Er wordt dan dagelijks ongeveer 400 milliliter vruchtwater 'teveel' aangemaakt. Bijna een halve liter dus. Een derde hiervan wordt geregeld door de verschillen in vochtbalans tussen de moeder en het kindje.
Vruchtwater verlies / gebroken vliezen
Vruchtwater kan je herkennen aan dat het waterdun is, het ruikt zoetig en je het niet kan ophouden. Soms verlies je in een keer een hele plens, maar vooral als de baby al goed is ingedaald, zullen het steeds kleine beetjes vocht zijn die je verliest.
Het kan voorkomen dat er te weinig vruchtwater in de vruchtzak aanwezig is, wat oligohydramion wordt genoemd. Dit kan de hele zwangerschap voorkomen. Symptomen die op te weinig vruchtwater kunnen duiden zijn een kleine baarmoeder en weinig bewegingen van de baby kunnen voelen.
In de eerste 30 tot 34 weken van je zwangerschap neemt de hoeveelheid vruchtwater toe. Bij 16 weken zit er ongeveer 150 ml in de baarmoeder. Na 34 weken is dit 1000 tot 1500 ml. Aan het einde van je zwangerschap is het weer gedaald naar 700 tot 800 ml.
Vruchtwater: 800 g
Het volume van het vruchtwater neemt toe naarmate de zwangerschap vordert. Op 16 weken bedraagt het volume vruchtwater 150 ml, na 7 maanden 1.000 tot 1.500 ml en op 37 tot 40 weken 700 tot 800 ml.
Een tekort aan vruchtwater (oligohydramnion) kan verschillende oorzaken hebben, bijvoorbeeld omdat de vliezen zijn gebroken, door serotiniteit (als de zwangerschap te lang duurt) of als de foetus niet genoeg urine aanmaakt (door niet goed aangelegde nieren of omdat de urine niet door de plasbuis kan).
Je kunt een plons vruchtwater verliezen of slechts een paar druppels. Kenmerkend van gebroken vliezen is dat je druppels of scheutjes vocht blijft verliezen. Vruchtwater kan helder, zoals kraanwater of groen/geel zijn. Om de kleur goed te beoordelen, kun je het beste een kraamverband uit je kraampakket in doen.
Hoewel een bevalling in veel gevallen begint met weeën kan het ook zijn dat eerst de vliezen breken. Als dit het geval is, zult u vruchtwater verliezen. Dit kan een flinke plas zijn, maar in enkele gevallen ook maar een klein beetje; net zoals bij urineverlies. Daarom dat dit verwarrend kan zijn.
Vruchtwater kun je niet ophouden zoals urine, en ook ruikt het niet zoals urine.
Als je langer dan 24 uur vruchtwater verliest en je hebt nog steeds geen goede weeën, dan wordt je meestal naar het ziekenhuis gestuurd. Als de vliezen gebroken zijn is de natuurlijke barrière (de vliezen) voor bacteriën om bij het kind te komen weg.
Het is mogelijk om vruchtwater van buitenaf aan te vullen met steriel water. Maar is dat zinvol? Artsen van Amsterdam UMC zochten het uit. Tijdens de zwangerschap vormen de vliezen en het vocht rondom de baby een natuurlijke barrière tegen schadelijke invloeden van buitenaf, infecties bijvoorbeeld.
24 uur na het breken van de vliezen zal ook een kweek van de vagina worden afgenomen met een wattenstokje om te onderzoeken of er risicovolle bacteriën aanwezig zijn. Als je meer dan 24 uur gebroken vliezen hebt, moet de bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden.
Helder vruchtwater is waterig, grijs-wit troebel van kleur, soms met wat witte of rozige vlokjes. Vruchtwater heeft een zoetige geur (niet zurig zoals urine of wee als afscheiding). Als de vliezen gebroken zijn, blijft het vruchtwater meestal aflopen en heb je de hele tijd een natte onderbroek.
Mogelijke gevolgen van het vroegtijdig verliezen van vruchtwater zijn: Hoger risico op infecties bij de baby. Vroeggeboorte. Verstoorde ontwikkeling van de baby (bij breken van vruchtwater voor 22 weken zwangerschapsduur).
Het grootste verschil: afscheiding is slijmerig en plakkerig, terwijl vruchtwater juist waterig is. Afscheiding blijft tussen je vingers plakken, terwijl vruchtwater al snel verdampt. Ook is afscheiding vaak reukloos of ruikt het een klein beetje zurig, terwijl vruchtwater juist zoetig ruikt.
Het kan zijn dat je een klein beetje water verliest of net heel veel. Sommige vrouwen voelen een soort van 'plop', terwijl anderen water verliezen bij elke beweging die ze maken. De manier waarop het water eruit komt, hangt af van de positie van je baby.
Sommige artsen adviseren om geen seks meer te hebben in de laatste maand van de zwangerschap, omdat de vliezen dan elk moment kunnen breken. Andere artsen zeggen dat seks in de laatste maand juist wel kan. Er wordt vaak gezegd dat sperma het hormoon prostaglandine bevat, wat de bevalling kan opwekken.
Als wij de vliezen breken doet dit geen pijn. Je voelt alleen een beetje warm water lopen. Ook daarna maak je steeds opnieuw vruchtwater aan, zodat je kindje nooit 'droog' ligt. Als je nog geen sterke weeën hebt mag je niet in bad, vanwege de kans op infectie.
De adrenaline concentratie zal namelijk stijgen bij, onder andere; pijn, stress, angst en onrust. Dus ook wanneer de omgeving als niet rustig en/of veilig genoeg ervaren wordt. Dat is dan ook de reden dat de meeste bevallingen 's avonds of 's nachts starten.
De afvalstoffen van het gedronken vruchtwater, met daarin dode cellen, lanugo en darmsappen hopen zich allemaal op in het spijsverteringskanaal van je baby. Dit resulteert dus in meconium poep, wat je baby ook al loost in de buik tijdens de zwangerschap.
Vruchtwater ruikt wat weeïg of zoet. Wanneer de baby in het vruchtwater heeft gepoept heeft het een groene kleur (als erwtensoep), maar geen andere geur. We noemen het dan meconiumhoudend vruchtwater. Meconium is de eerste ontlasting van de baby en bestaat uit vetten en donshaartjes, er zitten nog geen bacteriën in.
Aan de buitenkant is niet te zien waarom het kind in het vruchtwater heeft gepoept. Daarom zal de hartslag van het kind continu gecontroleerd worden tot aan de geboorte. Dit gebeurt met een CTG. Wanneer de bevalling begint met het breken van de vliezen kunt u meteen zien of uw kind in het vruchtwater heeft gepoept.
Het vruchtwater kan ook met kleine beetjes vrijkomen, of in een geleidelijke, langzame stroom, of met slechts enkele druppels per keer. Zeker als de vliezen hoger in de baarmoeder zijn gescheurd, hoef je de 'golf' niet erg te merken.
De vliezen kunnen al gebroken zijn, dit kan eigenlijk in elke fase gebeuren, soms is er vruchtwaterverlies voordat de ontsluitingsweeën beginnen. Zijn de vliezen in deze fase nog niet gebroken, dan kunnen wij de vliezen breken tijdens een inwenig onderzoek.
Soms is het zoveel vocht dat je het meteen zeker weet dat de vliezen zijn gebroken. Maar soms is het lastig om te weten of het vocht dat je verliest afscheiding, urine of vruchtwater is. Het belangrijkste verschil is dat vruchtwater meestal blijft door druppelen. Je blijft dus de hele tijd een beetje vocht verliezen.