De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.”
Paarden kunnen mensen al binnen een paar ontmoetingen herkennen en onderscheiden op basis van hun gedrag, stem en zelfs geur. Als jij de brenger bent van lekkernijen en goede tijden, verwacht dan dat je sneller in het VIP-gedeelte van hun geheugen zit dan dat je "giddy up!" kunt zeggen.
Volgens Ellen Roelfsema van de Paardenkliniek aan de Universiteit Utrecht kunnen paarden mensen inderdaad herkennen: “Op basis van bijvoorbeeld de stem, de geur of het gezicht kunnen paarden mensen identificeren.
Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd. Deze tekenen van genot vertonen veel paard ook tijdens het poetsen, kroelen of bij een massage. Oren: vaak gespitst, naar voren gericht.
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Het hinniken lijkt een zoekende roep te zijn die sociaal contact op afstand vergemakkelijkt .
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.”
Paarden die enthousiast zijn om bij je te zijn, laten dat vaak zien met genegenheid, zachte duwtjes en zelfs paardenhinniken. Duwtjes en zachte verzorging zijn duidelijke tekenen dat je paard je vertrouwt en tijd met je wil doorbrengen. Betrokkenheid kan ook tijdens trainingssessies plaatsvinden.
Een onderzoek uit 2010 concludeerde wat ruiters al wisten: ja, een paard herkent “zijn” persoon en kan hem onderscheiden van andere mensen. Dat doen ze op basis van reuk-, auditieve en visuele signalen, wat betekent dat ze ons zien en ruiken en dat ze onze stem horen.
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Als je dit weet, kan het heel verdrietig zijn als je je paard moet verkopen of voor langere tijd weg moet. Veel paarden gaan naar een nieuw thuis en ontwikkelen na verloop van tijd positieve herinneringen en een sterke band met hun nieuwe eigenaar . Dit betekent niet dat een paard zijn eigenaar is vergeten toen ze een sterke band hadden.
Een paard herkent je aan je stem en aan je gezicht. Hij heeft een uitstekend langetermijngeheugen en hij zal je niet makkelijk vergeten. Maar ook commando's – of zijn naam – onthoudt hij prima. Je paard geeft signalen (lichaamstaal) af, soms subtiel, soms minder subtiel, en het is belangrijk deze signalen te herkennen.
Terwijl een ieder die wel eens een voerbeurt heeft moeten overslaan weet dat paarden - net als andere dieren - een uitstekend tijdsbesef hebben. De innerlijke klok noemen we dat - het lichaam stelt zich in op tijdsintervallen, dat werkt bij een dier niet anders dan bij de mens.
Paarden hebben een scherp vermogen om een combinatie van zintuigen, waaronder zicht, geluid en geur, te gebruiken om hun menselijke metgezellen te herkennen . Dit veelzijdige herkenningsproces betekent dat een paard uw stem, uw uiterlijk en zelfs uw geur kan onthouden.
starre houding van het hoofd en de oren, weinig beweging. oren naar achteren. geen reactie op de omgeving. anhedonie; het niet meer kunnen ervaren van plezier (dit zie je bijvoorbeeld terug doordat depressieve paarden weinig interesse meer hebben in suiker)
Het is meestal (maar niet altijd) een vriendelijke herkenning en welkom "Hoi!Goed, je bent er!Kom met me praten!" gepaard met een alerte uitdrukking, opgeheven hoofd, oren gespitst in jouw richting . (Het lieflijke gehinnik van een merrie tegen haar veulen is hetzelfde soort liefdevolle oproep.)
Maar kúnnen paarden eigenlijk wel huilen, of speelde er soms iets anders? Ellen de Boer, een psycholoog die gespecialiseerd is in gedragstherapie bij dieren, weet het niet zeker. “Dat paarden verdrietig kunnen zijn en kunnen rouwen, dat staat vast,” zegt ze.
Begroet het paard, waar je op mag rijden, vriendelijk: het paard wordt rustiger en vertrouwensvoller, wanneer je het aait en met vriendelijke stem spreekt. Benader het paard nooit van achteren: houd oogcontact en voldoende afstand. Geef het paard geen voer uit de hand, anders zoekt het je hele lichaam naar eten af.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Het paard likt en bijt zachtjes in je handen
Misschien wil het paard gewoon een snoepje van je. Maar het kan soms ook duiden op iets wat speelt bij jou, bijvoorbeeld als je vingers gevouwen zijn en het paard iets harder gaat bijten in je vingers.
Geen glimlach zoals wij die kennen, maar het scheelt niet veel! Ogen en oren vertellen ook een verhaal: als hun ogen lateraal gericht zijn en licht gesloten, en hun oren naar voren gericht zijn of lichtjes opzij ontspannen , is het een goed teken dat ze gelukkig zijn in het gezelschap dat ze hebben.
De meest voorkomende redenen om nudging naar mensen te richten zijn meestal om aandacht te krijgen of een voordeel te zoeken . Dit kan van alles zijn, van een jeuk die gekrabd moet worden tot een verlangen om in onze zakken naar voedsel te zoeken.
“Paarden kunnen zich zeker aan elkaar hechten”, vertelt gedragsdeskundige Machteld van Dierendonck. En ze kunnen uiteraard een seksuele relatie aangaan (anders kwamen er ook geen veulentjes) en hebben daarin vaak ook een voorkeur.