U mag maximaal 12 uur per dienst werken en maximaal 60 uur per week. Voor jongeren tot 18 jaar en voor zwangere en pas bevallen vrouwen gelden aparte regels. In uw cao kunnen afwijkende regels staan.
Hoe lang en hoe vaak pauze
Als u langer dan 5,5 uur werkt, heeft u volgens de wet recht op minimaal 30 minuten pauze. U mag de pauze splitsen in 2 keer een kwartier. Als u langer dan 10 uur werkt, heeft u volgens de wet recht op 45 minuten pauze.
Algemeen principe
Elke werknemer heeft per tijdvak van 24 uren, d.w.z. tussen twee dagelijkse arbeidsprestaties, recht op een rustperiode van tenminste 11 opeenvolgende uren (artikel 38ter, §1 van de Arbeidswet van 16 maart 1971).
Overuren vallen onder de wettelijke maximale tijd die uw werknemer voor u mag werken. Dat is 12 uur per dag of 60 uur per week. In de wet staat niet hoeveel extra loon uw werknemer moet krijgen voor overwerk. U kunt hier zelf afspraken over maken in uw arbeidsvoorwaarden.
Als standaardnorm wordt er in deze wet van uitgegaan dat een werknemer na 5,5 uur (!) recht heeft op een pauze van een half uur. Werkt men per dag langer dan 8 uur, dan moet die pauze minstens 45 minuten bedragen, waarvan 30 minuten aaneengesloten.
Uw werkgever mag uw werktijden veranderen als dit in uw contract, cao of bedrijfsregeling staat. Deze afspraak heet een wijzigingsbeding. Het betekent dat uw werkgever zonder uw toestemming uw werktijden mag veranderen. Hij moet daar wel een belangrijke reden voor hebben, bijvoorbeeld een verplichte reorganisatie.
Je bent niet verplicht om in het weekend te werken. Behalve als je dit vooraf met je werkgever hebt afgesproken. Werk je wel in het weekend, dan heb je ieder jaar recht op tenminste 13 vrije zondagen. Je mag in ieder geval weigeren om meer dan 40 zondagen te werken.
Overwerken is niet verplicht
In de wet staat niets over overwerk. Maar je werkgever kan en mag verwachten dat je soms overwerkt. We raden dus aan overwerk niet meteen te weigeren. Je werkgever laat je vast ook wel eens wat eerder naar huis gaan om een persoonlijke reden.
Overuren worden niet zwaarder belast
Het is een algemene veronderstelling dat je meer belasting betaalt over de overuren die je werkt. Dit is niet het geval, want de overuren vallen in dezelfde belastingschijf als het normale salaris.
Het enige moment dat je geen recht heb op de uitbetaling van overuren is als je zelf, vrijwillig extra uren hebt gewerkt. Als jij 40 contracturen per week hebt, maar je besluit zonder schriftelijk afspraak met je baas ook in het weekend door te werken, dan is je werkgever niet verplicht dit aan je uit te betalen.
De werkgever en werknemer zijn allebei verplicht om zich aan de Arbeidstijdenwet te houden. Als medewerker heeft u recht op een pauze als de dienst meer dan 5,5 uur werktijd bevat. De werkgever moet u de mogelijkheid bieden deze pauze te genieten binnen de dienst.
U mag maximaal 12 uur per dag met een maximum van 60 uur per week werken. Werkt u voor een langere periode, dan ligt het maximaal aantal uren lager. Hier moeten al uw werkgevers zich aan houden.
' Als werknemer heb je niet alleen plichten, maar ook veel rechten. Zo ben je niet verplicht om te werken op je gebruikelijke vrije dagen. Als je dus niet op je vrije dag deze reis wilt ondernemen, mag je dat gewoon zeggen tegen je baas.
Als u minder dan 5,5 uur per dag werkt, heeft u geen wettelijk recht op pauze, al kunt u die vaak wel nemen in overleg met uw manager. Werkt u dagelijks langer dan 5,5 uur, dan heeft u een pauze van minimaal 30 minuten.
Wanneer je langer dan 5,5 uur werkt, heb je recht op minimaal 30 minuten pauze. Werk je langer dan 10 uur, dan heb je recht op 45 minuten pauze. In een cao mag van deze regeling worden afgeweken. In uitzonderlijke situaties mag je werken zonder pauze te nemen.
Een normale werkdag duurt 7,5 uren. En een normale werkweek kent 5 dagen á 7,5 uur, oftewel 37,5 uur. Het maximaal aantal te werken uren per loonperiode van 4 weken bedraagt 170 uur. Er kan 7,5 uur gewerkt worden tussen 6.00 uur 's ochtends en 19.00 uur 's avonds (tenzij er in ploegendiensten wordt gewerkt).
Overuren worden in dezelfde belastingschijf belast als je normale uren. Je betaalt dus altijd tussen de 37,10% en 49,50% aan belasting over je overuren.
In 2022 kunnen werknemers uit de privésector 120 bijkomende vrijwillige overuren presteren onder de noemer 'relance-uren'. Opgeteld bij het al bestaande basiscontingent van 100 vrijwillige overuren, bedraagt het plafond in 2022 dus 220 uur.
Beloning van overwerk
Voor gewerkte overuren heeft de werknemer recht op 100% van het uurloon met daar bovenop een toeslag. De percentages 125%, 150% en 200% zullen u dan ook niet onbekend zijn. Deze toeslag is vaak afhankelijk van het tijdstip en/of de dag waarop de werknemer dit overwerk heeft verricht.
De grens voor het presteren van overuren ligt in principe op 50 uur per week en 11 uur per dag. Er zijn wel enkele uitzonderingen op deze regel – zoals in bepaalde gevallen van overmacht. Als een medewerker overuren presteert om het hoofd te bieden aan een ongeval is er bijvoorbeeld geen absoluut maximum van kracht.
Bijvoorbeeld: voor de eerste vijf overuren per maand geldt het gewone uurloon; voor uren die meer gewerkt worden, geldt een toeslag van 25 procent (in totaal dus 125 procent van je gewone uurloon).
Daarnaast bestaat er ook een « interne grens ». Dit betekent dat het aantal overuren dat je mag opsparen om later te recupereren, op geen enkel moment meer dan 143 uren mag bedragen. Heb je dit plafond bereikt, dan moet je eerst inhaalrust opnemen vooraleer je opnieuw overuren mag presteren.
Het noodzakelijkheidscriterium houdt in dat je als werkgever zelf beoordeelt of een medewerker een mobiele telefoon nodig heeft om zijn werk naar behoren te kunnen doen. Is dat volgens jou het geval, dan mag je de telefoon verstrekken. De medewerker kan deze zowel zakelijk als privé gebruiken.
Volgens de wet is het de werkgever niet toegestaan te vragen naar medische klachten, symptomen of naar de aard of oorzaak van de ziekte. Griep, migraine, nekklachten, een blaasontsteking, een burn-out of iets anders ergs. Mensen worden helaas ziek.
Het uitgangspunt is dat een werkgever alleen datgene mag vragen en registeren wat zij noodzakelijkerwijs zou moeten weten om te bepalen hoe het verder moet met de werkzaamheden van de werknemer, en een werkgever mag informatie hebben om te beoordelen of zij loon moet doorbetalen aan de werknemer.