De kokoskrab is de grootste kreeftachtige die op het land leeft. De kreeftachtige is erg sterk en kan maximaal zo'n 28 kilo tillen. Het dier gebruikt z'n scharen om kokosnoten open te breken, dus dat-ie hard kon knijpen, is geen geheim. Maar hoe hard precies, was nog nooit onderzocht.
"De scharen van zo'n grote kreeft kunnen gemakkelijk je pols breken of een vinger afknippen." In Oesterput besloten ze om de kreeft Hans te noemen, naar Hans Vanaken die recent naar Club Brugge transfereerde.
“Ze bijten je vinger er niet af, maar ze kunnen je wel lelijk verwonden.” Onze schamele vangst is niet consumptieklaar. Een kreeft moet een tijdje in schoon water verblijven, krijgt daar niets meer te eten. Pas als de darmen schoon zijn en de maag leeg, kan hij de pan in.
Steek je vinger niet in de schaar van een kokoskrab. De knijpkracht bedraagt namelijk 3.300 Newton, wat hoger is dan de bijtkracht van vrijwel ieder ander dier. Alleen krokodillen bijten harder.
Vijanden van kreeften zijn voornamelijk vissen, maar de kleinere exemplaren, die net het larve-stadium zijn ontgroeid, worden door van alles belaagd.
Krabben, kreeften en octopussen kunnen lijden en pijn ervaren, blijkt uit onderzoek dat de Britse overheid heeft laten uitvoeren. Uit een studie door onderzoekers van de London School of Economics (LSE) blijkt dat er "sterk wetenschappelijk bewijs" is dat tienpotige schaaldieren en koppotige weekdieren gevoel hebben.
“Kreeften verjaren net zoals de meest andere organismen, maar sommige kreeften hebben echter een buitengewoon lange levensduur. De Amerikaanse kreeft bijvoorbeeld kan minstens 100 jaar oud worden, wat meer dan vijf keer de levensduur is van de Caribische kreeft, die haalt vaak niet eens de 20 jaar.”
Een krab met een smal, spits, driehoekig achterlijf, in de vorm van een vuurtoren, is een mannetje. Die heeft daar twee piemels onder zitten, eentje links en eentje rechts. Eigenlijk zijn het omgebouwde pootjes.
Schaal- en schelpdieren, zoals kreeft, oesters en mosselen, zijn officieel geen vissen, maar tellen in de Schijf van Vijf mee als een wekelijkse portie (magere) vis.
Grijze garnaal (Crangon crangon) wordt maximaal 3,3 jaar oud, strandkrab (Carcinus maenas) 6 jaar, Noordzeekrab (Cancer pagurus) 9 jaar en Noorse kreeft (Nephrops norvegicus) 15 jaar.
De leeftijd van een kreeft wordt bepaald door haar gewicht. Men raamt 1 kg gewicht / 10 jaar. Dit betekent dat een kreeft van 5 Kg (foto links) ongeveer 50 jaar oud is ...
Op de kreeften, krabben en inktvisachtigen na, hebben de ongewervelde dieren geen hersenen. Toch lijken ze zonder hersenen prima te overleven. Met groepjes losse zenuwcellen kan een zeester bijvoorbeeld leren welke substraten, zoals rotsen of zand, hij in verband kan brengen met de aanwezigheid van voedsel.
Dankzij die knijpkracht van 336 kilo zijn kokoskrabben de sterkste kreeftachtigen ter wereld. Als de knijpkracht vergeleken wordt met de bijtkracht bij andere landdieren, dan komt de kokoskrab in een indrukwekkend rijtje terecht.
En nu blijkt dat de Aziatische kokoskrab (Birgus latro) inderdaad het hardst knijpt van alle schaaldieren: 3.300 newton, ofwel vijfmaal zo hard als een mens kan bijten. Dat constateren Japanse onderzoekers na metingen van 29 wilde krabben.
Hoeveel kreeft heb je per persoon nodig? Ga uit van 500 gram kreeft per persoon voor een hoofdgerecht (dit is het gewicht van de levende kreeft, gewicht is dus met schalen).
Krabben kennen een paring waarbij het mannetje zijn zaadcellen afgeeft aan het vrouwtje, maar kan dit alleen als haar pantser nog zacht is, dus vlak na een vervelling. De mannetjes kunnen vrouwtjes die aan vervelling toe zijn op de geur opsporen en bewaken haar door de poten als een kooi om het vrouwtje te houden.
Voordat de kreeft op het menu van dure restaurants terechtkwam, was hij goedkoop blikvoer voor het volk. Maar door overbevissing werden de schaaldieren schaars en steeg de prijs. Ook sushi, foie gras en oesters begonnen hun leven als volksvoer.
Een eerste belangrijk argument waarom kreeft levend verkocht en bereid wordt, is voedselveiligheid. Kreeften (en andere schaaldieren) worden vaak als ideale huisvesting gezien door schadelijke bacteriën. Wanneer hun gastheer dood is, verspreiden die zich nog sneller.
Grofweg moeten dieren zo snel mogelijk dood en binnen een paar seconden buiten bewustzijn zijn en sterven. "Maar een kreeft kan een minuut of misschien wel langer in het kokend water leven en ervaart dan dus die kwalijke prikkels.
Biologen in Australië hebben de penis van de mierenegel onder de loep genomen, en die blijkt vier eikels te hebben. Bioloog Dirk Draulans las de studie voor 'Nieuwe Feiten'. "Het dier heeft twee aaneengeplakte penissen, en op elke penis zitten twee aparte eikels" vertelt hij.
Belangrijk daarbij is dat het erom gaat dat u zich bewust wordt van het krabben en niet dat u er al mee stopt. Daarom mag diegene die u erop attent maakt dat ook niet boos of streng zeggen. Het is belangrijk dat het op een vriendelijke manier gezegd wordt. Bijvoorbeeld: "Weet je dat je zit te krabben?".
Nee, het juiste antwoord is dat krabben zijwaarts lopen omdat ze door hun bouw niet anders kunnen. De poten kunnen slechts bewegen in één vlak (een beetje zoals onze knie), die hen verzekert dat ze niet over hun eigen poten vallen. En dus lopen ze zijwaarts!
Het enige wat je tegenzit is het idee van een gillende kreeft als je hem in het water stopt. Want het is nu eenmaal zo dat je zo'n beestje levend kookt. Maar eigenlijk het is niet de kreeft die je hoort gillen, het geluid wat je hoort is de stoom van het kokende water wat ontsnapt uit de schaal van de kreeft.
Chefkok Harry Sprengers is duidelijk: "Kreeften beleven geen pijn. Ze in kokend water gooien is een relatief 'humane' oplossing. Ze gaan snel dood." Volgens Sprengers heeft deze manier van koken een belangrijk voordeel: "Het is goed voor de smaak om kreeften zo vers mogelijk te bereiden."
Vooralsnog worden schaaldieren, in tegenstelling tot vissen, in de EU niet ingedeeld bij dieren die gevoel hebben.