Is de schildklier vergroot, dan kun je dit vaak zien in de spiegel. De onderzijde van je hals is dikker. Vaak heb je helemaal geen klachten. Soms drukt de knobbel op de slokdarm, en dan heb je last bij het slikken, of op de luchtpijp, en dan heb je een piepende ademhaling.
Vaak is behandeling niet nodig. Wel krijgt u een jaarlijkse controle. Als behandeling wel nodig is, kunt u een schildklieroperatie, behandeling met radioactief jodium of behandeling met tabletten krijgen.
Als u een vergrote schildklier heeft, dan kunt u dit in de hals zien of voelen. De schildklier kan helemaal gelijkmatig vergroot zijn (difuus) of onregelmatig (multinodulair). Het kan ook zijn dat er één of meerdere knobbels of zwellingen in de schildklier voelbaar zijn.
De straling van radioactief jodium kan ervoor zorgen dat uw schildklier langzamer gaat werken. Ook kan de straling ervoor zorgen dat een vergrote schildklier met meerdere knobbels kleiner wordt. Dit komt omdat de straling van het radioactief jodium een deel van de schildkliercellen vernietigt.
Als u te weinig jodium binnenkrijgt, zwelt de schildklier op in een poging om voldoende hormonen te produceren. Medicatie – sommige medicijnen (bijv. amiodaron, interferon-alfa en lithium) kunnen een struma veroorzaken. Erfelijke factoren – sommige mensen hebben aanleg voor een vergrote schildklier.
Veelvoorkomende schildklierklachten
Bij een traag werkende schildklier kunnen klachten als vermoeidheid, kouwelijkheid, gewichtstoename en somberheid optreden. Klachten aan de schildklier kunnen zich ook uiten als zwellingen of bobbels in de hals. Vaak treedt hierbij ook heesheid of benauwdheid op.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
De ziekte zelf herken je aan de plotse hevige pijn in de hals, ter hoogte van de schildklier, doorgaans samen met pijn in de nek. Je hebt koorts met of zonder koude rillingen en je voelt je algemeen onwel. Pijn bij het slikken en een hese stem zijn ook mogelijk.
Typische klachten/symptomen zijn: een gezwollen en pijnlijke schildklier. pijn die uitstraalt naar de kaakhoeken en/of naar één of beide oren. koorts.
Een virale thyreoïditis ontstaat meestal na een luchtweginfectie. Klachten hierbij kunnen koorts, pijn in de hals en bij het slikken zijn. Deze pijn kan uitstralen naar de oren. Vaak is de schildklier vergroot en gevoelig bij aanraken.
Met de Veroval® zelftest Schildklier kun je binnen 10 minuten te weten komen of je schildklier te langzaam werkt. Met behulp van deze sneltest kun je gemakkelijk, in je eigen vertrouwde omgeving, testen of je schildklier te langzaam werkt (hypothyreoïde). Het enige wat je nodig hebt is de zelftest en 10 min. tijd.
Krijg genoeg vitamine A en D
Vetoplosbare vitamines A en D zijn ook cruciaal voor een optimale schildklier- en hersenfunctie. Vitamine D is nodig om schildklierhormoon in uw cellen te transporteren en een tekort komt vrij vaak voor bij mensen met schildklierproblemen.
Struma groeit meestal langzaam, in de loop van de jaren en vaak zonder klachten. Als er klachten ontstaan, zijn dat meestal hinder met slikken, piepende ademhaling (vooral 's nachts), een gespannen gevoel in de hals of een storende aanblik. Dit kunnen redenen zijn om het struma te laten behandelen.
Bij een struma voelt u dat de schildklier onderaan uw hals is opgezwollen. De zwelling kan heel klein zijn, zodat hij niet te zien is. Hij kan ook zo groot worden dat u moeite krijgt met slikken en ademhalen. Uw arts zal aan uw hals voelen of u een struma heeft.
Eet niet meer dan 1-2 keer per week vis – Je lichaam kan maar een beetje van de metalen verwerken die veel vis bevatten. Eet te veel vis? Dan kunnen deze metalen zich ophopen in je lichaam en je schildklier in de weg zitten.
Te weinig schildklierhormoon leidt ook tot hartfunctiestoornissen, omdat de energievoorziening van het hart onvoldoende is, maar bovendien wordt het weefsel van het hart en bloedvaten stijver, waardoor de hartfunctie minder wordt en de bloeddruk kan oplopen.
De medische naam voor een ontsteking van de schildklier is thyroïditis. Er zijn verschillende soorten schildklierontstekingen. De behandeling van schildklierontsteking verschilt per soort.
Om je schildklier gezond en in balans te houden, is het belangrijk dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt. Met name vitamine A, B6, B12, C, D, eiwitten, CoQ10, zink, ijzer en magnesium zijn belangrijk.
In uw schildklier zit een cyste: dat is een met vocht gevulde ruimte. De radioloog gaat deze cyste aanprikken zodat het vocht eruit kan lopen. In de ruimte spuit de radioloog vervolgens ethanol ("alcohol"). Dit heeft een bijtende werking, waardoor de wanden aan de binnenzijde van de cyste aan elkaar zullen kleven.
Snelle suikers kan je beter niet meer eten bij een trage schildklier. Ze zitten verstopt in onder andere snoep, koekjes, frisdrank, alcohol, witte rijst, wit brood maar ook honing, vruchtensap en gedroogd fruit. Deze voedingsmiddelen verhogen de kans op insulineresistentie.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Is de schildklier vergroot, dan kun je dit vaak zien in de spiegel. De onderzijde van je hals is dikker. Vaak heb je helemaal geen klachten. Soms drukt de knobbel op de slokdarm, en dan heb je last bij het slikken, of op de luchtpijp, en dan heb je een piepende ademhaling.
Veel mensen met een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) hebben last van gewichtsproblemen. Ze komen een paar kilo's aan, ondanks dat ze gezond leven.
De schildklier zit in de hals, vlak boven het kuiltje van de hals. De schildklier ligt tegen de luchtpijp aan. Achter de schildklier liggen de bijschildklieren. De schildklier heeft jodium nodig om goed te kunnen werken.
De schildklier maakt te veel schildklierhormoon aan, wat kan leiden tot vermageren, een te snelle hartslag en hoge bloeddruk, een overdreven warmtegevoel, diarree en beven.