De plek waar u de ruggenprik heeft gekregen kan nog wat gevoelig zijn. Dit gaat na een tijdje vanzelf over. Heeft u op een andere plek rugpijn, dan kan dit komen doordat u tijdens de operatie langere tijd in dezelfde houding heeft gelegen. Deze pijn verdwijnt meestal binnen enkele dagen.
Na de operatie
Afhankelijk van het gebruikte medicijn zal het 1,5 tot 5 uur duren voordat de verdoving is uitgewerkt. De eerste tekenen dat de verdoving aan het uitwerken is, zijn bijvoorbeeld tintelingen of het terugkomen van de kracht in uw onderlichaam. Ook kan pijn optreden.
Heel soms krijgt iemand vervelende hoofdpijn na een ruggenprik. De hoofdpijn kan meteen na de operatie beginnen, maar ook pas na 24 uur. Meestal verdwijnt deze hoofdpijn binnen een week vanzelf. Als de klachten zo hevig zijn dat u in bed moet blijven, neemt u dan contact op met de anesthesioloog.
Na een algehele verdoving blijft u in ieder geval op de uitslaapkamer totdat u weer redelijk wakker bent en uw toestand stabiel is. In geval van verdoving met een ruggenprik blijft u totdat de verdoving begint uit te werken en u uw benen weer een beetje kunt bewegen.
Wat is er aan te doen
In eerste instantie krijgt de patiënt het advies om 1 of 2 x 24 uur platte bedrust te houden, voldoende te drinken (met name dranken met coffeïne, zoals koffie en cola) en pijnstillers te gebruiken. Vaak zullen de klachten daarna al weg zijn.
De eerste 24 uur na de behandeling mag u niet actief deelnemen aan het verkeer. U doet het de eerste dag best ook rustig aan. Het is mogelijk dat uw nek of rug pijnlijk aanvoelen in de dagen na de behandeling. Dit is een gevolg van de prik zelf en van de reactie van het lichaam op een lichaamsvreemde stof.
Als u thuis hoofdpijn krijgt, kunt u het beste een dag plat op uw rug op bed gaan liggen. De hoofdpijn hoort dan te verdwijnen. De hoofdpijn komt doordat er nog wat liquor door het gaatje lekt. Als de hoofdpijn langer dan een paar dagen aanhoudt, kan de anesthesist het gaatje met een bloedprop dicht maken.
Bij het bijkomen uit de anesthesie zien we soms onrust, labiele emoties en prikkelbaarheid. Dat is meestal goed op te vangen of te behandelen en is vaak van korte duur. Op de dag na de ingreep horen we nogal eens klachten van spierpijn, keelpijn, vermoeidheid, hoofdpijn of duizeligheid, naast natuurlijk napijn.
De eerste weken zult u waarschijnlijk minder vaak ontlasting hebben. Dit komt door een verandering in uw leef- en eetpatroon. Verminderde eetlust, veel rusten en weinig beweging vertragen de stoelgang. Indien u langer dan vier dagen geen ontlasting hebt gehad, neem dan contact op met uw huisarts.
Ademhaling. Soms is het nodig om uw ademhaling tijdens de ingreep over te kunnen nemen. Daarom plaatsen we vaak voordat de operatie begint een beademingsbuis (plastic buisje) in uw keel. Dit gebeurt als u onder narcose bent.
Na 6 weken is de hand meestal weer normaal belastbaar. Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
De anesthesist prikt met een naald tussen de ruggenwervels door. De ruggenprik is niet pijnlijker dan een gewone injectie. Als de verdoving is ingespoten, merkt u eerst dat uw benen warm worden en gaan tintelen. Later zijn de benen gevoelloos en slap, net als de rest van het onderlichaam.
U bent voor een ingreep op de dagbehandeling chirurgie van Noordwest Ziekenhuigroep verdoofd met een ruggenprik. De sluitspier van de blaas ligt hierdoor zo'n 4 tot 5 uur na de ingreep stil. U kunt daardoor tijdelijk niet plassen en uw blaas kan (te) vol raken.
Als de ruggenprik werkt, voel je geen of bijna geen pijn meer. Soms komt de pijn na een aantal uren toch weer een beetje terug. Je kunt dan extra pijnstilling krijgen via het slangetje in je rug.
De eerste 6 weken na de operatie is dit erg belangrijk, omdat de naadjes van de nieuwe blaas dan nog erg kwetsbaar zijn. Als uw blaas te vol zit, komt er te veel spanning op de blaas. Hierdoor kunnen de naadjes scheuren.
Gastro-enterologen (maag-darm wetenschappers) vertellen in Live Science dat alles goed zit als je tussen de drie keer per dag en drie keer per week een grote boodschap doet.
Eet iets met vezels
'Vezelrijke voedingsmiddelen met een hoog watergehalte, zoals rauwe wortels, appels met de schil en avocado's wekken ontlasting op. Dat zijn allemaal geweldige bronnen van vezels om je darmen in beweging te krijgen,' zegt Christine Lee, MD, gastro-enteroloog bij Cleveland Clinic.
Molenaar noemt tien dagen het maximum: "Daarna moet je opgenomen worden, want dan loop je de kans dat de endeldarm scheurt. De ontlasting kan dan in je buik komen en dat is levensgevaarlijk. Als je niet binnen vierentwintig uur behandeld wordt, is het afgelopen."
Aan beide vormen van anesthesie zitten voor- en nadelen. Evident voordeel van de ruggenprik is dat je met de arts kunt communiceren en zo goed geïnformeerd bent wat hij/zij doet. Een nadeel kan zijn dat de ruggenprik niet helemaal goed werkt en je alsnog onder volledige narcose moet worden gebracht.
Net voordat u onder narcose gaat, krijgt u een kapje met zuurstof voorgehouden. Dit ruikt een beetje naar plastic.
“Aan het begin van de narcose geven we altijd wat extra zuurstof, zodat we rustig de beademingsbuis kunnen inbrengen. Hetzelfde gebeurt aan het eind. Dan heeft de patiënt een buffertje bij het wakker worden.”
Op de plaats waar wordt geprikt, is geen ruggenmerg meer aanwezig. Er passeren nog wel zenuwbundels, maar slechts weinig zodat er relatief veel ruimte is voor de speciale naald. Een verlamming door een ruggenprik is dan ook bijna onmogelijk.
Het is goed om na de ingreep cafeïnehoudende dranken te drinken, zoals koffie en cola. Veel drinken bevordert de liquorproductie. Cafeïne versterkt dit effect.
Meestal is alleen de prik door de huid wat pijnlijk. Het is belangrijk dat u zo ontspannen mogelijk in gebogen houding blijft liggen of zitten. Dan is de kans groter dat de naald meteen goed zit en u geen extra pijn heeft. Soms kan de arts tijdens de punctie per ongeluk tegen een zenuw tikken.