Vogels hebben wormen of ze hebben ze niet. Om hier achter te komen is er maar een manier en dat is regelmatig de ontlasting van verschillende vogels na te laten kijken. Of het nu een huiskamervogel betreft of het bestand van een kweker elke vogel kan wormen bij zich dragen.
Hun snavels zijn namelijk zo geëvolueerd dat ze precies goed werken voor het soort voedsel dat de vogel nodig heeft. Vogels met een lange spitse snavel zoals een merel gebruikt deze voor het uit de grond trekken van regenwormen. Vogels met een korte kegelvormige snavel gebruiken deze juist voor het pikken van zaden.
De realiteit is dat papegaaien en parkieten bijna nooit besmet zijn met wormen. Ook de meeste bestanden (dus meerdere parkieten of papegaaien bij elkaar) zijn niet besmet. Een behandeling tegen wormen heeft alleen zin als er een besmetting aanwezig is. Wormbehandelingen hebben geen preventieve werking.
De zilvermeeuw trappelt op de grond. Door de trillingen die hierdoor ontstaan, komen wormen en andere insecten naar boven.
Door te stampen veroorzaak je trillingen in de grond. Regenwormen zijn daar erg gevoelig voor. Zodra ze de trillingen voelen, kruipen ze omhoog. Het is niet zeker waarom de wormen naar de oppervlakte komen.
"Veel wormen in de grond is absoluut een goed teken, want dat betekent dat de grond vruchtbaar is", weet Fons Reijerse van IVN de Maasvallei. Wereldwijd zijn er meer dan 2.200 verschillende soorten regenwormen bekend.
Je kunt Coccidiose herkennen aan de volgende symptomen: Verminderde eetlust en vermagering. Dunne ontlasting of diarree. Veel drinken.
Onze vogels kunnen parasieten hebben: vlooien en wormen, maar ook luizen, mijten, etc. Deze kunnen veel jeuk veroorzaken en zijn soms alleen microscopisch zichtbaar.
Behandeling van vogelmijt
Een volière, een kooi of een kippen- of duivenhok, moet grondig worden gereinigd en daarna worden behandeld met een bestrijdingsmiddel. Verwijder daarbij al het nestmateriaal. Doe dit overdag, want dan hoeven de dieren niet te worden behandeld.
Regenwormen worden voornamelijk gegeten door merels en lijsters maar ook roodborstjes en zelfs egels eten graag regenwormen. Merels, lijsters en roodborstjes zijn lijsterachtigen die in hun vochtbehoefte graag voorzien door eten van vochtrijke insecten zoals regenwormen.
Meelwormen zitten bomvol eiwitten, een voedingstof die erg belangrijk is voor vogels. Vooral in het voorjaar kunnen de vogels dit zeer goed gebruiken. Het bouwen van nesten, het voeren van jongen, het beschermen van hun territorium, allemaal dingen die veel energie kosten.
Veel zeevogels kunnen dankzij hun relatief veilige levensstijl vrij oud worden (rond de 40). Grote vogels zoals zwanen en ganzen halen ook wel eens een jaar of 20. Maar kleinere vogels zijn vaak prooidier met alle risico's van dien. De oudste koolmees was 'slechts' 12 jaar.
Dermanyssus gallinae (vogelmijt) kan afhankelijk van de weersomstandigheden lange tijd buiten het lichaam van zijn gastheer overleven (tot wel tien maanden). Familie Macronyssidae. Afhankelijk van de species. Sommige kunnen slechts tien dagen in de omgeving overleven, andere 6-7 weken.
Mijten zijn kleiner dan 1 mm en hiermee haast onzichtbaar voor het blote oog. Ze lijken op kleine spinnetjes en hebben een bol lijf met acht poten. In Nederland komen veel soorten mijten voor. Sommige zijn vervelend voor de mens en zuigen bloed.
Ze zijn gastheerspecifiek, dat wil zeggen dat er voor elke diersoort een specifieke soort schurftmijt is, maar kunnen bij de mens terechtkomen en klachten veroorzaken.
Ja knikken
Een heel vrolijke parkiet zal enthousiaste geluidjes maken, en hierbij hevig met zijn kop knikken.
De luchtpijpmijt is een parasiet die zich in het ademhalingssysteem van vogels vestigt. Kanaries en gouldamadines zijn bekende gastheren, maar veel meer vogels kunnen besmet worden. Gelukkig is luchtpijpmijt uitstekend te behandelen.
Als de parkiet knarst met z'n snavel is dat een teken dat hij erg tevreden en ontspannen is, ze rispen de zaadjes vanuit de krop en vermalen ze wat een knarsend geluid geeft.
De grootste besmetting vind echter plaats via, vuile zitstokken en bodembedekking daarom hebben vogels die veel op de grond zitten, denk aan kaketoes, een grotere kans om besmet te raken. Ook bij Australische parkieten zien we regelmatig wormbesmettingen. Dunne ontlasting, diarree soms met bloed erbij.
Papegaaienziekte (psittacose) is een vorm van longontsteking die bij mensen in Nederland af en toe voorkomt. De papegaaienziekte wordt veroorzaakt door een bacterie (Chlamydia psittaci), die bij vogels kan voorkomen.
Daarvoor is een partner nodig. Als twee wormen willen gaan paren gaan ze naast elkaar liggen, standje 69. Hun lijven scheiden dan slijm af dat uitgroeit tot een slijmkoker die hun lichamen omhult. Nu kan het zaad van de geslachtsopening van de ene worm naar de zaadzakjes van de andere vloeien.
Wormen komen over de hele wereld en in de meest uiteenlopende omgevingen voor. Sommige soorten leven op het land of in zoet water, maar de meeste wormen leven in zee. Ook de levenswijze is zeer variabel; veel soorten leven parasitair op of in andere dieren, andere zijn vrijlevend of niet-parasitair.
Maar er is ook een dier dat zo'n sadistisch experiment wél overleeft, wil het verhaal: de regenworm. Sterker nog: als je die doormidden knipt, hakt of trekt, zullen beide helften uitgroeien tot 2 levensvatbare ongewervelden.
Bloedmijt of vogelmijt
Dat is een heel klein, nauwelijks met het blote oog waarneembaar spinachtig beestje. Bloedmijten schuilen overdag in spleten en gaten en zuigen 's nachts bloed bij de vogels. Volgegeten mijten zijn als rode puntjes op de huid te herkennen.