Het pijnstillende effect begint een uur na gebruik. Het effect houdt ongeveer zes uur aan. De koorts zal binnen één uur na gebruik dalen. De koortsverlagende werking houdt ongeveer zeven uur aan.
Volwassen en jonge vrouwen > 12 jaar. Individueel, begindosering 50–100 mg per dag in 2–3 doses zodra de eerste symptomen optreden gedurende enige dagen; bij latere cycli de dosering zo nodig verhogen tot maximaal 200 mg per dag.
Gebruik. Diclofenac kan als tablet of als zetpil worden ingenomen, de dosering en frequentie is afhankelijk van leeftijd en gewicht, voor volwassenen geldt meestal een dosering van drie maal daags 50 mg.
Diclofenac geeft een interactie met betablokkers waaronder ook de sotalol valt. Betablokkers zijn middelen die worden gebruikt bij hart- en vaatziekten, zoals hoge bloeddruk, hartfalen, angina pectoris en hartritmestoornissen, maar ook bij migraine, gespannenheid en te snelle schildklierwerking.
Je neemt de dosis meestal verdeeld over twee à drie keer in. De arts of apotheker kan een andere dosis voorschrijven. Houd je aan deze dosering. Neem nooit meer dan de maximale dosering van 150 mg per dag.
Diclofenac kan echter bijwerkingen zoals wazig zien, duizeligheid of slaperigheid veroorzaken (zie rubriek 4). Als dit bij u het geval is, mag u niet autorijden of machines bedienen en moet u meteen contact opnemen met uw arts.
Volwassenen en kinderen ≥ 14 jaar. Oraal: begindosering 25 mg, daarna zo nodig 12,5–25 mg elke 4–6 uur, max. 75 mg/etmaal. Maximaal 3 dagen (bij koorts) of 5 dagen (bij pijn) gebruiken.
60% met de urine, de rest met de feces. 1–2 uur (diclofenac), 1–3 uur (actieve metabolieten), uit de synoviale vloeistof 3–6 uur.
Deense onderzoekers hebben uit gegevens van bijna 6 miljoen mensen bepaald dat het gebruik van diclofenac (Voltaren) leidt tot een hoger risico op hart- en vaatziekten en maagdarmbloedingen in vergelijking met andere ontstekingsremmers of paracetamol.
Niet gebruiken bij maag- of darmzweer, maagdarmbloedingen of andere aandoeningen, zoals een hersenbloeding, overgevoeligheid voor diclofenac of een ander pijnstillend/koortsverlagend middel. Ook als de nieren onvoldoende werken, als u aanleg tot bloeden hebt of antistollingsmiddelen gebruikt.
Naproxen of diclofenac (NSAID)
U kunt naproxen of diclofenac mee naar huis krijgen. Deze pijnstillers vallen in de groep NSAID en zijn een aanvulling op paracetamol. U krijgt 1 van beide pijnstillers mee naar huis. U mag deze samen met paracetamol gebruiken.
Diclofenac en naproxen werken snel en hebben een langere werkingsduur dan bijvoorbeeld ibuprofen. Naproxen heeft het laagste risico op hart- en vaatziekten, maar meer kans op maagdarmproblemen. Diclofenac heeft minder kans op maagdarmproblemen en meer kan op hart- en vaatziekten.
Het werkt pijnstillend, ontstekingsremmend en koortsverlagend. Het is te gebruiken bij pijn waarbij ook sprake is van een ontsteking, zoals bij gewrichtspijn, reumatoïde artritis (ontsteking van de gewrichten), ziekte van Bechterew en jicht (ontsteking in uw gewricht).
De zwaarste onder de soorten pijnstillers zijn de sterkwerkende opioïde pijnstillers zoals morfine zelf, oxycodon en fentanyl.
Diclofenac is een ontstekingsremmende pijnstiller. Dit soort pijnstillers wordt ook wel NSAID's genoemd. Het werkt pijnstillend, ontstekingsremmend en koortsverlagend.
naproxen: maximaal drie keer per dag 250 mg; ibuprofen: maximaal drie keer per dag 400 mg; diclofenac: maximaal drie keer per dag 50 mg.
Volwassenen. Begindosering: 100–150 mg per dag in 2–3 doses; voor de retardtablet 75–150 mg 1×/dag. Onderhoudsdosering: 75–100 mg per dag in 2–3 doses; voor de retardtablet 75–100 mg 1×/dag.
Diclofenac heeft een sterker ontstekingsremmend effect dan paracetamol en kan daarom effectiever zijn bij aandoeningen waarbij ontsteking een belangrijke rol speelt, zoals artritis. Het gebruik van diclofenac kan echter gepaard gaan met meer bijwerkingen dan paracetamol, waaronder maagklachten.
Advies. De toepassing als alternatief voor klassieke NSAID's (diclofenac, ibuprofen of naproxen) is beperkt tot specifieke situaties in de tweedelijnszorg, vanwege een kleine kans op ernstige bloedbeeldafwijkingen. Bij acute nociceptieve pijn: Paracetamol is in adequate dosering de pijnstiller van eerste keus.
Als je alcohol drinkt terwijl je diclofenac gebruikt, heb je nog meer kans op maagklachten. Het maakt niet uit of je diclofenac als tablet of zetpil gebruikt. Diclofenac heeft naast maagklachten nog meer bijwerkingen, zoals hoofdpijn of draaierigheid. Van alcohol kun je ook hoofdpijn krijgen of draaierig worden.
Misselijkheid, overgeven (mogelijk met bloed), diarree, winderigheid, verstopping, zuurbranden, buikpijn, bloed in de ontlasting, ontsteking van het mondslijmvlies, verergering van colitis en ziekte van Crohn zijn gemeld na toediening. Krijgt u last van bijwerkingen, neem dan contact op met uw arts of apotheker.
Pijnstillers, zoals paracetamol, ibuprofen en diclofenac kunnen tijdelijk verlichting geven maar helpen nauwelijks bij het herstel van pijn in de onderrug. Het belangrijkste is om in beweging te blijven en als u een pijnstiller wilt nemen begin dan met paracetamol (maximaal 4 maal per dag 2 tabletten van 500mg).
Diclofenac werkt pijnstillend binnen een uur na inname. Het effect houdt ongeveer zes uur aan.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.
Spierverslappers kunnen spierkrampen voorkomen of kunnen verkrampte spieren verslappen. Voorbeelden zijn hydrokinine, baclofen, botuline A toxine, tizanidine en tolpersion.Benzodiazepines hebben een spierontspannende werking. Hierdoor verdwijnt de pijn van de spierkramp en kan de spier genezen.