Een volwassen tweestippelig lieveheersbeestje is ongeveer 4 mm groot. Ze kunnen in verschillende kleurvarianten voorkomen. De meest bekende variant is het rode lieveheersbeestje met twee zwarte stippen, maar zij kunnen ook zwart zijn met vier rode stippen.
Iedereen kent ze… de rode kevertjes met stippen op hun rug. Ze zijn er ook wel eens in het geel, oranje of zwart maar rood zien we ze het meest. Alle lieveheersbeestjes worden ongeveer een jaar oud. De stippen op hun rug zeggen dus niets over hun leeftijd.
Lieveheersbeestjes lijken heel onschuldig en ze zien er zélfs wat schattig uit, met hun stipjes. Maar ze kunnen behoorlijk gevaarlijk zijn, blijkt. Een man is bijna overleden aan de gevolgen van een bloedvergiftiging, veroorzaakt door een beet van het rood-zwarte insect.
Als ze toch binnen zijn kan je verschillende dingen doen, maar vooral: geen paniek, maar gezond verstand gebruiken. Je kunt lieveheersbeestjes gewoon in je huis laten overwinteren: in het voorjaar gaan ze vanzelf weer naar buiten. Als je ze hinderlijk vindt of allergisch bent, kun je ze vangen en weer buitenzetten.
ze doen geen mensen kwaad, maar soms wel hun eigen soortgenoten. Gelukkig zijn ze niet schadelijk voor je huis, de beestjes eten namelijk niet in de winter.
Spiritueel. Lieveheersbeestjes staan ook voor vruchtbaarheid en bescherming. Als je net verliefd bent, en je ziet overal lieveheersbeestjes, dan zou dit een teken kunnen zijn dat je je ware liefde hebt gevonden. Ook kan het betekenen dat je binnenkort een potentiële liefde tegen zult komen.
Lieveheersbeestjes ontwaken ook massaal uit hun winterslaap. Zij overwinteren als volwassen kever, nooit als ei of larve, in spleten hout, tussen boomwortels, achter loszittend boomschors, onder bladeren of mos en andere plaatsen waar zij kunnen schuilen tegen de kou, zoals zolders en schuurtjes.
Recent Brits onderzoek op basis van radargegevens heeft aangetoond dat lieveheersbeestjes letterlijk hoogvliegers zijn. Voor het eerst werd vastgesteld dat ze tot 1.100 meter hoog kunnen vliegen en snelheden tot 60 kilometer per uur halen.
Rode lieveheersbeestje zijn dus zelfs giftiger dan de gele want ze vallen met hun knalrode kleur harder op in de natuur. De gele beestjes zijn dan wel minder opvallend maar hebben dus ook minder gif in zich.
Nee, lieveheersbeestjes zijn niet gevaarlijk. Ze kunnen wel bijten maar doen dit zelden. Steken kunnen ze niet en ze zijn ook niet giftig. De gele vloeistof die ze kunnen afscheiden is wel erg bitter en kan je maar beter van je handen wassen.
Want dit kleine kevertje heeft een geheim wapen om andere dieren op afstand te houden. 'Blijf uit de buurt! ' Dat zegt het opvallende dekschild tegen mogelijke vijanden. En als ze dan toch te dichtbij komen, krijgen ze te maken met het geheime wapen van het lieveheersbeestje – zijn eigen bloed.
Dit is voornamelijk bladluis en schildluis maar andere kleine diertjes zoals kleine larven van andere insecten, bladhaantjes, trips en spintmijten worden eveneens gegeten. Ook eieren van vlinders en jonge rupsen kunnen op het menu staan.
Larven variëren in kleur en patroon, net als de volwassen lieveheersbeestjes. Vele larven zijn grijs van kleur maar soms ook geel, bruingeel of bruin. Naarmate de larven groter worden, vallen ook de stippen op hun achterlijf meer op.
Natuurlijke vijanden van inheemse soorten lieveheersbeestjes
Mieren zijn voor de meeste larven en volwassen lieveheersbeestjes geduchte vijanden. De mieren zijn immers verzot op de suikeruitscheiding van bladluizen en vallen daarom de lieveheersbeestjes lastig als ze de bladluizen willen komen opeten.
Deze soort heeft een voorkeur voor licht gekleurde gebouwen die veel zonlicht ontvangen. Zodra ze zijn geland, gaan ze op zoek naar een beschutte plek om de winter door te brengen. Via naden, kieren, spleten en ventilatieroosters komen ze naar binnen. Of ze vliegen simpelweg door een openstaande raam.
Zij hebben de voorkeur voor bepaalde gebieden en zijn zeer prikkelbaar voor de temperatuur die er heerst. Hiernaast kiezen zij voornamelijk aan de hand van de hoeveelheid beschikbaar voedsel hun leefomgeving uit. De insecten hebben de voorkeur voor onder andere brandnetels en korenbloemen.
De volwassen lieveheersbeestjes plaats je in een grote, gesloten bak met luchtgaten en zet je op kamertemperatuur maar wel uit de zon. Je voegt dagelijks voldoende voedsel toe, bladluizen op takken zijn ideaal om te voeden en ook het beste om de lieveheersbeestjes op kracht te houden.
Voorkomen dat lieveheersbeestjes je huis binnenkomen. Gebruik citronellakaarsen en citrusolie om de lieveheersbeestjes met behulp van geur af te weren. Lieveheersbeestjes houden niet van de geur van citronella en citrusvruchten.
Zoekgedrag en voeding
Een volwassen lieveheersbeestje eet gemiddeld 80 bladluizen per dag en zijn larve maar liefst 120! Lieveheersbeestjes grijpen een bladluis met hun kaken vast en zuigen deze leeg. De oudere larven en de volwassen lieveheersbeestjes eten een niet al te grote bladluis zelfs volledig op.
Als je een lieveheersbeestje "pest" door zachtjes op hem te drukken dan produceert hij een gele vloeistof. Dit gedrag heet "reflexbloeden". De vloeistof (hemolymfe), die tevoorschijn komt bij het femoro-tibiale gewricht van de poten, heeft een kwalijk geurtje en smaakt erg bitter.
Decoratief en bovendien educatief insectenhotel voor lieveheersbeestjes. Leuke combinatie van geïmpregneerd grenenhout en zink.
Lieveheersbeestjes houden van compact materiaal. Denk aan stukken schors, houtwol en dennenappels. Met de dennenappels lok je ook oorwurmen en met de houtsnippers, houtwol en schors lok je naast lieveheersbeestjes ook gaasvliegen. Allemaal prima want ze eten allemaal bladluizen.
Tijdens het overwinteren eten de lieveheersbeestjes niks en planten zich ook niet voort. Het grootste deel van de tijd zitten ze stil en teruggetrokken in een hoekje. Aan het eind van de winter worden ze weer actief en lopen of vliegen dan rond in je huis. Gelukkig vertrekken ze eind maart/ begin april weer vanzelf.