De jeuk komt doordat de afweer van uw lichaam in actie komt tegen de poep van de mijt. Verder kunt u schilferende gangetjes in de huid zien. De mijten zelf zijn nauwelijks te zien. Ook kunnen er blaasjes of pukkeltjes zitten.
Mijten zijn kleiner dan 1 mm en hiermee haast onzichtbaar voor het blote oog. Ze lijken op kleine spinnetjes en hebben een bol lijf met acht poten. In Nederland komen veel soorten mijten voor. Sommige zijn vervelend voor de mens en zuigen bloed.
Een beet van de korenmijt of oogstmijt is niet voelbaar. Binnen de 24 uur kunnen de eerste gevolgen van de beet ontstaan: een grote rode vlek met een klein blaasje op de plek van de beet. Deze verschijnselen lijken erg op vlooienbeten.
Mijten zijn over het algemeen niet met het blote oog te zien, omdat ze meestal een stuk kleiner zijn dan een millimeter. Ze bewegen zich, voor ons doen langzaam, maar gezien hun afmeting best snel, voort op acht poten, leggen talloze eitjes en voeden zich met huidschilfers van dieren en met dode planten.
Leefwijze en eetpatroon
Mijten verzamelen, leven en paren overal waar ze maar voedsel kunnen vinden. Plekken met veel stof en vezels is waar huisstofmijten hun meeste voedsel kunnen vinden. Daarom kom je ze ook veel tegen in matrassen, kussens, dekens, tapijten, gordijnen, honden- en kattenmanden, en ga zo maar door.
De eventueel overgebleven mijten zijn dan slecht in staat om mensen te besmetten, omdat ze door gebrek aan voedsel te verzwakt zijn om zich nog te kunnen ingraven in de huid. Tien minuten bij minimaal 50°C doodt de mijt. De mijt overleeft het langst (7 dagen) bij hoge luchtvochtigheid (liefst verzadigd) en 12°C.
Ze zijn onder, op en in ons, maar gelukkig zijn ze niet allemaal schadelijk voor ons. Sommige zijn zelfs heel nuttig omdat ze eieren en larven van insekten eten en op die manier insektenplagen helpen bestrijden. De huismijt is niet echt een kwaaie.
Huisstofmijten zien eruit als kleine traag bewegende witte puntjes. Men kan ze gemakkelijk opmerken op donkere oppervlakken bij goed licht. Op een witte ondergrond kan men ze met strijklicht zien.
Ze zijn doorzichtig, maar kleuren felrood als ze bloed zuigen. Check je bed ook op volwassen bedmijten. Een bedmijt is slechts 5 mm groot en heeft een plat roodbruin lijf dat opzwelt en verkleurt als er bloed wordt gezogen. Bedmijten kunnen alleen kruipen.
Doe de gordijnen altijd geheel open en als het even kan het raam ook zodat zonlicht naar binnen kan. Huisstofmijten kunnen niet tegen zonlicht. Kies voor de kinderen knuffels uit die je kunt wassen op 60 graden. Verschoon het bedlinnen regelmatig en was het op 60 graden of hoger.
Bedwantsen leven vooral in slaapkamers, in of rond het bed. Ze verstoppen zich in het donker, langs naden, richels en spleten van planken, plinten, bedden, matrassen en meubels. Bedwantsen kunnen maanden zonder voedsel. 's Nachts komen ze tevoorschijn en prikken met hun steeksnuit in de huid om bloed te zuigen.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
De mijten kunnen zich op de mens niet handhaven en gaan ook niet in de huid zitten. De eventueel ontstane huiduitslag is alleen symptomatisch te behandelen, dus met jeukstillende middelen. Hoewel de vogelmijt ziekten kan overdragen op het pluimvee, is dit niet aangetoond bij de mens.
De oogstmijt, ook wel grasmijt genoemd, is een kleine spinachtige die erg lijkt op de fluweelmijt, maar hier geen familie van is. Het is enkel de larve van deze mijt die huidirritatie kan veroorzaken, door zich vast te bijten in de huid van een gastheer, bijvoorbeeld de mens.
Mijten eten onder andere dode dieren, planten of rottende stoffen. Roofmijten leven vaak van andere mijten en worden wel in de kastuinbouw als plaagbestrijding ingezet. Enkele soorten veroorzaken ziekten bij mens en dier en het besmet zijn met mijten wordt acariose genoemd.
Een allergie voor huisstofmijt kan klachten geven zoals: een verstopte neus, snotteren, niezen. jeuk in de neus en ogen. benauwd zijn, piepend ademen of slijm ophoesten.
Huisstofmijt – matras
De huisstofmijt bestrijden kan je op verschillende fronten doen. Verwijder stof en huidschilfers door de matras te stofzuigen, schoon te maken en af te nemen met azijnwater. Beperk de luchtvochtigheid door voldoende te ventileren en te verluchten.
Zo vaak moet je je bed verschonen
Tijdens het slapen verlies je enorm veel bacteriën, speeksel, haren, huidschilfers en zweet (jaarlijks wel tot 1000 liter). Logischerwijs is je bed dan ook in een mum van tijd niet meer zo fris. Daarom is het verstandig je bed zeer regelmatig te verschonen, het liefst iedere week.
Beginnende schurft herkennen: dit zijn de symptomen
Heftige jeuk, met name 's nachts; schilferende gangetjes die op je huid te zien zijn. De schurftmijten zelf kun je niet zien; blaasjes of pukkeltjes op de huid.
De jeuk is vaak het ergst op en rondom de billen, bij de polsen en tussen de vingers. De jeuk ontstaat doordat je lichaam zich probeert af te weren tegen de ontlasting schurftmijt.
Hoe ziet huiduitslag eruit ? Een huiduitslag is een plots verschijnen van rode, roze of paarsrode bultjes of vlekjes op een bepaalde lichaamsdeel (bijv. het gezicht of de handen) of over grotere delen van het lichaam. Wanneer de gehele huid rood is spreken we ook wel van erytrodermie.
Schrik niet, maar een gemiddeld matras bevat tot wel 2 miljoen huisstofmijten. Deze blinde achtpotigen zie je niet met het blote oog, maar je kunt er wel flink last van hebben. Veel mensen zijn namelijk allergisch voor de uitwerpselen van deze minuscule beestjes. Hoe houd je mijten uit je slaapkamer?
De meest voorkomende beestjes die je in je bed tegen zult komen zijn huisstofmijten, bedwantsen (ook wel wandluis of bedluis genoemd) en vlooien. Spinnen zul je vooral rond je bed zien, omdat zij zich voeden aan de muggen, die zich weer aan jou voeden.
Wat is schurft? Scabiës of schurft is een besmettelijke aandoening die wordt veroorzaakt door een klein beestje, de schurftmijt. Dit beestje is niet met het blote oog te zien. De mijt graaft gangetjes oppervlakkig in de huid en legt daar haar eitjes.