Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel.Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.
Helaas kreeg de zoethoutwortel een slechte naam tijdens de Middeleeuwen. Doordat zoethout altijd een zwarte kleur had, werd het bestempeld als duivels. Drop dankt zijn zwarte kleur dus aan het bekende zoethout.
De zoethoutwortels worden van de struik afgeknipt en in de zon gedroogd. De struik zelf gaat terug in de grond en groeit weer aan. De wortels worden gemalen en met water tot een pap gemaakt. Deze wordt gefilterd en ingedikt tot blokdrop, een geconcentreerd dropje zoals dat in de winkel komt.
Het basisingrediënt van drop is de zoethoutwortel. De zoethoutwortel is ongeveer 30 keer zo zoet als drop en zorgt voor die typische dropsmaak. In de meeste landen heet drop ook geen drop maar bijvoorbeeld licorice, wat direct is afgeleid van het Grieks-Latijnse woord voor zoethoutwortel: glycyrrhiza glabra.
Deze struik groeit in warme landen zoals bijvoorbeeld:Spanje en China (laat de zoethout maar zien). Deze wortels worden gedroogd en daarna gemalen daarna wordt er water bijgedaan en wordt het gezeefd dan houden ze blokdrop over en dat wordt naar Nederland gebracht om er drop van te maken.
Drop komt oorspronkelijk uit Italië
In het zuiden van Italië werd in 1731 voor het eerst van zoethoutwortel drop gemaakt. Giorgio Amarelli wist in zijn dropfabriek het gedroogde zoethout om te zetten in “Glycyrrhiza glabra”, de Latijnse naam voor blokdrop.
Het eten van meer dan anderhalf ons drop per dag isvooral riskant voor mensen met een trage stoelgang. Zij hebbenvolgens de Utrechtse toxicoloog Bart Ploeger een relatief grotekans om last te krijgen van vochtophoping, hoge bloeddruk en optermijn ook van hart- en vaatziekten.
Een volwassen man of vrouw kan veilig op een dag ongeveer 120 gram drop of een halve liter zoethoutthee gebruiken. Dit komt neer op ongeveer 20 tot 25 dropjes of 3 tot 4 glazen zoethoutthee. Als iemand zowel drop als zoethoutthee neemt, is dit natuurlijk minder. Bijvoorbeeld 10 dropjes en 1 tot 2 glazen thee.
Per 100 gram zit er in zoute drop 110 mg kalium, in zoete drop wel 320 mg. Beide beschikken over 20 mg magnesium en 30 mg calcium. Wat ook opvallend is dat er in zoete drop meer natrium zit dan in zoute drop. Je kunt zoute drop dus als gezonder zien.
Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie.
In zoete drop zit 200 milligram zout (natriumchloride) per honderd gram drop, meer dan de zoute variant die 150 milligram zout per ons bevat. Dat komt doordat zoete drop meer zoute ingrediënten heeft. Zoete drop smaakt vooral zoeter doordat er meer suiker in zit: dat wordt gebruikt om de zoute smaak te maskeren.
Spanje produceert het meeste
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt.
Het is iets typisch Nederlands. Drop wordt gemaakt van wortelsap uit de zoethoutplant. Het is vrijwel nergens ter wereld te krijgen. Nederlanders die naar het buitenland verhuizen, zeggen vaak dat ze drop het meest missen.
Niet bedorven, wel minder lekker
Drop kan wel minder lekker worden na verloop van tijd. Dan droogt het vaak uit, het wordt hard, het verliest de lekkere smaak en er kan een witte waas op komen. Als dit het geval is, raden wij je aan om een nieuwe zak te kopen. Bron: Voedingscentrum.
In Nederland (13de eeuw) werd in de natuurencyclopedie van Jacob van Maerlant drop aanbevolen als middel tegen hoest en aandoeningen van de luchtwegen in het algemeen. Tot op de dag van vandaag wordt zoethoutwortelextract nog steeds gebruikt in geneesmiddelen tegen hoest en keelverzachting.
De zoetstof glycyrrhizinezuur in drop is volgens Van den Bergh een probleem doordat het zich voordoet als een ander stofje. “Het doet zich voor als aldosteron, een hormoon dat in de nieren wordt aangemaakt. Het lichaam denkt dat er veel aldosteron is en verhoogt de bloeddruk.
Glycyrrhizine. De boosdoener is een overdosis glycyrrhizine, de zoetstof die in drop zit. Ondanks dat zij de drop twaalf jaar geleden heeft afgezworen, werden twee jaar geleden weer lage kaliumwaarden geconstateerd.
Een dropje met zoetstof bevat gemiddeld zes calorieën, eentje met suiker heeft er rond de dertien. Dus zolang je geen hele zak drop in één keer op eet, word je ook van suikerhoudende drop niet heel dik.'' Bovendien kan het eten van drop effect hebben op de bloeddruk.
Vetten krijgen vaak 'de schuld', terwijl juist geraffineerde koolhydraten (suiker) de LDL-waarden verhoogd. Bij een verhoogd cholesterol kun je die dus beter mijden. Denk daarbij aan koek, snoep, drop, zoet beleg, ontbijtgranen, vruchtensappen en frisdranken.
Samen met de overige bestanddelen in een hoestdrank zorgt het voor een zoete smaak, verhoogt het de aanmaak van slijm en vergemakkelijkt zo het ophoesten. Van oudsher wordt drop of zoethout ook gebruikt bij maag- en darmklachten. Het zou de aanmaak van maagzuur enigszins remmen.
Het zuigen op een dropje, zuurtje of keelsnoepje kan je keelpijn tijdelijk wat verzachten. Er worden veel zuigtabletten verkocht die zeggen keelpijn of keelontsteking te kunnen verminderen, maar de werking daarvan is niet wetenschappelijk bewezen. Een simpel dropje of zuurtje werkt dus even goed.
In Nederland eten we gemiddeld zo'n 2 kilo drop per jaar.
Engelse drop is een soort snoepgoed dat bestaat uit een mix van verschillende soorten veelkleurige dropjes. De voornaamste ingrediënten zijn drop, suiker, kokos en anijs. Verder wordt veelal gelatine gebruikt bij de productie.
Een andere grote smaakmaker in drop is ammoniumchloride, wat we in de volksmond kennen als salmiak. In tegenstelling tot de zoethoutplant, heeft salmiak een zoutige smaak.