yo = yo 1) In het Spaans: ik 2) In het Engels: verbastering voor `hallo`, `hé`, `jij`. Voorbeeld: `Hey, yo!
Juncto, afgekort tot jo. of j°, is een Latijnse uitdrukking die gebruikt wordt als er iets wordt genoemd in verband met. De term wordt veelvuldig gebruikt in juridische stukken in geval van een opsomming van artikelen, om aan te geven dat deze in samenhang met elkaar moeten worden gelezen.
Als op een casus meerdere artikelen van toepassing zijn, dan wordt het woord juncto gebruikt. Door 'jo. ' (of 'jo') tussen de artikelen te plaatsen wordt aange- geven dat de artikelen in samenhang gelezen moeten worden, bijvoorbeeld arti- kel 3:78 BW jo. artikel 3:63 BW.
Het opschrift van een wetsvoorstel bevat alleen de aanduiding van de inhoud van het wetsvoorstel: "Regels over / met betrekking tot …" of, in het geval van een wijzigingswet, "Wijziging van …".
juncto; in combinatie met; in samenhang met Juridisch
Voorbeelden: `artikel 10 Grondwet jo. artikel 8 EVRM `, `Wetsartikelen met elkaar in verband brengen maak je duidelijk door er jo.
jo afkorting Herkomst: «Latijn Verbuigingen: jis (junctis) (meerv.) juncto; in combinatie met; in samenhang met Juridisch Voorbeelden: `artikel 10 Grondwet jo.
Correctheid, naauwkeurigheid. Correctie, verbetering, teregtwijzing; tuchtiging: huis van correctie, ver... 1) Bedachtzaam 2) Behoorlijk 3) Beleefd 4) Beschaafd 5) Bezadigd 6) Doordacht 7) Exact 8) Fatsoenlijk 9) Foutloos 10) Gepast 11) Gerechtvaardigd 12) Goed 13) In de puntje...
Juist is standaardtaal in het hele taalgebied.
Voor wetgeving van voor 1995 kunt u terecht bij grote (juridische) bibliotheken, de Koninklijke Bibliotheek of het Centraal Informatiepunt (CIP) van de Tweede Kamer. Op de website Staten-Generaal Digitaal vindt u alle documenten van de Eerste en de Tweede Kamer uit de periode 1814-1995.
Als men een wetsartikel uit het Burgerlijk Wetboek citeert, moet zowel het artikelnummer als het boeknummer worden vermeld. Artikel 23 van Boek 1 BW wordt bijvoorbeeld opgeschreven als artikel 1:23 BW. Als met het voorgaande artikel wilt uitspreken, wordt dat uitgesproken als artikel 23 Boek 1 BW.
Joe is afgeleid van Jozef. Jozef is een Hebreeuwse jongensnaam en betekent 'God voege toe, geve vermeerdering'.
In Nederland werden in de Tweede Wereldoorlog bepaalde woorden gebruikt om een Duitser van een Nederlander te onderscheiden, zo konden Duitsers bijvoorbeeld de sch van Scheveningen (fonetisch: [sx]) niet uitspreken.
De regering maakt wetten in samenwerking met de Eerste en Tweede Kamer (wetgevende macht). Een wet begint met een wetsvoorstel en is klaar na publicatie in het Staatsblad. Daartussen ligt een vast aantal stappen, die alle wetsvoorstellen moeten doorlopen.
Het zijn vaak heel lange procedures, en het duurt soms wel 2 of 3 jaar bij heel belangrijke onderwerpen. Vooral als het lastig is voor de regering, om een meerderheid te vinden in de 2e kamer voor het wetsvoorstel. Maar het kan natuurlijk ook heel snel als het maar dringend genoeg is.
Voor bijvoorbeeld het Burgerlijk Wetboek wordt de afkorting, 'BW', gebruikt. De verschillende afkortingen kan men vooraan in de wettenbundel vinden. Als een wet geen afkorting heeft, moet de wet voluit worden geschreven. De meeste regelingen zijn onderverdeeld in boeken, hoofdstukken, titels, afdelingen of paragrafen.
Een AMvB is een besluit van de regering, waarin wettelijke regels nader worden uitgewerkt. De meeste AMvB's berusten op een formele wet. Wanneer dat niet het geval, spreekt men van een 'zelfstandige' AMvB. De regering moet over een ontwerp-AMvB eerst advies van de Raad van State inwinnen.
Het aantal wetten en regels is de afgelopen tien jaar met ongeveer duizend toegenomen. Per 1 januari 2019 bedroeg het totale aantal regelingen 9.834.
De nummering van de artikelen uit de Codex welzijn op het werk volgt de logica van de opbouw van het wetboek. De hoofdstructuur van de codex bestaat uit 10 boeken, opgedeeld in titels. De artikelen zijn doorlopend genummerd per titel. Dus niet over de volledige codex en ook niet per boek.
In de uitspraak valt de d vrijwel altijd weg en is het dus ik hou van jou. Dit gebruik dringt ook steeds meer door in de geschreven taal. Literaire uitgevers hebben daarom vaak een voorkeur voor deze vorm, zeker als het gaat om de weergave van een conversatie.