Een eerste idee is het om met een vochtige doek of dweil de pissebedden op te vegen en ze zo naar buiten te brengen. Een andere oplossing zou kunnen zijn om bloem of meel te strooien op plekken waar ze zich schuilhouden, hierdoor drogen ze uit en gaand dood.
Pissebedden hebben een hekel aan barbecue-as en as van sigaretten. Strooi dit op de plaatsen waar ze zich schuilhouden en ze zullen een andere plek zoeken en verdwijnen. Pissebedden houden niet van koper (zie ook mieren). Leg koperdraad op de plaats waar de dieren graag komen en ze zullen deze plek gaan mijden.
Als er binnenshuis veel pissebedden leven, is dit een aanwijzing dat het er vochtig is. Soms kunnen ze echter ook in grote aantallen in kamers of kelders verdwalen vanuit een broedplaats in de nabijheid, zoals een hoop oud stro, vergane bladeren, tuinafval of eenvoudigweg onder een bloembak.
Leg bijvoorbeeld wat rottende bladeren, vochtig hout of wat fruit onder een omgekeerde bloempot. Dit is een echt aantrekkingspunt voor pissebedden. Ook een uitgeholde aardappel die je met de platte kant op de grond legt, trekt dit ongedierte snel aan.
Zijn pissebedden schadelijk? Pissebedden zijn over het algemeen niet schadelijk. Alleen als ze in grote aantallen voorkomen dan kunnen ze schade veroorzaken aan planten. Bijvoorbeeld in kassen, groentetuinen en bij fruittelers.
Kunnen pissebedden bijten? Ja, wanneer ze zich bedreigd voelen kunnen ze bijten.
De dieren zitten graag onder dood hout, stenen, bloempotten, achter schors enzovoort. 's Nachts klimmen ze meters hoog tegen muren en bomen omhoog.
Pissebedden zijn cruciale dieren voor de bodem. Ze helpen mee met het opruimen van dode plantenresten, rottend hout en bladeren. Dit peuzelen ze lekker op en poepen het dan weer uit. Hun uitwerpselen zitten vol met goede voedingsstoffen voor de bodem.
De pissebed heeft vele vijanden, zoals insecten, spinnen, amfibieën en vogels. Een dier dat dol is op pissebedden en zich zelfs heeft gespecialiseerd in het vangen en kraken van deze diertjes is de roodwitte celspin (Dysdera crocata).
Volwassen pissebedden kunnen wel 3-4 jaar oud worden. Hun gemiddelde levensduur bedraagt 2 jaar.
Deze diertjes leven van plantaardig materiaal. Vooral bladeren eten ze veel, maar ook rottend hout. Zolang het hout in je woning niet aan het rotten is heb je van pissebedden weinig te vrezen. Pissebedden houden ook van zetmeel en eten daarom met smaak van aardappelen.
Elke dag een pissebed eten. Het is misschien niet zo smakelijk, maar het zou wel helpen tegen hooikoortsklachten, dat beweren tenminste mensen die lijden aan de vervelende pollenallergie. ,,Met een smoothie glijdt hij zo naar binnen.''
Ze hebben voelsprieten en 7 paar pootjes. Het lichaam is plat, daardoor kunnen ze makkelijk onder stenen kruipen.
Pissebedden heten niet voor niets zo: veel ruwe pissebedden bij elkaar ruiken naar pis. Het teveel aan stikstof scheiden ze uit als ammoniak, vandaar. Vaak zie je paarse exemplaren tussen de gewone effen donkergrijze.
De rolpissebed is het meest voorkomend in Nederland, deze rolt zich op als er gevaar dreigt. Ze zijn maar 2 centimeter. De reuzenpissebed is de broer van de Rolpissebed, deze kan wel 46 centimeter worden!
Pissebedden zijn kreeftachtigen en hebben kieuwen. Waarschijnlijk hebben ze juist een vochtige omgeving nodig om goed te kunnen ademen en te overleven. De luchtvochtigheid is op donkere koude plekken hoger dan op warme lichte plekken.
Ze eten rottend hout en bladeren en zijn belangrijk voor de recycling van verschillende nutriënten. Zo dragen ze bij aan de koolstof- en stikstofkringloop. Wanneer er niet voldoende dood materiaal aanwezig is, eten ze ook wortels van levende planten.
Een pissebed vrouwtje draagt de eitjes in een broedbuideltje onder haar lichaam. Naarmate het vrouwtje groter wordt, kan ze ook meer eitjes krijgen. Na ongeveer 4 weken komen de jongen uit de eitjes. De jongen zijn meteen zelfstandig, waarna het proces weer opnieuw kan beginnen.
Pissebedden zijn van oorsprong zeedieren. Ze behoren tot de familie van de kreeftachtigen, net als de zeekreeft en de strandkrab. Lang geleden is de pissebed zo geëvolueerd dat hij op het land kan overleven. Het ademen is nog niet in de evolutie meegegaan: pissebedden hebben namelijk kieuwen.
Deze dieren drinken niet zoals wij dat gewend zijn. Aan de achterzijde van het lichaam zitten twee uitsteeksels. Wanneer de pissebedden deze uitsteeksels in het water laat zakken dan neemt hij vocht oftewel water op. Op deze manier drinkt een pissebed.
Aan het eind van de zomer kleuren vrij veel pissebedden prachtig blauw of paars. Dat komt doordat ze een virus bij zich dragen. Het virus werkt als een soort prisma dat invallend licht zo verstrooit dat het blauwpaars lijkt, zoals de vleugels van de beroemde tropische morpho-vlinders.
Wel moeten pissebedden in de winter zorgen dat ze de extreme kou overleven. Daarom zoeken ze beschutte plekjes. Zolang het niet vriest doen ze het prima onder een hoop bladeren of stenen. Daalt de temperatuur onder de 0 °C, dan moeten ze op zoek naar een omgeving waar het minder hard vriest.
Wat eten waterpissebedden? gevallen bladeren, maar ook levende algen.
giganteus; de grootste bekende pissebed die wel bijna 50 centimeter lang kan worden.