Sommige resultaten zijn enkele jaren geldig, bijvoorbeeld uitslagen over intelligentie of karaktereigenschappen. Andere resultaten worden meer bepaald door de situatie op het moment van het onderzoek en zijn niet jarenlang geldig. In het algemeen is de uitslag van een psychodiagnostisch onderzoek twee jaar geldig.
Er is sprake van een vastgestelde diagnose volgens de DSM-5. In de verwijsbrief moet duidelijk staan wie is verwezen en waarom. Er moet duidelijk aangegeven worden welke soort psychologische zorg nodig is (basis of gespecialiseerde GGZ). Een verwijzing is één jaar geldig.
Een psychologisch rapport heeft een be- perkte geldigheidsduur. Dat wil zeggen dat de conclusies die we nu trekken, over een jaar of drie anders kunnen zijn. Hoe lang duurt een psychologisch onder- zoek? Meestal duurt een psychologisch onder- zoek twee dagdelen.
Psychiatrische diagnostiek is een verzamelnaam voor de verschillende technieken en handelingen die gebruikt worden om een psychiatrische aandoening te identificeren. Psychiatrische diagnostiek behelst onder meer: Beschrijving en classificatie van klachten. Het uitsluiten of aantonen van andere aandoeningen.
Hoe wordt een diagnose bij psychische klachten (ggz) vastgesteld? Een diagnose wordt (na verwijzing door de huisarts) vastgesteld door een psycholoog of psychiater. Deze kijkt naar al je klachten en symptomen door vragen te stellen en naar je te luisteren, soms vragenlijsten af te nemen en je gedrag te observeren.
Een psycholoog behandelt mensen met een psychische aandoening, stoornis of andere mentale problemen. Hij of zij kan een diagnose stellen en begeleidt een persoon vervolgens bij de behandeling van het probleem of de stoornis.
Een psychiater heeft geneeskunde gestudeerd en heeft zich daarna gespecialiseerd in de psychiatrie. Een psychiater mag diagnoses stellen en medicatie voorschrijven en behandelt daarom vaak mensen met meer complexe of zware psychiatrische stoornissen.
Er bestaan geen medicijnen waarmee een psychische stoornis kan worden genezen. Medicijnen voor psychische stoornissen werken als een prothese: ze ondervangen voor een deel een defect in de hersens van de lijder.
De arts zal de diagnose vaststellen aan de hand van: gegevens uit gesprekken, psychiatrisch onderzoek, het eigen levensverhaal. observaties van gedrag en gebeurtenissen. informatie over het verloop van de verschijnselen, de symptomen, het gedrag.
De test bestaat uit een groot aantal vragen en opdrachten, die je individueel moet beantwoorden. Het onderzoek duurt ongeveer 2½ uur. Een persoonlijkheidsonderzoek maakt duidelijk wat de invloed is van jouw karakter en je leefomgeving op je klachten. Het onderzoek bestaat uit vragenlijsten, interviews en/of testen.
Wat is de meerwaarde. Psychodiagnostisch onderzoek helpt om verklaringen te vinden, als cliënt al langer sociaal-emotionele problemen ondervindt in de omgang met anderen en in beroepsmatig functioneren. Problemen kunnen gepaard gaan met conflicten op het werk of in de privésfeer, pesten, sociale uitsluiting, angst.
Een diagnostisch onderzoek is een manier om: erachter te komen wat er precies aan de hand is; te onderzoeken waar de problemen vandaan komen; een goed onderbouwd advies te kunnen geven over eventuele behandeling en/of begeleiding.
Wat is het verschil tussen de DSM-4 en de DSM-5? De belangrijkste veranderingen in de DSM-5 zijn: Het assenstelsel waarlangs de verschillende diagnoses in DSM-4 werden gerubriceerd, is verdwenen. De DSM-5 kent drie secties.
Een diagnose heeft vaak de aard van hypothesen die in de loop van de tijd kunnen worden bijgesteld. Classificeren is het toewijzen van een psychische stoornis aan een beschreven categorie.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is een classificatiesysteem waarin internationale afspraken zijn gemaakt over welke criteria van toepassing zijn op een bepaalde psychische stoornis op basis van (nieuwe) wetenschappelijke inzichten.
'Onder psychiatrische aandoeningen versta ik de ernstigere ziektebeelden. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om ernstige depressies, angststoornissen en psychoses of psychiatrische problematiek bij dementie. Bij psychische aandoeningen gaat het om lichtere vormen daarvan, zoals somberheid bij rouw.
In de afgelopen 12 maanden had ongeveer een vijfde van de mensen één of meerdere psychische aandoeningen. Angststoornissen komen als hoofdgroep het vaakst voor. Van alle afzonderlijke aandoeningen komt depressie het vaakst voor.
Voorbeelden van ernstige psychische aandoeningen zijn: verslaving, ernstige depressie, psychose en bipolaire stoornis.
Definitie van psychische aandoening
De term psychische aandoening wordt gebruikt om een beschrijving te geven van een psychische en emotionele gesteldheid die het denken, voelen en handelen zodanig beïnvloeden dat men niet optimaal kan functioneren in het dagelijkse leven.
De belangrijkste drie oorzaken zijn: biologische, psychische en sociale oorzaken. Er zijn een aantal biologische oorzaken: Uit onderzoek binnen families waar bipolaire stoornis voorkomt, blijkt dat de kans om een stemmingsstoornis te krijgen voor een deel erfelijk kan zijn.
Respect voor de patiënt
De psychiater heeft de specialistische kennis en vaardigheden om empathie te tonen, ook als dit bemoeilijkt wordt door de invloed die de psychiatrische stoornis uitoefent op het denken, voelen en willen van de patiënt (NVvP, 2005).
Psychologen zijn NIET gemachtigd om een medisch attest uit te schrijven. Hiervoor heeft u de goedkeuring van een psychiater of geneesheer nodig.
Wat is een psychiater? Een psychiater is, in tegenstelling tot een psycholoog, een medisch arts. Een psychiater heeft dan ook in eerste instantie medicijnen gestudeerd, en heeft zich daarna gespecialiseerd tot psychiater. In de vervolgopleiding voor psychiater is ook de opleiding tot psychotherapeut opgenomen.
Een psychiater behandelt mensen met psychische stoornissen. Hij of zij gaat op zoek naar de oorzaak van de mentale problemen , en stelt vervolgens samen een behandelplan op. Dit behandelplan bestaat uit meerdere gesprekken en ook de omgeving van de hulpzoekende wordt in de behandeling betrokken.