Voortplanting. In juli trekken ze de rivieren op. Ze paaien van augustus tot september. Ze leggen ongeveer 1500 eieren in grindkuilen gegraven in snelstromende gedeeltes van de rivier.
Dat doet ze met haar staart, en nadat ze haar eieren in de kuil heeft gelegd, worden deze door het mannetje bevrucht. Na het paaien sterven de zalmen massaal maar hun lichamen vormen voedsel voor beren en andere dieren in het bos. De kadavers helpen zelfs bepaalde struiken en bomen te groeien.
Paai. De paaiplekken van de zalm zijn snelstromende gedeeltes in de bovenloop van rivieren, waar het vrouwtje kuilen graaft van zo'n 3 meter lang en circa 20 cm diep. In deze kuilen wordt na het uitvoeren van de balts met het kenmerkende trillen en gapen de hom en de kuit afgezet.
Het leefgebied van zalm ligt inde Atlantische oceaan vanaf Noord-Spanje tot de Barentszzee, in de Noordzee en de Baltische zee en de hierop uitmondende rivieren. In Nederland wordt deze soort tegenwoordig aangetroffen in de Maas, Rijn en het Haringvliet.
Na het paaien liggen de eitjes (kuit) in het grind van de rivierbedding, waar de kuit niet opvalt. Het bevrucht geraakte ei verkleurt naar groen. Er ontstaan zwarte vlekken die het oog van de larve vormen. Na 2 maanden komen de eitjes uit en ze voeden zich met een dooierzak.
De meeste vissen paren door “kuit te schieten”. Een vrouwtjesvis laat op een gegeven moment haar eicellen in het water. De eitjes dwarrelen nu door het water en hechten zich uiteindelijk aan waterplanten. De mannetjesvis laat nu zijn zaadjes achter op de eicellen van de vrouwtjesvis.
Over het algemeen worden ze niet ouder dan twee jaar en zijn ze 40 tot 50 cm lang en twee tot drie kilo zwaar.
De vis springt uit het water om over deze lastigste hindernissen in de rivier te komen. Hij trekt hierbij zijn borstvinnen in om ervoor te zorgen dat hij zo gestroomlijnd mogelijk uit het water springt.
In juli trekken ze de rivieren op. Ze paaien van augustus tot september. Ze leggen ongeveer 1500 eieren in grindkuilen gegraven in snelstromende gedeeltes van de rivier.
Het vlees van de zalm, ongeacht de herkomst – gekweekte of wilde zalm – is roze omdat de vis een carotenoïde antioxidant opneemt uit voedsel. Carotenoïden zijn een van nature voorkomende groep pigmenten die kleur geven aan het weefsel van een resem organismen.
Een volwassen zalm zwemt tegen de stroom in van zee naar beekjes in het binnenland om zich voort te planten. De jonge zalmen zwemmen vervolgens weer terug naar de zee. Maar als de vissen onderweg een sluis, stuw, gemaal of dam tegenkomen, liggen ze voor een dichte deur.
Volwassen zalmen verplaatsen soms duizenden kilometers om terug te keren naar hun geboorteplaats voor de voortplanting. Deze migratie is heel precies, sommige zalmen zwemmen helemaal terug tot in een zijtak van de rivier waarin ze geboren zijn.
Het verschil in calorieën
Door het verschil in voeding, is wilde zalm veel minder vet dan kweekzalm en daardoor bevat wilde zalm ook significant minder calorieën. Het verschil is ook echt wel groot te noemen.
zalm mag van binnen nog rose of zelfs iets rauw zijn. 6. bak een stuk zalm met vel altijd eerst op de velkant totdat hij krokant is en daarna nog heel even op de andere kant.
Zodra er teveel nitriet of ammonium in het water zit, krijgen de vissen een bleke kop. Dit moet uiteraard voorkomen worden door steeds tijdig het water te verversen. Ook bij stress verliest de kop zijn felrode kleur. Roodkopzalmen kunnen in gevangenschap drie tot vijf jaar oud worden.
Hij heeft wat kleine zwarte vlekjes in de buurt van de zijlijn. De staartvin is licht gevorkt en de aarsvin heeft 13 tot 18 stralen, hij is relatief grof geschubd en de bek is voorzien van kleine scherpe tandjes. De dieren in paaikleed zijn door de rode kleur onmiskenbaar.
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
Gekweekte zalm is minder voedzaam
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
Kweekvis is evengoed lekker, maar de structuur van het visvlees is anders als de vissen onder andere omstandigheden leven dan wanneer ze in het wild zouden zwemmen. Afhankelijk van het voer en de leefruimte heeft kweekvis net als wilde vis een smakelijk en gezond (omega 3-)vetgehalte plus een stevige vleesstructuur.
Een volwassen zalm trekt vanuit zee stroomopwaarts om zich voort te planten. Het is een zeer goede zwemmer die duizenden kilometers kan afleggen. De zalm kan ook heel hoog springen om hindernissen te nemen. Wel tot anderhalf meter boven water.
Zalm is een erg gezonde eiwitbron. Het zit bomvol omega 3 en levert belangrijke mineralen. Deze stoffen kunnen onder andere bijdragen aan een gezond hart, het beschermen van je lichaamscellen, een slank lichaam en sterke botten en spieren.
Van nature is zalm een carnivoor en leeft hij van kleinere zeediertjes zoals garnalen en kleinere visjes.
De vis staat bij de Amerikanen ook bekend als koningszalm, springzalm en ettelijke andere namen. De vis kan een lengte bereiken van 150 cm en het hengelrecord was een exemplaar van 57 kg.
De Atlantische zalm is een anadrome vis, wat betekent dat hij zich verplaatst tussen zeewater en zoetwater, maar zich alleen voortplant in zoetwater. De zalm is een vrij slanke, gestroomlijnde vis. Het vlees van de zalm heeft een karakteristieke roze kleur.
Verspreiding: Noord-Atlantische Oceaan, Noordzee en Oostzee. In Nederlandse kustwateren zeldzaam. Uit de Nederlandse rivieren is de oorspronkelijke zalmstand verdwenen, maar door uitzettingen in zijrivieren van Rijn en Maas wordt de zalm nu weer vaker gevangen.