Aan het einde van de zomer leggen de vrouwtjes de eitjes met lange legbuizen in de grond. Hier overwinteren ze en ze komen het volgende voorjaar als larven uit de grond, die meteen op de volwassen sprinkhaan lijken. Net als hun ouders kunnen ze zich voortbewegen door te springen.
Het duurt gemiddeld zo'n 1 à 3 jaar vooraleer de eitjes uitkomen. Uit de eitjes komen mini-sprinkhaantjes, dit zijn de nimfen. Zij eten en groeien en moeten daardoor zo'n vier tot zes keer vervellen tot wanneer ze in juni of juli volwassen zijn en zelf eitjes kunnen leggen.
Sprinkhanen leggen legsels van eieren in zanderige, zachte en voldoende vochtige grond . Vrouwtjes boren een diep gat met de punt van hun telescoopachtige verlengde buik verticaal in de grond en leggen een legsel van maximaal 80 eieren. In de gregaire fase, wanneer volwassenen enorme zwermen vormen, leggen veel vrouwtjes hun eieren meestal op dezelfde plek.
Beeldspraak en symboliek. a.De overdrachtelijke betekenis van de sprinkhaan verschijnt veelal in de context van oorlog en strijd, en de oorlog en strijd staan weer in dienst van Gods oordeel over inhumaan en goddeloos gedrag van mensen en volkeren. De sprinkhaan symboliseert bedreiging, angst, naderende ondergang.
Katapult. Door zijn enorme achterpoten af te zetten tegen de grond, schiet een sprinkhaan zichzelf de lucht in. Net een katapult. Als jij net zover als een sprinkhaan zou kunnen springen, kon je in drie sprongen een heel voetbalveld oversteken!
Ze kunnen flink bijten, indien vastnemen niet noodzakelijk is moet het vermeden worden. Neem ze eventueel bij het halsschild terwijl de beide achterpoten tegelijkertijd tegen lichaam worden gedrukt.
Ze beschermen zichzelf tegen roofdieren door middel van camouflage . Wanneer ze worden ontdekt, proberen veel soorten de roofdier te laten schrikken door een felgekleurde vleugelslag te laten zien. Vervolgens springen ze en (als ze volwassen zijn) lanceren ze zichzelf in de lucht, waarbij ze meestal maar een korte afstand vliegen.
Sprinkhanen zijn ongevaarlijk en bijten of steken niet. Je kunt ze, als ze klein zijn, gewoon vangen in een glas of potje en buiten in de struiken weer loslaten. Een groter exemplaar – als je durft – ook, maar dan in een wat groter bakje.
Net als kleine insecten zoals lieveheersbeestjes, staan sprinkhanen bekend om hun geluk . Net als de libel symboliseren sprinkhanen ook welvaart, nieuwe beginpunten en transformatie. Als je regelmatig sprinkhanen ziet in de natuur, in je huis of in je dromen, kan dat een belangrijk teken zijn van het universum.
Eenmaal volwassen kunnen bidsprinkhanen nog enkele maanden leven; afhankelijk van de temperatuur en de beschikbaarheid van voedsel leven mannetjes vaak nog maximaal twee maanden en vrouwtjes nog drie tot zes maanden.
Een woestijnsprinkhaan leeft in totaal ongeveer drie tot vijf maanden, hoewel dit extreem variabel is en vooral afhankelijk is van het weer en de ecologische omstandigheden. De levenscyclus bestaat uit drie fasen: ei, hopper en volwassen exemplaar.
Sprinkhanen kunnen echter de mens ook tot nut zijn. Zo zouden sprinkhanen samen met andere insecten wellicht als oplossing kunnen dienen voor het wereldvoedselprobleem. Het eten van insecten is voor tachtig procent van de wereldbevolking heel normaal. Alleen in Europa en Noord-Amerika is men hier niet aan gewend.
Zorg er altijd voor dat er voedsel beschikbaar is in hun verblijf, want sprinkhanen eten veel. Sprinkhanen sterven door uitdroging voordat ze verhongeren . Het is cruciaal om ze in leven te houden door ze een waterbron te bieden. Sprinkhanen kunnen verdrinken in een waterbak, dus een Bug Gel is een geweldig alternatief.
De meeste sprinkhanen zijn niet gevaarlijk, maar sommige soorten zijn giftig of hebben grote kaken waarmee ze kunnen bijten. Een bekende sprinkhaan is de wrattenbijter, deze werd vroeger gebruikt om wratten door te bijten bij mensen.
De veelal groen gekleurde sprinkhanen hebben dunne en lange sprieten, vaak langer dan hun lijf. De krekels zijn donker gekleurd, bruin en zwart. Ook zij hebben lange sprieten en een legboor. Hét verschil met de sprinkhanen is dat de krekels, van voren bezien, afgeplat ogen.
Natuurlijke vijanden zijn vogels, parasitaire wespen en roofwespen, zoals Scelio fulgidus), parasitoïde vliegen (Blaesoxipha spp., Trichopsidea oestracea en Cercia sp.), bepaalde soorten kevers, mijten (Tarsonemid sp. en Leptus sp.) en nematoden (Amphimermis).
Daarnaast hebben sprinkhanen vrij simpele hersenen. Onderzoek naar simpele hersenen zijn vaak nuttig als wij onze eigen hersenen beter willen begrijpen. Dus hoe beter we snappen hoe sprinkhanen naar The Avengers in 3D kijken, hoe beter we begrijpen hoe ons eigen driedimensionale zicht werkt.
Het is een teken van overvloed . De groene sprinkhaan wil je je kracht en de visie die je hebt laten zien. Hij wil je laten zien dat je op het juiste spoor zit en dat je de juiste stappen zet voor jou en je toekomst. Er kan een nieuw begin of transformatie zijn vanwege de acties die je hebt ondernomen.
Hoewel hun primaire dieet uit verschillende planten bestaat, kunnen ze af en toe bijten als ze zich bedreigd voelen of als ze iemands huid aanzien voor plantaardig materiaal. Sprinkhanenbeten zijn echter meestal ongevaarlijk en resulteren zelden in significante verwondingen .
Bij het vastpakken van de dieren dient men zich te realiseren dat ze krachtige kaken bezitten waarmee ze makkelijk door de menselijke huid heen kunnen bijten. Men kan ze dan ook het best van achter bij het halsschild beetpakken, waarbij de achterpoten tegen het lichaam aan worden gedrukt.
Sprinkhanen hebben een slechte reputatie. Ze zijn niet populair bij tuinders. En sprinkhanen, een soort zwermende sprinkhaan, kunnen enorme schade aanrichten aan vegetatie en gewassen als ze in een vraatzucht zijn. Maar vaker wel dan niet, hebben sprinkhanen meer te vrezen van mensen dan andersom .
Insecten hebben nauwelijks of geen slagaders, maar wel een hart. Het lichaam van een insect bevat ook tracheeën: een zeer fijnvertakt stelsel van kleine buisjes met openingen aan de zijkant van het lichaam, dit is het ademhalingssysteem.
De woestijnsprinkhaan heeft natuurlijke vijanden zoals roofwespen en vliegen, sluipwespen, larven van roofkevers, vogels en reptielen .
Ze hebben geen nesten of territoria , en sommige soorten trekken lang rond om nieuwe voedselvoorraden te vinden. De meeste soorten zijn solitair en komen alleen samen om te paren, maar de migrerende soorten verzamelen zich soms in grote groepen van miljoenen of zelfs miljarden individuen.