Wanneer mensen opgenomen worden in een GGZ-instelling of op een PAAZ (psychiatrisch afdeling algemeen ziekenhuis), gebeurt dat meestal vrijwillig.Vrijwillige opname gebeurt met toestemming van de persoon zelf; met de betrokkenen en in overleg met hulpverleners of huisarts.
Wanneer het in de thuissituatie echt niet meer gaat en er sprake is van een crisissituatie, kan worden besloten om iemand vrijwillig of gedwongen te laten opnemen. Maakt iemand zelf de keuze voor een opname, dan noemen we dat een vrijwillige opname.
Opname in een kliniek is specialistische behandeling, die alleen na doorverwijzing door de huisarts kan plaatsvinden. Je beslist zelf om opgenomen te worden, in overleg met de arts of psycholoog bij wie je in behandeling bent. In uitzonderingsgevallen is er sprake van gedwongen opname (zie hierna).
Anders dan in een algemeen ziekenhuis moet je in een psychiatrisch ziekenhuis al gauw rekenen op een opname van minstens één maand om tot rust te komen, je beter te voelen of verwardheid uit te klaren. De meeste patiënten blijven gemiddeld drie maanden opgenomen op Brink.
Opname in de ggz kan nodig zijn wanneer je psychische problemen zodanig groot zijn dat het je leven ontwricht en ambulante behandeling niet effectief genoeg is. Klinische opname kan vrijwillig zijn of gedwongen. Als je zelf de keuze maakt om opgenomen te worden, noemen we dat vrijwillige opname.
Wat gebeurt er als u opgenomen bent? Als u grote psychische problemen hebt is het soms nodig dat we u opnemen. Samen kijken we hoe u op dit moment van uw leven in deze situatie bent gekomen. We kijken naar uw sterke en uw zwakke punten en kijken samen wat de beste behandeling voor u is.
Dit kan op verschillende plaatsen: In een instelling voor geestelijke gezondheidszorg, op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, in een herstellingsoord, bij een therapeutische gemeenschap of bij een instelling voor verslavingszorg. Als je wordt opgenomen ben je dag en nacht in de instelling.
Iemand die een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt door een geestelijke stoornis kan tegen zijn of haar zin in worden behandeld. De verplichte behandeling kan een gedwongen opname zijn, maar dat hoeft niet. Iemand kan ook verplicht worden om regelmatig naar een instelling terug te komen.
Een opname voor de behandeling van een ernstige depressie duurt gemiddeld 16 weken.
De huisarts zal de situatie inschatten en beoordelen of crisisopvang noodzakelijk is. Bij een crisisopname kun je geen voorkeur aangeven voor een locatie. Je naaste wordt opgevangen in de dichtstbijzijnde instelling waar op dat moment plaats is. Crisisopvang is altijd tijdelijk en mag maximaal zes weken duren.
Een crisisopname duurt maximaal 14 aaneengesloten dagen. Tijdens uw verblijf bekijken we samen met u of en welke vervolgzorg er nodig en mogelijk is.
Wanneer mensen opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis of op een PAAZ (psychiatrisch afdeling algemeen ziekenhuis), gebeurt dat meestal vrijwillig. Vrijwillige opname gebeurt met toestemming van de persoon zelf; met de betrokkenen en in overleg met hulpverleners of huisarts.
Bij een crisisopname wordt iemand opgenomen vanwege ernstige psychische klachten. Dat gebeurt bijvoorbeeld als iemand ernstige psychotische klachten heeft, als iemand zichzelf wil beschadigen, of net een poging tot zelfbeschadiging of zelfdoding heeft gedaan.
De opname psychiatrie is een kortdurende opname voor volwassenen vanaf 17 jaar met zeer diverse symptomen, zoals angst, depressie, verslaving of relationele moeilijkheden. Deze symptomen kunnen kaderen in om het even welke persoonlijkheidsstructuur.
Daarvoor hebben het CIZ en de rechter een medische verklaring nodig. Hierover nemen we contact met u op. Een onafhankelijke arts ziet uw familielid en kijkt of (onvrijwillige) opname geschikt kan zijn. Deze arts stelt dan de medische verklaring op.
Een psychiatrisch ziekenhuis biedt behandeling en verzorging aan patiënten met ernstige psychische problemen. De ziekenhuizen beschikken daarvoor over gespecialiseerde afdelingen. Een multidisciplinair team zoekt naar de meest geschikte therapie om de patiënt te helpen.
Als u vrijwillig bent opgenomen, kunt u niet gedwongen worden tot een behandeling waar u niet mee instemt. Als zou blijken dat er geen alternatieven zijn, kunt u zelf besluiten om weg te gaan, of het ziekenhuis kan besluiten om u te ontslaan.
Hulp is 24 uur per dag mogelijk. De huisarts belt zo nodig de crisisdienst die u komt helpen. U kunt ook een telefonische hulplijn bellen, bijvoorbeeld 113 of gratis 0800 0113 als u aan zelfdoding denkt.
Cognitieve gedragstherapie (CGT): u leert vooral hoe u negatieve gedachten kunt veranderen. Gedragstherapie (GT): u krijgt opdrachten en wordt actiever. Interpersoonlijke therapie (IPT): u leert hoe u de relatie en omgang met andere mensen kunt verbeteren.
In volgende gevallen is het mogelijk om over te gaan tot een gedwongen opname of 'collocatie': iemand gedraagt zich zo agressief dat er ernstig gevaar is voor anderen in de omgeving. iemand brengt zijn eigen gezondheid en veiligheid zeer ernstig in gevaar. er is sprake van een 'geestesziekte'.
Een opname op de gesloten afdeling (Unit I) kan nodig zijn wanneer begeleiding door bijvoorbeeld huisarts, psycholoog of psychiater niet genoeg is en er tijdelijk een veilige, gestructureerde omgeving nodig is. Op de gesloten unit ligt de nadruk van de opname op veiligheid, structuur en/of bescherming.
Opnamegesprek. Op de afdeling heeft u een opnamegesprek met een verpleegkundige over onderwerpen die belangrijk zijn voor uw behandeling en verpleging. U krijgt informatie over de gang van zaken op de afdeling en de dagindeling. Bijvoorbeeld over het eten en wanneer u uw medicijnen krijgt.
Een gesloten afdeling ziet er niet veel anders uit dan een open afdeling. Het verschil zit hem naast de gesloten afdelingsdeur vooral in de personele bezetting, de aangeboden structuur en behandeling die vaak wat intensiever van aard is.