Je bent in vrije val.Alsof je doorheen een liftkoker of mijnschacht valt. Ongeveer de helft van de astronauten is de eerste paar dagen behoorlijk misselijk. Na een week of 2 heeft het lichaam zich al heel wat aangepast aan de gewichtloosheid, b.v. door vloeistoffen anders te verdelen in het lichaam.
Je kunt je bijna niet voorstellen, hoe het zou zijn, als we niet door de aarde aangetrokken zouden worden. Het ontbreken van de zwaartekracht wordt ook wel gewichtloosheid genoemd. Het lijkt op zweven, op het gevoel dat je krijgt, als je in een achtbaan plotseling naar beneden suist.
Ruimtereizigers ondergaan een reeks vaak onaangename gevoelens: ze voelen zich duizelig, slaperig en zwak, lijden aan verlies van eetlust en maagklachten en verliezen hun gevoel voor tijd en ruimte. Gelukkig passen hun lichamen zich na een paar dagen aan aan gewichtloosheid en beginnen astronauten zich zowel kalm als euforisch te voelen ...
Na ongeveer 15 seconden is de voorraad zuurstof in je lichaam geconsumeerd; het zuurstofloos bloed vloeit naar de hersenen en je verliest het bewustzijn. En de dood volgt na een paar minuten. In deze korte tijdspanne heb je kans om iemand levend uit de situatie te redden.
Dodelijke ongevallen
In 1967 is een persoon omgekomen bij de missie Sojoez 1. In 1971 zijn drie personen omgekomen bij de missie Sojoez 11. In 1986 zijn zeven personen omgekomen bij de lancering van de spaceshuttle Challenger. In 2003 zijn zeven personen omgekomen bij de terugkeer van de spaceshuttle Columbia.
Zonder zwaartekracht verzamelt het bloed zich niet op deze, maar ook niet op specifieke andere plekken. Er wordt namelijk niet door een onzichtbare kracht aan het lichaam getrokken. De stadia waarbij bacteriën zachte weefsels opeten en celwanden afbreken wordt in de ruimte fors vertraagd, aldus Thompson.
Het wrak van de verongelukte Challenger werd een maand na de lancering teruggevonden in de Atlantische oceaan, de lichamen van de zeven bemanningsleden werden geborgen en vonden een laatste rustplaats in het herdenkingsgraf in het Arlington National Cemetary te Washington DC.
Zonder ruimtepak zou je binnen 15 seconden het bewustzijn verliezen, na 90 seconden sterven en binnen 12 tot 26 uur bevriezen.
Voor zover we weten zijn er geen mensen die seks hebben gehad in de ruimte.
Verschrikkelijk koud, maar toch ruim honderd graden boven het absolute nulpunt van -273 graden Celsius (kouder bestaat niet). Dat komt doordat het ISS ook aan de schaduwkant van de aarde wat zonnestraling opvangt, bijvoorbeeld straling die de maan heeft weerkaatst. Verderop in het zonnestelsel is het veel kouder.
Ze voelen wat gewoonlijk gewichtloosheid wordt genoemd. Maar de zwaartekracht is niet weg. Zelfs op het International Space Station ervaren astronauten microzwaartekracht. Je kunt een klein beetje van dit gevoel op aarde krijgen.
Gewichtloosheid heeft niets met de ruimte te maken (al denk je dat wel snel door "zwevende" astronauten). Als je van een heuvel naar beneden springt, dan ben je, zolang je in de lucht bent, gewichtsloos.
Astronauten in de ruimte voelen geen zwaartekracht, wat betekent dat ze vrij zweven. Het gevoel dat hier het dichtst bij komt is zwemmen - drijven - in water . Astronauten trainen in een zwembad, waarbij ze bewegingen oefenen die ze in de ruimte in het water moeten doen totdat ze meer vertrouwd raken met het werken onder deze omstandigheden.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien.Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
De meeste astronauten vinden hun vrijheid van zwaartekracht opwindend, vooral als ze zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving . Maar gewichtloosheid compliceert de dagelijkse gang van zaken enorm, van eten tot slapen. En ruimteaanpassing omvat een aantal zeer complexe veranderingen in het menselijk lichaam, zowel op korte als op lange termijn.
Naar de wc gaan op het ISS
De astronauten moeten zichzelf vastgespen om te voorkomen dat ze van de wc af zweven. In plaats van een spoeltoilet is er een zuigbuis die het afval met een luchtstroom in een gat afvoert. De vaste stoffen worden samengeperst en opgeslagen om later weg te gooien.
Hoevaak hebben getrouwde stellen seks? Wanneer je ongeveer één keer per week seks hebt, zo'n 50 tot 55 keer per jaar, zit je op het Nederlands gemiddelde. Vergelijkbaar met dit Amerikaanse onderzoek uit 2017, waaruit blijkt dat het gemiddelde Amerikaanse koppel 56 keer vrijt per jaar.
Vandaag verbrak de Russische kosmonaut Oleg Kononenko het record van de meeste dagen in de ruimte: meer dan 879 dagen.
En vanwege de manier waarop het bloed in een lage zwaartekracht omhoog drijft, is het erg moeilijk om een erectie te krijgen.
Je bloed houdt genoeg zuurstof vast voor ongeveer 15 seconden hersenactiviteit.Daarna zou je flauwvallen, met volledige hersendood binnen drie minuten . Maar als je in de eerste 30 seconden gered zou worden, zou je waarschijnlijk niets ergers hebben dan 'love bite'-achtige blauwe plekken over je hele huid.
Je zult een paar minuten goed zijn, omdat er geen manier is voor de warmte om snel je lichaam te verlaten. Je zult echter ernstige brandwonden oplopen als je in direct zonlicht bent, om nog maar te zwijgen van kosmische straling en dergelijke. Dus zelfs als je overleeft, zul je verbrand en ziek zijn.
Het interieur, links te zien, is een drukkledingstuk, bedoeld om de lucht binnen te houden. De netbedekking fungeert als een beperking, zodat het pak niet als een ballon opblaast wanneer het onder druk staat en de astronaut zich in het vacuüm van de ruimte bevindt .
Op de eerste dag van de ramp begonnen zoekers resten van de astronauten te vinden. Binnen drie dagen na de crash waren er resten van alle bemanningsleden geborgen . Deze vondsten vonden plaats langs een lijn ten zuiden van Hemphill, Texas, en ten westen van het Toledo Bend Reservoir.
Lijken die verminkt waren toen het schip zonk, kregen een zeemansgraf. Grote stukken ijzer werden in de lijkzakken genaaid om het lichaam snel te doen zinken. In totaal werden er uiteindelijk 328 drenkelingen geborgen, waarvan 306 door de Mackay-Bennett.
De ramp met het ruimteveer Challenger vond plaats op 28 januari 1986. Bij de ramp kwamen alle 7 astronauten die aan boord waren om het leven. De spaceshuttle Challenger ontplofte 73 seconden na de lancering van zijn tiende vlucht (STS-51-L). Hij werd onder grote publieke belangstelling gelanceerd.