Vruchtwater kan je herkennen aan dat het waterdun is, het ruikt zoetig en je het niet kan ophouden. Soms verlies je in een keer een hele plens, maar vooral als de baby al goed is ingedaald, zullen het steeds kleine beetjes vocht zijn die je verliest.
Helder vruchtwater is waterig, grijs-wit troebel van kleur, soms met wat witte of rozige vlokjes. Vruchtwater heeft een zoetige geur (niet zurig zoals urine of wee als afscheiding). Als de vliezen gebroken zijn, blijft het vruchtwater meestal aflopen en heb je de hele tijd een natte onderbroek.
Daarom dat dit verwarrend kan zijn. Toch is de kleur wel te onderscheiden, hoewel urine vaak een gelige kleur heeft is vruchtwater helder. Het kan dat het een roze tint heeft door bloed, of dat er wat witte vlokjes in zitten (dit is huidsmeer van de baby).
Het grootste verschil: afscheiding is slijmerig en plakkerig, terwijl vruchtwater juist waterig is. Afscheiding blijft tussen je vingers plakken, terwijl vruchtwater al snel verdampt. Ook is afscheiding vaak reukloos of ruikt het een klein beetje zurig, terwijl vruchtwater juist zoetig ruikt.
Als je vliezen niet breken, zal je dokter waarschijnlijk je bevalling inleiden en het vruchtvlies tijdens een vaginaal onderzoek doorprikken. In dit geval zal je bevalling wellicht binnen een aantal uur starten.
Je kunt een plons vruchtwater verliezen of slechts een paar druppels. Kenmerkend van gebroken vliezen is dat je druppels of scheutjes vocht blijft verliezen. Vruchtwater kan helder, zoals kraanwater of groen/geel zijn. Om de kleur goed te beoordelen, kun je het beste een kraamverband uit je kraampakket in doen.
Vruchtwater verlies / gebroken vliezen
Vruchtwater kan je herkennen aan dat het waterdun is, het ruikt zoetig en je het niet kan ophouden. Soms verlies je in een keer een hele plens, maar vooral als de baby al goed is ingedaald, zullen het steeds kleine beetjes vocht zijn die je verliest.
Langdurig vliezen gebroken (meer dan 24 uur)
Als je langer dan 24 uur vruchtwater verliest en je hebt nog steeds geen goede weeën, dan wordt je meestal naar het ziekenhuis gestuurd. Als de vliezen gebroken zijn is de natuurlijke barrière (de vliezen) voor bacteriën om bij het kind te komen weg.
Het is dus zaak dat de baby zo lang mogelijk in deze beschermende zak met vocht blijft zitten. Als de vliezen breken vóór de 24ste weken dan zijn de overlevingskansen voor de baby klein. De kans op een vroeggeboorte is aanzienlijk en zeventig procent van de kinderen overlijdt.
De baarmoedermond is zo goed doorbloed dat het makkelijk kan gebeuren dat er een bloedvaatje springt, waardoor je een klein beetje bloed verliest (bijvoorbeeld na het vrijen, stevig hoesten, inwendig onderzoek of moeilijke stoelgang).
Het breken van vliezen zelf voel je niet. Wel kun je merken dat je iets warms en nats tussen je benen voelt. Alsof je een klein beetje urine verliest terwijl je sport of lacht. Dat vocht kan in kleine beetjes komen en misschien denk je in het begin niet eens aan gebroken vliezen en vruchtwater.
Vruchtwater is over het algemeen een heldere, witte of roze vloeistof, maar het kan ook witte vlokjes (vernix) bevatten. Je kan vruchtwater niet ophouden zoals urine en het ruikt zoetig. Vruchtwater verlies je continu.
Afscheiding hoort een beetje waterig te zijn. Zolang er zich verder geen veranderingen voordoen, is een waterige substantie dus normaal. Waterige afscheiding kan toenemen door hormoonwisselingen, bijvoorbeeld aan het eind van een zwangerschap.
Vruchtwater ruikt wat weeïg of zoet. Wanneer de baby in het vruchtwater heeft gepoept heeft het een groene kleur (als erwtensoep), maar geen andere geur. We noemen het dan meconiumhoudend vruchtwater. Meconium is de eerste ontlasting van de baby en bestaat uit vetten en donshaartjes, er zitten nog geen bacteriën in.
Soms breken de vliezen bij de baarmoedermond. In zo'n geval kan er een golf vruchtwater vrijkomen. Dit gebeurt echter lang niet altijd. Het vruchtwater kan ook met kleine beetjes vrijkomen, of in een geleidelijke, langzame stroom, of met slechts enkele druppels per keer.
Als wij de vliezen breken doet dit geen pijn. Je voelt alleen een beetje warm water lopen. Ook daarna maak je steeds opnieuw vruchtwater aan, zodat je kindje nooit 'droog' ligt. Als je nog geen sterke weeën hebt mag je niet in bad, vanwege de kans op infectie.
Ingedaald hoofdje
Als het hoofdje nog niet goed was ingedaald, dan is dit aan je verteld. Wanneer je vliezen breken en het hoofdje is nog niet (goed genoeg) ingedaald, dan is het belangrijk om direct de verloskundige te bellen en te gaan liggen. We komen dan langs om te controleren of het hoofdje goed is ingedaald.
Je kunt gewoon blijven rondlopen als de baby al is ingedaald. Als de vliezen zijn gebroken en bij de laatste controle was je baby nog niet ingedaald is het belangrijk dat je de verloskundige of gynaecoloog belt en gaat liggen.
Bedrust. (Bed)rust is belangrijk in de behandeling van vroegtijdige weeën en dreigende vroeggeboorte. Rust is nodig om de baarmoeder zo min mogelijk te prikkelen. In de meeste gevallen mag u wel voor douche en toilet uit bed.
Probeer altijd wat vruchtwater op te vangen in een glas. Als het vruchtwater in kleine hoeveelheden komt kunt u wat opvangen door op een plastic zak te gaan zitten en het daarna in een glas te bewaren. Maandverband heeft hiervoor geen zin want daar trekt het vocht direct in.
De adrenaline concentratie zal namelijk stijgen bij, onder andere; pijn, stress, angst en onrust. Dus ook wanneer de omgeving als niet rustig en/of veilig genoeg ervaren wordt. Dat is dan ook de reden dat de meeste bevallingen 's avonds of 's nachts starten.
Kom naar het ziekenhuis als je gedurende 1 uur om de 4 à 5 minuten weeên hebt. Of als: je vaginaal bloed verliest. je vruchtwater verliest, ook al heb je nog geen weeën.
Je baby is goed beschermd
Penetratie is niet schadelijk voor de ongeboren baby. Je kindje is goed beschermd door de vliezen en het vruchtwater in je baarmoeder. Het is een fabeltje dat seks slecht is voor je baby en zelfs een miskraam zou kunnen veroorzaken. Je baby merkt er niets van.
De afvalstoffen van het gedronken vruchtwater, met daarin dode cellen, lanugo en darmsappen hopen zich allemaal op in het spijsverteringskanaal van je baby. Dit resulteert dus in meconium poep, wat je baby ook al loost in de buik tijdens de zwangerschap.
De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond. Naarmate de bevalling vordert, wordt de baarmoeder weker en de baarmoederhals korter. Hierdoor kan de verloskundige een inschatting maken van de vordering van de bevalling.