Besmetting met MRSA vindt vooral plaats door direct huidcontact, vooral via de handen.Soms kan MRSA via huidschilfers of niezen in de lucht komen en kan je het zo inademen. Gelukkig leidt dit bijna nooit tot dragerschap. Als je drager bent van MRSA hoef je niet extra schoon te maken.
MRSA is voornamelijk een probleem voor ziekenhuizen en verpleeghuizen. Besmetting met MRSA vindt vooral plaats door direct lichamelijk contact, vooral via de handen. Soms raakt men besmet via ingeademde bacteriën In Nederland komt MRSA heel weinig voor.
Wat zijn symptomen van een MRSA-infectie? De symptomen kunnen zijn: krentenbaard, furunkel en karbunkel, wondinfectie, mastitis puerperalis en andere abcessen of invasieve infecties. Bij dragerschap kan een MRSA positieve persoon geheel klachten vrij zijn.
Een ziekenhuisbacterie is een bacterie die moeilijk met antibiotica is te bestrijden. Gezonde mensen kunnen een bacterie bij zich dragen zonder er last van te hebben. Maar voor mensen met een verminderde weerstand, zoals in een ziekenhuis, kan besmetting met zo'n bacterie gevaarlijk zijn.
Als u drager bent van een resistente bacterie dan heeft u daar meestal geen klachten van. U kunt dan afwachten. Vaak raakt u de bacterie binnen enkele maanden tot jaren vanzelf kwijt. Een behandeling is niet nodig.
Een bacterie is een eencellig micro-organisme. Bacteriën verspreiden zichzelf in een mum van tijd, omdat de cel zichzelf kan delen. Op die manier verspreiden bacteriën zich ook gemakkelijk van mens naar mens. Bacteriën zijn overal en ook in ons lichaam dragen wij miljoenen bacteriën mee.
Een gezonde persoon die MRSA bij zich draagt, kan de bacterie ongewild doorgeven aan anderen. Bij mensen met een verminderde weerstand kan de bacterie infecties veroorzaken en zich via de bloedcirculatie verspreiden naar verschillende organen. In het ergste geval kan dat de dood tot gevolg hebben.
Een behandeling kan bestaan uit het gebruiken van een neuszalf en het wassen met een desinfecterende zeep. Soms krijgt u ook antibiotica. De behandeling wordt afgesproken door de arts-microbioloog met uw behandelend arts of huisarts.
De MRSA Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (Methicilline-resistente Staphylococcus aureus ) bacteriën zitten dan vooral op de huid en/of in de neus. Deze bacterie kun je vanzelf weer kwijtraken. In sommige gevallen kun je behandeld worden als je deze bacterie bij je draagt.
Als u MRSA-drager bent, verplegen wij u in strikte isolatie. Strikte isolatie betekent dat u op een eenpersoonskamer met een voorkamer (sluis) wordt verpleegd. Het ziekenhuispersoneel trekt, voordat ze uw kamer binnenkomen, in de sluis een neusmondmasker, een muts, handschoenen en een schort aan.
U kunt alleen besmet worden als u in direct contact bent geweest met een persoon die de MRSA-bacterie bij zich draagt. Mensen die de MRSA-bacterie oplopen kunnen de bacterie lange tijd bij zich dragen zonder er klachten van te hebben. Als 'drager' kan men echter wel andere mensen besmetten.
MRSA staat voor Meticilline Resistente Staphylococcus Aureus. Deze ziekenhuisbacterie is niet meer gevoelig voor antibiotica die gewoonlijk worden voorgeschreven. Dit betekent dat infecties veroorzaakt door de MRSA bacterie moeilijker te behandelen zijn.
Het afnemen van deze kweekuitstrijken is pijnloos. Het duurt 2 tot 5 dagen voordat we de uitslag van deze uitstrijkjes (kweken)hebben. Als u opgenomen bent, doen we een sneltest, waarbij we binnen 3 uur weten of u MRSA-negatief bent (dan draag u de MRSA-bacterie niet bij u).
Mag ik gewoon naar mijn werk als MRSA-drager? U mag gewoon naar uw werk en kinderen mogen naar school, u hoeft het daar niet te melden. Als u werkt in de zorg (ziekenhuizen, verpleeghuizen en dergelijke) gelden andere regels en kunt u het beste contact opnemen met uw bedrijfsarts.
Verwekker: Staphylococcus aureus (grampositieve bacterie), sommige meticillineresistent ( MRSA ). Besmettingsweg: Direct contact via de handen, aerogeen (huidschilfers, aerosolen), secundaire bronnen in directe omgeving.
U blijft in ziekenhuis St Jansdal als MRSA drager of ex-MRSA drager gemarkeerd totdat zeker is dat de bacterie niet meer bij u aanwezig is. Deze periode zal zeker een jaar in beslag nemen.
De MRSA bacterie is ongevoelig voor alle ß-lactam antibiotica zoals flucloxacilline, amoxicilline/clavulaanzuur en cefuroxim. Voor andere groepen antibiotica kunnen ze vaak nog wel gevoelig zijn, zodat er over het algemeen nog wel andere behandelingsopties zijn.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Mensen die met MRSA in aanraking komen, kunnen drager worden van de bacterie. Gezonde mensen merken hier vaak niets van. De bacterie kan vanzelf ook weer verdwijnen, zonder dat de drager er iets van gemerkt heeft. Maar deze personen kunnen de bacterie wel ongemerkt naar andere mensen en/of hun omgeving overdragen.
Wat zijn symptomen van Staphylococcus aureus? De ziekteverschijnselen bij de mens zijn heel verschillend. We kunnen ze verdelen in huidinfecties, invasieve infecties (infecties in het lichaam) en voedselvergiftiging. Huidinfecties kunnen oppervlakkig zijn, zoals bijvoorbeeld krentenbaard (impetigo).
De meerderheid van de wondinfecties ontstaat binnen 30 dagen na de operatie. Chirurgische wondinfecties kunnen vaak worden voorkomen wanneer met zorg wordt omgegaan vóór, tijdens en na de operatie. Belangrijk dus om dit zoveel mogelijk te voorkomen.
De MRSA-bacterie komt veel voor in landen waar veel antibiotica worden gebruikt en waar niet voldoende hygiënische maatregelen tegen MRSA worden genomen. Dat zijn bijvoorbeeld Japan, de Verenigde Staten en Roemenie. Hier is rond de 50% of meer van alle Staphylococcus Aureus-bacteriën ongevoelig voor antibiotica.
De bloedkweek is belangrijk voor het vaststellen van sepsis en essentieel voor de diagnose van infectieuze endocarditis. Soms is het noodzakelijk herhaaldelijk bloedkweken af te nemen, om de bacteriën die in wisselende mate loslaten van de geïnfecteerde hartklep aan te kunnen tonen.