Beademing kan enkele uren duren, maar soms duurt het dagen, weken of soms zelf maanden. Ruim 45 % van de IC-patiënten wordt beademd.
Hoe lang moet er beademd worden? De non-invasieve beademing kan enkele uren tot enkele dagen duren. Wanneer de toestand en de conditie van de patiënt verbetert, wordt de ademhalingsondersteuning in stapjes afgebouwd en kan patiënt zelfstandig gaan ademen. Hoelang dit duurt is voor elke patiënt verschillend.
Een kunstmatig coma kan dagen of zelfs weken duren. En als de medicatie wordt afgebouwd of stopgezet, gaan er soms nog eens dagen tot weken voorbij vooraleer de patiënt volledig wakker is. Dat komt doordat hij moet recupereren van de beademing en de medicatie vaak nog een tijd nawerkt.
Het is niet bekend op welke wijze de beademing bij patiënten die het grootste deel van de dag beademd worden het beste kan worden gestopt. Ook is niet te voorspellen hoe lang de duur tot overlijden is na het beëindigen van de beademing. Dit kan variëren tussen een aantal minuten en dagen/weken.
Een beademingsmachine beademt de longen van een patiënt heel anders dan de manier waarop wij normaal ademhalen. Hierdoor kan schade aan de longen ontstaan. Door deze schade kunnen de longen stug worden, waardoor het beademen steeds lastiger wordt. Ook kan door de beademing een klaplong (pneumothorax) ontstaan.
Wanneer een patiënt langdurig is beademd, is het vaak nodig om met kleine stapjes te ontwennen. De hulp van de beademingsmachine verminderen we dan stapsgewijs en de patiënt regelt zijn of haar ademhaling steeds meer zelf. Zodra de patiënt weer helemaal zelfstandig ademt, wordt de beademingsbuis verwijderd.
Zowel de ingebrachte tube als het beademen zelf is onprettig voor de patiënt. Daarom worden tijdens de beademing meestal slaap- en pijnstillende medicijnen via een infuus toegediend. De slaap kan variëren van een lichte slaap waarbij de patiënt wekbaar is, tot een diepe slaap.
De beademing via beademingsapparatuur heeft als doel de ademhaling tijdelijk te ondersteunen of zelfs geheel over te nemen. De beademingsapparatuur is via een slangensysteem en een buisje verbonden met de patiënt. Het buisje (een 'tube') is via mond of neus ingebracht en loopt door tot in de luchtpijp.
Er zijn patiënten die rustig aan de beademingsmachine liggen en dit goed verdragen. Maar er zijn ook patiënten die sedatie (medicijnen die verlaging van het bewustzijn geven) nodig hebben om een onrustig adempatroon te voorkomen. Op deze manier kan de patiënt beter worden behandeld.
Door de beademing kunnen we zuurstof in de longen brengen en koolzuurgas (CO2) uit het lichaam verwijderen. Patiënten die onvoldoende zelf kunnen ademhalen of die de kracht niet meer hebben om voldoende adem te halen, kunnen worden beademd.
Chronische beademing is bedoeld om een leven buiten het ziekenhuis mogelijk te maken, patiënten moeten na instelling op beademing zo veel mogelijk thuis of in een instelling veilig kunnen wonen en kunnen deelnemen aan het maatschappelijke leven.
Patiënten kunnen pas ontwaken uit de sedatie als de medicatie stopt. Meestal bouwen we dat langzaam af. De patiënt wordt dan niet direct wakker; dit kan een paar uur of zelfs een paar dagen duren. De patiënt kan tijdens het wakker worden verward en onrustig zijn.
De overlevingskans bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis is bijna 1 op 4: van de 100 mensen die worden gereanimeerd overleven 20 tot 25 personen.
6 minuten, het verschil tussen leven en dood. Als er namelijk binnen deze 6 minuten wordt gereanimeerd en gedefibrilleerd is de kans zeer groot dat iemand de circulatiestilstand overleefd zonder beschadigingen of risico's na het ongeval.
Om de hypoxemie te bestrijden zijn er twee opties: de zuurstofconcentratie van de inademingslucht en/of de hoeveelheid PEEP. Bij deze patiënten starten we de beademing vaak met 50-80% zuurstof en een hoge PEEP (10-20 cm H2O).
Beademen met de mond-op-mondtechniek is moeilijk en wordt daardoor in de praktijk slecht uitgevoerd. Tijdens de ventilatiepogingen kan er geen hartmassage uitgevoerd worden, wat een nadelig effect op de overleving kan hebben.
Van de beademing af. Als de patiënt weer zelfstandig kan ademen, zal hij/zij na enkele dagen de IC verlaten. Hij/zij verhuist naar een andere ziekenhuisafdeling. Meestal zal dat de longafdeling zijn, maar het kan ook een andere verpleegafdeling zijn.
Heeft de eerste beademing GEEN effect? Kijk of er een voorwerp in de keel zit.Haal het voorwerp ALLEEN weg als je het ziet en er met je vingers bij kunt.
Je kan in coma raken door bijvoorbeeld: hersenschade na een ongeluk, door een overdosis medicijnen of door een zuurstofgebrek in je hersenen, bijvoorbeeld na een hartstilstand. De diepte van de bewustzijnsdaling is bij coma alleen nog af te leiden vanuit bepaalde motorische reacties op pijnprikkels.
Sommige mensen slapen door de sedatie heel diep en zijn eigenlijk niet meer te wekken. Het kan ook zijn dat de slaperigheid komt doordat de patiënt heel erg ziek is. Als de patiënt niet meer wakker wordt na sedatie noemen we dat een coma. Dat kan gebeuren na hersenletsel of bijvoorbeeld bij ernstige infectieziekten.
Iemand die in een diep coma ligt heeft de ogen gesloten, maakt nauwelijks of geen bewegingen, moet kunstmatig gevoed worden (met sonde en infuus), wordt soms kunstmatig beademd en reageert niet op aanspreken of op pijn. Het lijkt of iemand dag en nacht heel diep slaapt.
Vooruitzichten na coma
Er zijn mensen die weken of zelfs maanden in coma blijven. Heel soms komen ze dan nog bij, maar het gebeurt vaker dat deze mensen overlijden in coma.
Beademing tijdens de vlucht
Als u tijdens de vlucht gebruik wilt maken van uw beademingstoestel, moet u dit op tijd melden bij luchtvaartmaatschappij. Bij sommige luchtvaartmaatschappijen kunt u gebruik maken van de boordspanning. Als dat niet het geval is, kunt u bij het CTbM een (droge) accu krijgen.
Mond-op-mondbeademing is een vorm van kunstmatige ademhaling, die als eerste hulp kan worden toegepast bij iemand die zelf niet meer in staat is te ademen. Na het openen van de luchtweg door middel van de kinlift blaast men het slachtoffer lucht in de longen, zodat diens bloed toch van zuurstof wordt voorzien.