Meestal wordt rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders, maar na een jaar voelen de meeste mensen zich beter. Soms gaat de rouw niet vanzelf over. Het is dan na een jaar nog (bijna) net zo erg als in het begin.
Normale rouwreacties zijn reacties op de dood van een dierbare; en deze normale menselijke reacties komen overeen met de logische verwachtingen die men heeft over dat soort rouwreacties. Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat mensen na drie maanden na het overlijden van hun partner, pas de ergste fase van rouw doormaken. Na gemiddeld ruim een jaar beginnen partners zich vaak weer beter te voelen. Ook na vele jaren kan er rouw blijven.
Daarnaast kan rouw ook effect hebben op je lichaam. Je kan je bijvoorbeeld vermoeid of zelfs helemaal uitgeput voelen. Ook kunnen mensen last hebben van slaapproblemen, hoofdpijn, maagklachten, verminderde eetlust, concentratieproblemen en vergeetachtigheid. Deze lichamelijke klachten ontstaan vooral door stress.
Zeg niet: "Dat heb ik ook meegemaakt"
Plotseling gaat het over jouw ervaringen en wordt de ander niet erkend in zijn verdriet. Zeg ook niet "Ik weet hoe het voelt" ook al heb je iets vergelijksbaars mee gemaakt. Verdriet is niet met verdriet te vergelijken. iedereen ervaart rouw en verlies op zijn eigen manier.
Wat zijn de vijf fasen van rouw? De genoemde fasen van rouw; Ontkenning, (onderdrukte) woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. Zijn in 1969 beschreven door Elisabeth Kübler-Ross. Zij beschreef deze fasen toen ze werkzaam was als stervensbegeleider.
De vermoeidheid bij rouw wordt niet door fysieke uitputting veroorzaakt, maar door de rouw zelf. Bewust en onbewust gebeurt er ontzettend veel. De drukte in je hoofd is op zich al genoeg reden om meer moe te zijn dan normaal. Rouwen doet pijn en dat kost energie.
Het 'alleen zijn' wordt bij verlies van een partner vaak als ergste ervaren. Daarnaast is er een verschil tussen het verlies van een partner op jonge leeftijd of op oudere leeftijd, omdat u dan in een andere levensfase bent.
U kunt bij het Nationaal Register Overledenen (NRO) persoonsgegevens opvragen van inwoners van Nederland die vanaf 1939 zijn overleden. Bijvoorbeeld voor stamboomonderzoek. In het register vindt u bijvoorbeeld geboortedata en adressen.
Hoewel rouwen een leven lang kan duren wordt de zwaarte en de diepte ervan met de jaren wat minder. Je gaat steeds meer begrijpen en accepteren wat er is gebeurd en je leert er mee leven. In die zin heelt tijd vaak de wonden, maar bij een verlies is het nooit helemaal te verwerken.
Doordat de normale hoest- en slikprikkels verdwijnen, kan slijm zich ophopen in de keelholte of de luchtpijp. Dat kan leiden tot een reutelend geluid bij het ademhalen. Omstanders denken soms dat de stervende dan ernstig benauwd is of zelfs dreigt te stikken, maar het is iets waar hij zelf geen last van heeft.
Van plotseling verlies naar fysieke klachten
Daarnaast brengt rouwen ook vermoeidheid, lichamelijke pijn en bijvoorbeeld hoofdpijn met zich mee. Lichamelijke klachten door rouw zijn te verklaren door de schok die het plotselinge verlies bij je teweegbrengt. Zowel psychisch als fysiek heb je een klap te verwerken.
De meest voorkomende lichamelijke klachten bij rouw zijn extreme vermoeidheid en slecht kunnen slapen. Deze hebben natuurlijk ook weer met elkaar te maken. Het overlijden van een dierbare kan een negatief effect op je slaap hebben. Dit komt vooral door de eenzaamheid die je vaak voelt wanneer je eenmaal op bed ligt.
De psycholoog zal ruimte geven aan het verdriet en de cliënt laten vertellen over het verlies en zijn of haar ervaring. Er zal veel aandacht worden besteed aan herinneringen aan de overleden persoon en aan andere gevoelens die soms boven komen, zoals boosheid ('waarom heb je me verlaten?
PCRS wordt ook wel verstoorde rouw genoemd. Het verschil tussen 'normale' rouw en verstoorde rouw is de mate waarin de symptomen voorkomen. In beide gevallen kan iemand een intens verlangen naar de overledene ervaren, moeite hebben om een verlies te accepteren en moeite hebben om alledaagse activiteiten op te pakken.
Onder rouw wordt verstaan het verwerken van je gevoelens en het bewerken van je gedachten die gekoppeld zijn aan het verlies. Rouw is niet iets wat 'over' gaat. Rouw is bezig zijn met het verlies naast dat er momenten zijn van afleiding en doorgaan met je leven.
Rouwontkenning kan voorkomen als er geen ruimte in je leven is om te rouwen. Chronische rouw: hoewel er geen tijdslimiet is voor een rouwperiode, wordt chronische rouw gekenmerkt als rouw waarin de emoties over tijd niet afnemen in intensiteit.
Narcisme brengt vaak onzichtbaar verdriet, stil en verborgen verlies met zich mee en gaat vaak gepaard met emotionele mishandelingen. Bijna nooit gaan deze emotionele mishandelingen zomaar voorbij, zonder dat je er last of een weerslag van hebt.
Tips: wat zeg je tegen iemand die dood gaat. Zeg tegen jouw dierbare dat je het verschrikkelijk vindt wat er is gebeurd en je met hem meeleeft. Wens hem alle kracht toe die hij nodig heeft. Geef bovendien aan dat je er altijd voor hem bent en dat hij altijd op jouw steun kan vertrouwen en hulp aan je kan vragen.
Taalkundige Wouter van Wingerden zocht uit waar het woord en de uitdrukking vandaan komt en hoe je deze moet gebruiken. Letterlijk spreek je met het woord 'gecondoleerd' uit dat je met iemand 'meelijdt'. Een alternatief dat dicht bij de oorspronkelijke betekenis van het woord komt, is 'Mijn medeleven'.