Wanneer je de laatste centimeters ontsluiting tegemoet gaat, kunnen de persweeën beginnen. Dit voelt als een golf die steeds sterker en groter wordt, en veel vrouwen omschrijven het als een gevoel om ontzettend naar het toilet te moeten.
Persdrang voelt net zo aan als een hevige aandrang om te poepen. Het is nauwelijks tegen te houden. Dit komt doordat het hoofdje van de baby steeds dieper komt. Het hoofdje drukt tijdens een wee op de anus.
Voorweeën/oefenweeën zijn samentrekkingen van de baarmoederspier. De baarmoeder is een holle spier die aan het einde van de zwangerschap door hormonen gaat samentrekken. Dit voelt als een menstruatieachtige pijn in de onderbuik. Vaak is dit onregelmatig.
Meestal gaat de overgang van ontsluitingsweeën naar persweeën geleidelijk; je merkt dat je tijdens een wee steeds meer drukgevoel ervaart op de bekkenbodem; het voelt alsof je erg nodig naar de wc moet.
Vroegtijdige weeën
Menstruatieachtige krampen boven het schaambeen. Druk of een pijnlijk gevoel in de bekken, dijen of lies. Doffe pijn in de onderrug of druk in de rug. Een toename in vaginale afscheidingWaterige vloeistof, roze of bruine afscheiding of bloed uit de vagina.
De eerste uren van de bevalling beweegt de baby vaak tussen de weeën door. Dit kan pijnlijk zijn. Het bewegen van het kindje maakt het je soms moeilijk om te ontspannen.
Letterlijk betekent wee pijn. Tijdens een wee spannen de spieren van je baarmoeder aan, dat voel je aan de buitenkant van je buik doordat je buik heel hard wordt.
Dit oprekken en verweken van de baarmoedermond wordt ook wel ontsluiten genoemd. De baarmoedermond moet hierbij 10 centimeter oprekken in doorsnede voordat je baby geboren kan worden. Daarna heb je volledige ontsluiten en mag je gaan persen, waarna je baby geboren kan worden.
Poepen tijdens de bevalling is misschien iets waar je liever niet over praat, maar toch overkomt het 9 van de 10 vrouwen! Eigenlijk is het dus een heel normaal verschijnsel, en het is niet gek als het jou ook gebeurt.
Meestal neemt de pijn toe naarmate de ontsluiting vordert. De pijn is voornamelijk onder in de buik aanwezig en wordt soms als rugpijn gevoeld. Ook de pijn tijdens het persen verschilt: soms is het een opluchting om mee te mogen persen, soms doet persen juist het meeste pijn.
Voorweeën kunnen wel pijnlijk zijn, maar komen onregelmatig en zijn kort van duur. Ze zijn belangrijk omdat ze de baarmoedermond soepel maken. Deze voorweeën kunnen soms wel een week duren. De ene dag zijn ze wat sterker en hinderlijker dan de andere dag.
Al dagen tot weken voor je bevalling kun je beginnen met “rommelen”. Hiermee bedoelen wij dat je regelmatig harde buiken hebt die soms ook echt wel een beetje pijn kunnen doen. Met deze harde buiken is je lichaam zich aan het voorbereiden op de bevalling. Je baarmoeder is een spier en die spier is aan het oefenen.
Tijdens alle weeën is je baarmoeder actief en dat voel je in je buik, bekken en vagina. Maar bij sommige vrouwen straalt de pijn door naar de rug of buik.
Persen (de uitdrijving)
Dit kan liggend (op je zij of rug) op bed, maar ook op een baarkruk, handen en kniën, staand of in een bevallingsbad. Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur en mag maximaal 2 uur duren. Bij een volgend kindje gaat dit meestal een stuk sneller en mag dit maximaal 1 uur duren.
Fase 4, persweeën, de uitdrijving
Dit is een normaal proces en zorgt ervoor dat het weefsel langzaam oprekt. Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur. Ben je al eens bevallen dan duurt het gemiddeld 15 minuten, maar soms is ook 1 perswee al genoeg.
Veel barenden moeten even wennen aan het persen, ze hebben zolang moeten puffen en zuchten, dat het omschakelen naar actief meedoen soms wat moeite kost. Dat geeft niks, neem je tijd. Als je er nog niet aan toe bent mag je best nog een poosje de weeën weg zuchten en alleen op het hoogtepunt van een wee mee persen.
"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
Probeer zo min mogelijk te gaan zitten wachten en zorg voor een beetje afleiding. Ga eens lekker bij een vriendin koffie drinken of maak nog een mooi fotoboek. Misschien ben je wel bang dat wanneer je net van huis weg bent de bevalling begint. Het is echt niet nodig om daarvoor thuis te blijven.
Tips voor poepen en plassen na de bevalling
Lauw water en een kiwi in de ochtend: door je dag hiermee te starten zou je toiletbezoek soepeler moeten verlopen. Warm washandje: een warm washandje tussen je vagina en anus kan de pijn verlichten wanneer je naar het toilet gaat.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.
Het zogenaamde puffen is een bekende ademhalingstechniek voor bij de bevalling die vooral wordt gebruikt aan het einde van de ontsluitingsfase. Bij het puffen is je inademing korter dan je uitademing, waardoor je lichaam een teken krijgt om de hartslag en de bloeddruk te laten dalen.
Je voelt weeën die op den duur overgaan in krachtigere (pers)weeën. Net als met poepen zal je tijdens je bevalling merken, dat wanneer je ontspannen bent, je nauwelijks / tot niet hoeft mee te persen. Je kunt dan dus bevallen zonder persen.
Weeën herkennen
Wanneer je de eerste echte wee krijgt, is moeilijk te zeggen. Je hebt meestal eerst voorweeën, die overgaan in ontsluitingsweeën. Bij de een gebeurt dit na een uur, bij de ander na een dag.
Een belangrijke aanwijzing dat de bevalling eraan zit te komen, zijn regelmatige samentrekkingen van de baarmoeder. In het begin voelen deze vroege weeën aan als menstruatiekramp of pijn in de onderrug die komt en gaat met tussenpozen van 20 tot 30 minuten.
Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting. Aan de sterkte van je weeën en aan de verandering in je houding kunnen we al veel aflezen. En ook zelf zou je dit kunnen opmerken.