Voordat ze de ruimte in gaan oefenen astronauten ook in parachute springen en leren ze te overleven voor het geval ze landen in zee, in het bos of in de woestijn. Als voorbereiding op een ruimtewandeling doen astronauten ruimtepakken aan en trainen in een zwembad met modellen van het ruimtestation op ware grootte.
Er zijn verschillende trainingsmachines aan boord van het ISS die de astronauten gebruiken. Er zijn onder andere twee loopbanden, een apparaat voor weerstandsoefening en een fietsmachine (ergometer). Bij alle oefeningen moeten de astronauten zichzelf vastzetten aan de machine, zodat ze niet wegdrijven!
In de ruimte bestaat die zwaartekracht niet. Dat betekent dat astronauten niet op de grond blijven staan, zoals op aarde, maar dat ze door het ruimteschip zweven. Rondzweven zonder zwaartekracht lijkt heel erg leuk, maar er zijn ook nadelen. Astronauten kunnen er bijvoorbeeld ziek van worden.
De meeste astronauten beginnen wanneer ze tussen de 27 en 37 jaar zijn. Ten tweede: je moet slim genoeg zijn om techniek, medicijnen of natuurwetenschap te studeren aan de universiteit. Veel astronauten volgen ook een opleiding tot piloot in de luchtmacht van hun land.
Het gemiddelde loon binnen de Onderzoek & Wetenschap ligt op € 3.834 bruto per maand. Het minimale of startsalaris begint bij € 600 en het maximale loon is € 12.500 bruto per maand.
Ruimtepakken zijn zwaar. Op het pak staat vermeld dat het een massa heeft van 35 kilo- gram. Een astronaut van 75 kilogram trekt het ruimtepak aan. De massa van de astronaut met pak is 110 kilogram.
Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen. Op het internationale ruimtestation ISS slapen de meeste bemanningsleden in hun eigen kleine cabines.
Een vliegtuig heeft lucht nodig om te kunnen vliegen. Hoe hoger je komt hoe minder lucht er is. Dus kan het vliegtuig ook niet vliegen!
De lucht binnen de dampkring is anders en 'dikker' dan in de ruimte. Zodra de raket dichter bij aarde komt 'botst' hij het ware tegen die andere lucht en gaat langzamer. Uit zijn punt komen drie grote parachutes die het luchtschip nog meer afremmen. Zo kan de raket rustig in de zee landen.
Na die basistraining (die zestien maanden duurt) is het tijd voor een training voor gevorderden. Tijdens deze training leren de astronauten hoe ze bijvoorbeeld een Soyuz-ruimtevaartuig moeten besturen. Er worden tijdens deze fase heel wat uurtjes doorgebracht in simulatoren. Daarna volgt nog een derde training.
Een bril of contactlenzen is geen probleem. En dan? Je kunt solliciteren bij de NASA of bij de ESA (Europese Ruimtevaart organisatie). Ben je één van de gelukkigen, dan krijg je een zware training.
En hoe ziet de opleiding eruit? Als NASA-astronaut volg je een basistraining van twee jaar voordat je jezelf alleen nog maar 'kandidaat-astronaut' mag noemen. In die tijd leer je in een klaslokaal alles over ruimtevaart, krijg je een duikopleiding en militaire overlevingstraining in het water.
Het antwoord luidt: 10 uur, 33 minuten en 38 seconden.
Kruisraketten zijn een soort onbemande vliegtuigen met een straalmotor. Ze gaan ongeveer net zo snel als normale vliegtuigen. Een ballistische raket werkt anders: die wordt recht omhoog geschoten tot buiten de dampkring en komt door de zwaartekracht uiteindelijk weer naar de aarde.
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst. De oorzaak is natuurlijk het gebrek aan luchtdruk.
Volgens meteorologen begint de ruimte overigens pas op 10.000 kilometer: daar eindigt namelijk de atmosfeer. Volgens sommige natuurkundigen begint de ruimte op 20 miljoen kilometer afstand: vanaf daar heeft de zwaartekracht van de aarde niet meer de overhand.
De aarde heeft een sterke aantrekkingskracht op alles om zich heen... dat heet zwaartekracht... Daardoor vallen de dingen naar beneden en niet omhoog. Om los te komen van aarde gebruik je spierkracht. Dat doe je bijvoorbeeld als je loopt of springt, maar hoe goed je je best ook doet de aarde trekt je altijd weer terug.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Maar het is ook een feit dat... de meeste astronauten dat niet doen. De reden is dat douches in de ruimte niet zo bijzonder goed werken. Zoals alles in een baan om de aarde is het water dat uit de douchekop stroomt immers gewichtloos en het zweeft vrij rond in plaats van op het lichaam van de astronaut te stromen.
Meestal slapen de astronauten in een soort slaapzakken, die aan de wanden worden vastgezet, of in een soort kastjes. In de ruimte is er geen zwaartekracht, waardoor je niet het gevoel van boven en beneden hebt. Daarom maakt het niet uit of je rechtop of liggend slaapt.
De astronauten wassen zich met een vochtige doek met wat zeep. Er wordt ook niet afgewassen. Het gebruikte materiaal wordt samengeperst en weggegooid. Het water dat nodig is aan boord van het ISS wordt voor een deel onttrokken aan de lucht en geschikt gemaakt voor gebruik.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
Het woord astronaute staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
Doordat er in de ruimte bijna overal een vacuüm is, bestaat er dus geen geluid. Echter, dankzij diverse amusante filmpjes weten we dat de astronauten in het ISS wel degelijk met elkaar en tegen een camera kunnen praten (en zingen).
In zo'n situatie is het onmogelijk om te overleven. Maar wanneer medische hulp stand-by is en de luchtdruk geleidelijk afneemt, kan een mens het net een minuut in een vacuüm volhouden.