Het echte doorbreken van de geheimen van magnetisme kwam pas in de 19e eeuw. In 1820 ontdekte de Deense natuurkundige Hans Christian Ørsted bij toeval dat een elektrische stroom een magnetisch veld kon opwekken. Dit was een revolutionaire ontdekking die leidde tot de ontwikkeling van elektromagnetisme.
In de 19e eeuw is door de Deense fysicus Ørsted ontdekt dat magnetisme en elektriciteit veel met elkaar te maken hebben: Hij zag dat een kompasnaald in de buurt van een draad waar stroom door liep uitsloeg in een andere richting.
Magnetisme vindt zijn oorsprong in de spin en het orbitaal magnetisch moment van een elektron . De orbitale beweging van een elektron rond de kern is analoog aan de stroom in een draadlus. µ = IA waarbij I de stroom in A is en A het oppervlak in m 2 is.
De wetenschappelijke revolutie
Wetenschappers als William Gilbert, die de term 'magnetisch veld' bedacht, en Hans Christian Ørsted, die het verband tussen elektriciteit en magnetisme aantoonde, legden de basis voor onze moderne begrip van magnetisme.
1825: De eerste elektromagneet wordt ontwikkeld
De Engelander William Sturgon (1783-1850) ontwikkelde de eerste elektromagneet in hoefijzervorm, door een koperdraad om een ijzeren beugel te wikkelen. Wanneer de koperdraden onder stroom stonden kon de magneet zware goederen van ijzer optillen.
Ongeveer 4000 jaar geleden zou een Griekse herder genaamd Magnes zijn schapen hebben gehoed in een regio in Noord-Griekenland genaamd Magnesia. Hij zette een stap en zag plotseling dat de spijkers die zijn schoen bij elkaar hielden en de metalen punt van zijn staf vastzaten aan de rots waarop hij stond !
Minder dure metalen zoals ijzer en nikkel worden aangetrokken door een magneet. Als een sieraad wordt aangetrokken door een magneet is de kans groot dat een van die metalen er in zit. Goud en zilver worden niet aangetrokken door een magneet.
Een van de eerste verwijzingen naar de magnetische eigenschappen van magnetiet is van de Griekse filosoof Thales van Milete uit de 6e eeuw v.Chr., die door de oude Grieken wordt gecrediteerd met het ontdekken van de aantrekkingskracht van magnetiet tot ijzer en andere magnetiet. De naam "magneet" komt mogelijk van magnetiet die in Magnesia (Anatolië) is gevonden.
Er zijn vier ferromagnetische elementen, namelijk ijzer, nikkel, kobalt, gadolinium.
Mensen kunnen niet magnetisch zijn, want er is niets in het lichaam wat een veld kan opwekken dat sterk genoeg is om dingen aan te trekken. Sommige mensen lijken dit vermogen te hebben, maar dat komt waarschijnlijk door vet op de huid.
In 1600 publiceerde William Gilbert zijn De Magnete, Magneticisque Corporibus, et de Magno Magnete Tellure (Over de magneet en magnetische lichamen, en over de grote magneet de aarde). In dit werk beschrijft hij veel van zijn experimenten met zijn modelaarde, de terrella genaamd.
Wanneer is een magneet wél schadelijk? Ondanks het feit dat magnetisme an sich niet schadelijk is, is het toch verstandig om voorzichtig te doen met magneten. Een sterke neodymium magneet voor magneetvissen kan zich namelijk aan een magnetisch onderdeel van bijvoorbeeld de camera trekken.
De Aarde, een enorme magneet
Dit aardmagnetisch veld ontstaat door het verschil in snelheid tussen de rotatie van de planeet en de vloeibare kern. Het omringt de Aarde als een "magnetische bel", de magnetosfeer genaamd, en reikt tot honderduizenden kilometers ver in de ruimte.
Je lichaam heeft van nature magnetische en elektrische velden. Al de moleculen in je lichaam hebben een kleine hoeveelheid magnetische energie in zich.
Neodymium magneten, ferriet magneten, magneetband en magneetfolies behouden hun magnetisme onder normale omstandigheden vrijwel onbeperkt lang. Invloeden zoals temperatuur, schokken of magneetvelden kunnen echter een negatieve uitwerking op de houdkracht van een magneet hebben.
Bemerk hierbij dat de noordpool van de magneet wijst naar de geografische noordpool. Deze laatste is echter wel de magnetische zuidpool! Elke magneet bezit twee polen alwaar de magnetische eigenschappen het sterkst zijn. We praten van een noord- en zuidpool.
De meest gebruikte metalen voor permanente magneten zijn ijzer, nikkel, kobalt en sommige legeringen van zeldzame aardmetalen. Er zijn twee soorten permanente magneten: die van "harde" magnetische materialen en die van "zachte" magnetische materialen. "Harde" magnetische metalen blijven over het algemeen lang gemagnetiseerd.
In 1820 ontdekte de Deense natuurkundige Hans Christian Ørsted bij toeval dat een elektrische stroom een magnetisch veld kon opwekken. Dit was een revolutionaire ontdekking die leidde tot de ontwikkeling van elektromagnetisme. Kort daarna, in 1825, creëerde de Britse uitvinder William Sturgeon de eerste elektromagneet.
Austenitisch RVS, zoals RVS 304 en RVS 316, bevat daarentegen een hoger percentage nikkel, dat de magnetische eigenschappen van het aanwezige ijzer neutraliseert. Hierdoor is austenitisch RVS doorgaans niet magnetisch.
De eerste magneten werden niet uitgevonden, maar werden gevonden in een natuurlijk voorkomend mineraal genaamd magnetiet . Traditioneel waren de oude Grieken de ontdekkers van magnetiet. Er is een verhaal over een herder genaamd Magnes wiens schoennagels vast bleven zitten aan een rots die magnetiet bevatte.
Magnetiet komt vaker voor in zijn massieve vorm, vaak 'matrix' genoemd. Deze massieve variant heeft een veel uitgesprokener magnetisch karakter, en grote afzettingen van massieve magnetiet kunnen kompassen in de war schoppen.
Een nieuwe weerstandsmagneet in China is de krachtigste ter wereld. Zijn magnetische veld is ruim 800.000 keer sterker dan dat van de aarde. Op 22 september produceerde een magneet in de Chinese High Magnetic Field Laboratory een stabiel magnetisch veld van 42,02 tesla.
De Gold Magnet-test ontmaskerd
Hoewel metalen zoals goud bekend staan om hun glanzende uitstraling en aanzienlijke waarde, reageren ze niet op magnetische velden vanwege hun niet-magnetische aard .
18 karaat goud: 75% puur goud (aangeduid met 750) 14 karaat goud: 58.5% puur goud (aangeduid met 585) 9 karaat: 37.5% puur goud (aangeduid met 375) 8 karaat: 33.3% puur goud (aangeduid met 333)
– de munten van 1 en 2 euro worden aangetrokken door de magneet.