens doorgaat. 'Er bestaan twee dingen die oneindig groot zijn: het universum en de menselijke domheid.
Voor het uiteindelijke lot van het heelal zijn er drie gangbare theorieën: Big Rip, Big Chill en minder waarschijnlijk Big Crunch of nog Warmtedood.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
Door te kijken naar de relatie tussen de roodverschuivingen en de afstand tot verschillende sterrenstelsels, kunnen wetenschappers achterhalen hoe snel het heelal uitdijt. Aan de hand daarvan kunnen ze terugrekenen wanneer de oerknal plaatsvond en dus hoe oud het heelal is.
Dat was ongeveer 13,8 miljard jaar geleden. De theorie van de oerknal is gebaseerd op de relativiteitstheorie. Sinds maart 2011 is het vastgesteld dat de Oerknal met grote waarschijnlijkheid heeft plaatsgevonden.
Kort antwoord: 13,82 miljard jaar. Langer antwoord: Sinds de ontdekking van de uitdijing van het heelal, in de jaren twintig van de vorige eeuw, is bekend dat het heelal niet altijd heeft bestaan, maar ooit een begin gekend moet hebben.
Het uiteindelijke lot van een open universum met donkere energie is óf een universele hittedood óf een "Big Rip", waarbij de versnelling die door donkere energie wordt veroorzaakt uiteindelijk zo sterk wordt dat het de effecten van de zwaartekracht, elektromagnetische en sterke bindingskrachten volledig tenietdoet.
Het antwoord hangt af van hoeveel 'inhoud' het heelal heeft, zoals materie en licht. Meer inhoud betekent meer zwaartekracht, wat de expansie vertraagt. Zolang de hoeveelheid materie geen kritische drempel overschrijdt, zal het heelal blijven uitzetten, tot de hittedood bereikt wordt en het heelal bevriest.
Kort na de oerknal bestond het heelal uit vrijwel louter waterstof- en heliumatomen, en was er van leven geen sprake. Nu is dat er wel. Ook al weten we niet precies hoe het leven op aarde ontstond, we weten in elk geval wel dat het is ontstaan.
Het heelal was in haar prille begin niets anders dan een chaotische ondoorzichtige wolk waarin alles met alles op een willekeurige wijze interageerde. Pas 380.000 jaar na het grote begin klaarde het universum op als gevolg van de versmelting van elektronen en protonen tot neutrale waterstofatomen.
Het heelal eindigt in een grote implosie, een soort omgekeerde oerknal. BIG SLURP: Als de lege ruimte instabiel blijkt en van toestand verandert, zal het hele heelal vermoedelijk met de lichtsnelheid in elkaar klappen.
Volgens sommige astronomen bevat het heelal (minstens) 2000 miljard melkwegstelsels. Dat is een 2 met twaalf nullen. Eén van die sterrenstelsels, onze eigen Melkweg, zou een diameter hebben van 200.000 lichtjaar.
Het heelal breidt zich voortdurend uit, maar is niet oneindig. We zeggen dat het oneindig is vanwege het idee dat het heelal oneindig kan uitdijen, afhankelijk van de warmtedood van het heelal of wanneer er geen nieuwe entropie aan het universele energiesysteem wordt toegevoegd .
Het niet bestaan van hoorbare geluiden in de ruimte is te wijten aan de bijna volledige leegte ervan. Voor de voortplanting van geluid zijn luchtmoleculen nodig die in beweging worden gebracht. En terwijl de atmosfeer van onze aarde er vol van zit, zijn ze in de ruimte zeer schaars of volledig afwezig.
Met wat we nu weten ziet het er naar uit dat het heelal eeuwig expandeert. De temperatuur van het heelal daalt steeds verder tot het absolute nulpunt. Uiteindelijk gaat de laatste ster uit en is het laatste zwarte gat verdampt: het wordt donker. En de inhoud van het heelal verdunt steeds verder: het wordt leeg.
Deze week de vraag: Is het heelal oneindig? Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien.
Langer antwoord:
Zo'n hemellichaam krijg je niet zomaar vernietigd. Over nog eens 4,6 miljard jaar, wanneer de zon het einde van zijn leven nadert en begint op te zwellen tot een rode reuzenster, zal de aarde er nog steeds zijn. Alleen is er dan natuurlijk geen leven meer mogelijk.
Men denkt dat het heelal ongeveer 13,8 miljard jaar geleden is ontstaan uit een enorme explosie. Deze explosie noemen we ook wel de Grote Knal, of de Big Bang. Voor de Big Bang zat al het materiaal en alle energie in één klein gebiedje (een punt). Door deze explosie werd al het materiaal de ruimte ingeslingerd.
Dus ongeacht wat we doen om onszelf in gevaar te brengen (zie klimaatverandering), het einde van het leven op aarde zal hoogstwaarschijnlijk over een miljard jaar zijn , op zijn laatst. Gegeven dat het eenvoudigste leven op aarde bijna 4 miljard jaar geleden ontstond, is ongeveer 80 procent van het verhaal van het leven op aarde al geschreven.
In tegenstelling tot zwaartekracht, die de expansie vertraagt, werkt donkere energie om de expansie te versnellen. Als donkere energie in feite een significante rol speelt in de evolutie van het universum, dan zal het universum naar alle waarschijnlijkheid voor altijd blijven uitdijen .
Mogelijk wel, maar niet helemaal . Theoretisch gezien zullen de meest massieve zwarte gaten de laatste hemellichamen zijn die nog bestaan voor de uiteindelijke 'dood' van het heelal. Ze zullen echter niet het allerlaatste 'ding' zijn dat bestaat, die eer zal waarschijnlijk naar fotonen en elementaire deeltjes gaan. Of dat denken we in ieder geval voorlopig.
Hun werk impliceert dat het universum mogelijk geen begin heeft gehad — dat het gewoon altijd heeft bestaan . Wat wij waarnemen als de oerknal is mogelijk slechts een bepaald moment in de evolutie van deze altijd bestaande causale set, geen echt begin.
Doordat de aarde en Mars beide op hun eigen tempo rondjes rond de zon cirkelen, is de afstand tussen de aarde en Mars elke dag anders. In 2022 kwam Mars relatief dicht bij de aarde voorbijvliegen. De afstand tussen ons en de rode planeet was toen 'slechts' 81,5 miljoen kilometer.
Er bestaat geen 'buiten het heelal'. Het heelal is alles wat er is. Door dat gegeven zit er ook geen maximum aan de grootte van het heelal. Zelfs als het oneindig groot is, kan het alsnog groeien.