Het gebruik op ù bestaat uitsluitend in het Franse woord où (waar), waar het in feite de "ou" ("oo") verkort en onderscheidt van "ou" (of). Het accent circonflexe: ê, î, â, ô, en de letter û. De enige klinker die geen circonflexe kan krijgen is Y.
U spreek je uit als 'oe', maar Ü spreek je uit als 'uu'.
Je spreekt de è dan hetzelfde uit als dat je in het Nederlands het woord 'erg' zou zeggen. Een streepje naar boven: (') In het Frans noem je dit de accent aigu . Dit zie je alleen boven de letter e. Als er een woord is met é dan spreek je de é uit als een lange ee.
De letter h wordt meestal niet uitgesproken in Franse woorden, tenzij hij samengaat met een c, waardoor de klank [ch] ontstaat. De letter u wordt niet uitgesproken als hij na een g of q komt, maar verandert wel de uitspraak van de g.
accent circonflexe (^) kan opo elke klinker voorkomen. â, ê, î, ô, û - Deze klinkers worden op dezelfde manier uitgesproken als de letters zonder dit accent. De toevoeging van dit accent heeft ermee te maken dat er in het Oudfrans de letter s heeft gestaan, die in de loop van de tijd verdwenen is.
Accent grave (bijvoorbeeld è): Option + `. Tilde (bijvoorbeeld ñ): Option + N. Trema (bijvoorbeeld ü): Option + U. Circonflexe (bijvoorbeeld ê): Option + I.
š spreek je uit als 'sj', zoals in 'wasje'
l'œuf. (Hier vind je geen automatische vertalingen!)
De laatste letters van een woord
Als een woord eindigt op een -e, spreek je die meestal niet uit in het Frans. De meervouds-s achter het zelfstandig naamwoord spreek je niet uit. De eindletters -d, -p, -t, -x, -z spreek je meestal niet uit.
Bij twee woorden is het verplicht om het accent aigu te gebruiken om betekenisverschillen aan te tonen: ná ("na") vs. na ("naar"), dié ("deze/dit") vs. die ("de/het"). Verder komt het accent aigu alleen in leenwoorden voor.
Ae hoort volgens de Nederlandse taal altijd als A uitgesproken te worden.
Voor veel anderstaligen is de uitspraak van de 'ij/ei' lastig. De meeste anderstaligen spreken de 'ij' en 'ei' op twee verschillende manieren uit op basis van de speling, of alle ij/ei's worden uitgesproken als 'ee'. Dit heeft soms gevolgen voor de verstaanbaarheid.
In het gratis woordenboek op de website van Van Dale is het woord als eu·nuch aangegeven.
De Ï wordt in de meeste talen, waaronder het Nederlands, Afrikaans, Catalaans, en Frans, niet gebruikt voor een specifieke klankweergave, maar om aan te geven dat I niet met een voorgaande klinker een diftong vormt, maar met een hiaat alléén uit te spreken is.
De E spreek je in het Frans uit als 'uh' niet als 'ee'. De letter W is een 'double v' (een dubbele v). En ook lastig zijn de erg op elkaar lijkende G (jee) en de J (jie).
"Eu" is eigenlijk "Oi!" of "oy", zoals in Reue, neu, Heu (spijt, nieuw, hooi). "Ai" en "ei" zijn min of meer "aye", zoals in "Aye, meneer!".
Aan het begin van een woord klinkt het als de palatale zj in jus; op het einde van een woord klinkt het als de Engelse r – spreek uit als are – , een erg palatale r dus, waarbij de tong naar achteren wordt geklapt.
Die klank wordt op dezelfde plek gevormd als de r. Je tong moet losjes tegen je boven gehemelte (bovenkaak) liggen. Dat doe je zo: Duw met je duim achter je boventanden op de ribbeltjes • Leg het puntje van je tong op dit plekje • Zeg een aantal keer d (spreek uit: duh en niet dee).
Het Pools alfabet bestaat uit 35 letters, waarvan de letter Ł (ł) waarschijnlijk de meest opmerkelijke is voor Nederlandstaligen. Deze Ł spreek je uit als een W.
j spreek je uit als dzjee.