Het Palestijnse volk of de Palestijnen zijn de Palestijnse inwoners van de Staat Palestina (de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever), alsook de Palestijnse inwoners in Israël, de regio Palestina (veelal wonend in Palestijnse vluchtelingenkampen) en elders in de diaspora.
In 1922 werd door de Volkenbond officieel het mandaat over Palestina aan de Britten gegeven waarbij een groot gebied ten oosten van de Jordaan was inbegrepen. In 1946 werd dit oostelijke deel onder de naam Transjordanië een onafhankelijke Arabische staat.
Van de Europese landen heeft Zweden de Palestijnse staat erkend. De Franse, Britse en Spaanse parlementen hebben een symbolische erkenning aangenomen, die pas ingaat als er vrede is. De Europese Unie als geheel is tegen erkenning. Het Vaticaan heeft weer wel erkenning uitgesproken.
Palestina kenmerkt zich veelal door de strenge grenzen, nederzettingen, vluchtelingenkampen en de overvloed aan soldaten. De Westelijke Jordaanoever is heuvelachtig en ligt aan de Dode zee die bekend staat om het hoge zoutgehalte. Daardoor blijf je drijven. De Gazastrook ligt aan de Middellandse Zee.
Palestina heette eerst geen Israël
Daar, in het Midden-Oosten, lagen de wortels van het Jodendom. De meerderheid van de Joden was er lang geleden door de Romeinen verdreven. Toch was er altijd een kleine groep blijven wonen: een deel van de Palestijnen was Joods.
Zionisme betekent het streven naar een onafhankelijke Joodse staat. Het woord is afgeleid van Zion, de naam van een heuvel bij de stad Jeruzalem. Maar lang niet alle Joden wonen in Israël en niet alle inwoners van Israël zijn joods.
Het oude Palestina. Het huidige Israël ligt in het oude Palestina dat deel uitmaakte van het grotere rijk Kanaän dat er al was omstreeks het jaar 2000 voor Christus. Daarvoor waren er ook al nederzettingen in het gebied, zoals Jericho waar al in 8000 voor Christus de eerste nederzettingen waren.
Wees alert en vermijd demonstraties en plaatsen waar veel mensen samenkomen. Er komen in het grensgebied tussen Oost- en West-Jeruzalem en in en om de Oude Stad van Jeruzalem gewelddadige incidenten voor tussen Palestijnen en Israëliërs.
6. 10.000 doden. De afgelopen 17 jaar zijn bij gevechten tussen Israëliërs en Palestijnen ruim 10.000 mensen omgekomen. Van elke 10 overledenen zijn er 9 Palestijn.
Voorbeelden hiervan zijn Abchazië, Taiwan, Kosovo, de Turkse Republiek van Noord-Cyprus en Zuid-Ossetië. Daarnaast vindt ook precies het omgekeerde plaats; een land is deels erkend maar heeft geen totale controle over het grondgebied, zoals de Westelijke Sahara en Palestina.
Volksrepubliek China niet erkend door de 13 VN-leden en Vaticaanstad die de Republiek China (Taiwan) erkennen. Cyprus niet erkend door Turkije.
Google geeft aan dat het politiek neutraal wil blijven over geopolitieke geschillen. Palestina leeft al jaren in conflict met Israël over haar grondgebied, dat ook door Israël geclaimd wordt. Ook niet alle VN-lidstaten (138 van de 193) erkennen Palestina als een onafhankelijke staat.
Israël is de bakermat van vele godsdiensten. Zodoende vind je hier aanhangers van het jodendom, christendom, islam, bahai geloof en andere sekten. Ongeveer driekwart van de bevolking van Israël is joods. Binnen het jodendom bestaan drie hoofdrichtingen: het orthodoxe, het conservatieve en het liberale jodendom.
Yasser Arafat werd na het ondertekenen van de Oslo-akkoorden president van de Palestijnse Autoriteit.
De Palestijnen protesteren tegen Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en tegen de bezetting van de Palestijnse gebieden in het algemeen. Dat doen ze soms door aanslagen te plegen, raketten af te vuren vanuit Gaza of door stenen te gooien tegen het Israëlische leger.
Bij het vredesproces tussen Israëlische en Palestijnse autoriteiten zet Nederland, net als de Europese Unie, in op een tweestatenoplossing. Waarbij een veilig Israël en een onafhankelijke, democratische en levensvatbare Palestijnse staat in vrede naast elkaar bestaan.
De Palestijnse gebieden, ook wel Palestina of de Palestijnse autoriteit is een gedeeltelijk erkende staat in het westen van Azië, bestaande uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De geclaimde hoofdstad is Jeruzalem, de feitelijke hoofdstad is Ramallah.
Alle reizen naar de Gazastrook worden formeel afgeraden. De veiligheidssituatie in Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever blijft zeer gespannen en onvoorspelbaar.
Het Hebreeuws is ook een moeilijk taal, althans dat denken veel mensen. Het gebruikt een heel ander lettertype, behoort tot een andere taalgroep dan de onze en kan ook zonder klinkers geschreven worden. De woordvolgorde is anders, de manier waarop verleden en tegenwoordige tijd worden gemaakt, enzovoorts.
Het Hebreeuws is de taal van het jodendom. Een moderne versie ervan is de officiële taal van Israël: het Ivriet. Er zijn verschillende stromingen in het joodse geloof: orthodox en liberaal.
De term Israëlieten werd ook de naam voor de inwoners van het latere koninkrijk Israël. Niet te verwarren met de inwoners van het huidige Israël; deze heten Israëliërs, ongeacht etniciteit, afkomst of godsdienst.
Het Israëlisch-Palestijns conflict is de strijd om de soevereiniteit over het historisch Palestina sinds de opkomst van het zionisme in het begin van de twintigste eeuw. Sinds de stichting van de staat Israël in dit gebied heeft deze strijd zich ontwikkeld tot een conflict tussen deze staat en de Palestijnen.
In 1988 ontstond het land Palestina, zo uitgeroepen door de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Yasser Arafat werd de president van het land, door zijn invloed bij de PLO en Fatah. Een land is pas echt een land als het land door andere landen word erkend. De VN erkend Palestina als staat.
Israël is de nieuwe naam van aartsvader Jacob (Genesis 35:10), die hij kreeg nadat hij worstelde met de 'man Gods' aan de rivier de Jabbok. Het betekent 'strijder Gods', hij die worstelde met God.