De periode van rouw kan daarom uiteenlopen van 'niet' (de opgeluchte kat) via enkele dagen tot enkele maanden. Uit het onderzoek van de Amerikaanse dierenbescherming bleek dat na zes maanden zelfs bij de hevigst rouwende dieren geen gedragsveranderingen meer zichtbaar waren.
Er lijkt geen vast stramien te zijn hoe katten reageren op het verlies van een metgezel of een bepaalde tijdsduur waarbinnen hij dit doorloopt. Sommige katten doorlopen het hele proces in een paar dagen, anderen slaan de passieve fase gewoon over. Enkelen zijn weken uit hun gewone doen, en soms zelfs maanden.
Rouwt mijn kat ook? Alle katten vertonen ander gedrag wanneer er een soortgenoot of mens wegvalt uit hun leven. De één toont zichtbare symptomen van rouw, terwijl de ander stilletjes haar verdriet verwerkt. Dit hangt af van de onderlinge band en hoe lang de kat met haar baasje of vriendje heeft samengewoond.
Hoewel studies hebben aangetoond dat het langetermijngeheugen van een kat wel 200 keer zo lang kan meegaan als dat van een hond, zijn katten zeer selectief in wat ze zich herinneren. In principe herinneren katten zich alleen wat hen ten goede komt.
Mensen krijgen tranen als ze boos zijn, verdrietig of juist heel blij. Dieren niet. Een hond gaat bijvoorbeeld kwispelen, een kat gaan miauwen. Er zijn dus wel emoties maar er komen geen tranen bij.
De kat kan zijn eetlust verliezen, geen belangstelling meer hebben voor zijn omgeving of alleen maar zitten staren. Het dier lijkt depressief. De achtergebleven kat gaat ineens dingen doen die voorheen kennelijk niet konden.
Een kat die een soortgenoot verliest, kan behoorlijk van slag zijn. Dat kan zelfs gebeuren als ze elkaar niet konden luchten of zien. Er zijn ook verhalen bekend van katten die wegkwijnen als hun baasje overlijdt.
Een kat zoekt naar een warmtebron, en als ze die niet in de zon vinden, vinden ze het wel bij jou. Een kat slaapt simpelweg bij jou omdat die je leuk en gezellig vindt, ze voelen zich comfortabel en vallen daardoor gemakkelijk in slaap. Een kat markeert zijn territorium, zodat deze plek vertrouwd aanvoelt.
Nu blijkt dat niet alleen honden, maar ook katten ons vanalles proberen duidelijk te maken. Daarvoor doen ze zelfs zo veel moeite dat ze een eigen, voor mensen begrijpbare taal hebben ontworpen. Als katten met elkaar communiceren, doen ze dat niet met hun 'typische' miauw.
Zijn binnenkatten zielig? We geven je gelijk antwoord: nee, je kat is niet zielig. Wel zijn er een aantal zaken waarop je wilt letten: Laat je kat als kitten al wennen aan het binnenleven als dit mogelijk is.
Katten hebben een interne klok die zeer nauwkeurig is, en ze “weten” gewoon wanneer het tijd is om te beginnen. Ze zijn ook goed in het oppikken van andere regelmatige indicatoren van de tijd, zoals vogelzang en daglicht.
Ze kan nog zo schuldig kijken, maar zich schamen doet ze niet. Maar dat is een illusie, zegt Schilder. 'Als je hem met de hand van de tafel schuift, zal hij precies hetzelfde doen. ' Het dier kan zich niet schamen.
Onderzoek bewijst: katten voelen liefde voor hun baasje
Een onderzoek van de Amerikaanse Oregon State University in Corvallis wijst uit dat katten nauwer verbonden zijn met hun baasjes dan over het algemeen wordt gedacht.
Eenzaamheid zie je eerder terug bij een binnenkat. Leeft je kat deels buiten dan kan zij zelf bepalen hoeveel tijd zij besteedt met soortgenoten. Ook kan ze op straat aandacht vragen van passanten als ze daar behoefte aan heeft. Een binnenkat kan zich zelfs eenzaam voelen als er andere katten in het huishouden zijn.
Als een kat je zachtjes in je vingers bijt, is dat ook een teken van liefde. Maar deze vorm van 'bijten' doet geen pijn, het kietelt meer. Katten hangen graag rond in de buurt van mensen die ze leuk vinden. Als je die harige vriend naast je voelt lopen, weet je dat-ie dit alleen maar doet om dichtbij je te zijn.
Blazen is het gevolg van de kat zijn vecht- of vlucht reactie. Het is bedoeld om een roofdier (in dit geval je vrienden) op afstand te houden en te voorkomen dat ze hem aanvallen; Als je kat blaast voelt het voor hem alsof hij geen andere optie heeft.
Onderzoekers van de Engelse universiteiten Sussex en Portsmouth hebben wetenschappelijk aangetoond dat je aan katten kunt laten weten of je vriendelijk bent door te 'praten' met je ogen. De onderzoekers keken naar de zogenaamde 'slow blink' die, vertaald naar menselijke communicatie, gezien kan worden als een glimlach.
Waarom loopt een kat je altijd achterna? Sommige katten 'helpen' je bij alles wat je doet en lopen je graag voor de voeten. Dat betekent dat hij je heel graag mag. Dus ook katten die niet heel graag knuffelen of aanhankelijk zijn kunnen zo toch hun affectie tonen.
Nee, zegt de wetenschap, het is niet gezond om hond of kat op je bed te laten slapen. De reden is eenvoudig: dieren - en dus ook huisdieren - dragen in hun vacht, onder hun poten en in hun bek bacteriën met zich mee die je flink ziek kunnen maken. Beruchte voorbeelden zijn Q-koorts en vogelgriep.
De kat stelt zich extra kwetsbaar op door zijn buik te tonen. Een kat zal daarom niet op deze manier gaan liggen wanneer er roofdieren in de buurt zijn. Alleen wanneer de kat helemaal ontspannen is en zich veilig voelt, gaat hij op zijn rug liggen met zijn buik omhoog.
Ze zijn territoriaal
Katten hebben niet altijd bij mensen thuis op de bank kunnen chillen; het zijn oorspronkelijk geen huisdieren. Ooit leefden ze buiten en moesten ze hun territorium beschermen. Door op jouw spullen te gaan liggen, claimen ze hun plekje in huis.
Het kan allebei, 1 of 2 katten. Maar als je kat niet zo van andere katten houdt, is het verstandiger om haar alleen te laten en geen tweede kat in huis te halen. Katten uit hetzelfde nest kunnen wel goed samen, omdat ze van jongs af aan al aan elkaar gewend zijn.
In het wetenschappelijk tijdschrift 'Behavioural Processes' lieten psychologen van de Kyoto Universiteit in Japan zien dat katten, net zoals honden, een episodisch geheugen hebben. Dat wil zeggen dat ze heel goed specifieke gebeurtenissen kunnen onthouden, bijvoorbeeld een verjaardagsfeest of een ongeluk.
Uiteindelijk zal iedereen zijn of haar eigen weg vinden om het verlies te verwerken. Maar belangrijk is…praten. Praat over je gevoelens, je verdriet en praat vooral over je overleden maatje. Haal mooie en dierbare herinneringen op, maar praat ook vooral over het overlijden zelf en hoe je dat ervaren hebt en ervaart.