Braxton Hicks contracties duren meestal een paar seconden, maar kunnen soms vele minuten duren zonder op te houden. De weeën zijn voorspelbaar en voorspelbaar, terwijl valse weeën uit het niets lijken te komen als je beweegt en even snel kunnen gaan als ze gekomen zijn.
Het kenmerk van braxton hicks contracties is dat je buik hard wordt maar dat het niet pijnlijk is. Dit in tegenstelling tot (voor)weeën. Hierbij wordt je buik hard, maar is het ook pijnlijk. Als je zwanger bent van je eerste kindje heb je er meestal minder last van dan bij een tweede of derde.
Harde buiken kunnen lang aanhouden.Soms wel uren. Vaak is het een teken dat je net te veel gedaan heb die dag. Probeer daarom goed naar je lichaam te luisteren.
Deze voorweeën kunnen soms wel een week duren. De ene dag zijn ze wat sterker en hinderlijker dan de andere dag. De overgang van voorweeën naar ontsluitingsweeën is vaak moeilijk te herkennen. Zolang je nog twijfelt, heb je nog geen echte weeën.
Indalingsweeën duren meestal niet lang, maar de frequentie en intensiteit kunnen variëren. In de meeste gevallen duren deze weeën maximaal 30 seconden en stoppen ze na een paar uur.
Ongeveer 4-6 weken voor de bevalling gaat uw kindje indalen, hierdoor kunt u indalingsweeën voelen. U voelt deze weeën kort en onregelmatig, en soms kunnen ze voor pijnscheuten in uw onderbuik zorgen.
De voorweeën gaan vanzelf over in echte weeën, die elke 5 min komen. De duur, kracht, frequentie en regelmaat kunnen per persoon verschillen, maar zullen geleidelijk toenemen. In deze 'latente fase' word je je voor het eerst bewust van (matig pijnlijke) weeën.
Deze voel je als een scherpe, stekende of trekkende pijn in je liezen of vagina. Je kan ook een krampende pijn in je onderbuik voelen. De indalingsweeën kunnen een paar uur duren. Anders dan echte weeën zijn ze niet regelmatig, minder pijnlijk en worden ze steeds zwakker.
Vruchtwater verlies / gebroken vliezen
Vruchtwater kan je herkennen aan dat het waterdun is, het ruikt zoetig en je het niet kan ophouden. Soms verlies je in een keer een hele plens, maar vooral als de baby al goed is ingedaald, zullen het steeds kleine beetjes vocht zijn die je verliest.
Verharding is meestal te wijten aan overmatige uitrekking van de buikspieren. Dit gebeurt over het algemeen rond week 7 en 8. Het is normaal dat de onderbuik er gezwollen en harder uitziet dan toen u niet zwanger was. Wat u moet doen: Omdat dit een normale bevinding is, is er geen specifieke behandeling vereist.
Je kunt klachten hebben als hoofdpijn en misselijk zijn. Je krijgt medicijnen tegen je klachten en je hoge bloeddruk. Soms moet je eerder bevallen. Je zwangerschap kan hierdoor een moeilijke tijd zijn met veel spanning.
Foetale beweging en valse weeën (Braxton Hicks) kunnen ook uw slaapcyclus verstoren. U kunt merken dat u drie tot vijf keer per nacht wakker wordt.
Wat vaak helpt tegen de krampen is een warm bad of een warme douche nemen, twee tabletten paracetamol van 500 milligram slikken en wachten tot de voorweeën afnemen. Als je je zorgen maakt omdat je wel erg veel voorweeën hebt of als ze heel pijnlijk zijn, bel dan je verloskundige voor advies.
Deze voorweeën of Braxton Hicks-contracties manifesteren zich door onregelmatige samentrekkingen van de baarmoeder gedurende ongeveer 30 seconden, één à twee keer per uur en soms meerdere keren per dag. Door de handen ter hoogte van de onderbuik te houden, kan je de baarmoeder voelen verharden.
Ook als het hoofdje van de baby al diep is ingedaald kan gemeenschap geen kwaad.
Pijn laag in je rug, uitstralend naar je bil, lies, bovenbeen of onderbeen. Pijn rond je stuitje, welke vaak toeneemt bij vermoeidheid en bepaalde bewegingen. Pijn bij het beginnen van een beweging, bijvoorbeeld opstaan uit een stoel. Sneller moe zijn, vooral bij staan of slenteren.
Rugweeën worden vaak omschreven als heftige menstruatiekrampen welke uitstralen naar de onderrug. Een “zwak”, drukkend, trekkend, brandend en/of zeurend gevoel in de onderrug. Rugweeën kunnen de bevalling behoorlijk pittig maken, hoewel er ook vrouwen zijn die het goed te doen vinden.
In de laatste weken van de zwangerschap hebben de meeste vrouwen 'last van hun buik'. Dat wil zeggen dat de ene vrouw een zeurderig gevoel heeft, de ander een stekende pijn, weer een ander harde buiken. Wij noemen dit 'rommelen'.
Braxton Hicks contracties duren meestal een paar seconden, maar kunnen soms vele minuten duren zonder op te houden. De weeën zijn voorspelbaar en voorspelbaar, terwijl valse weeën uit het niets lijken te komen als je beweegt en even snel kunnen gaan als ze gekomen zijn.
Je voelt ze als een pijnlijke kramp door je hele bekkengebied.De een voelt ze meer in de buik, de ander in de rug.Sommige vrouwen voelen ze (ook) in hun benen. De weeën worden krachtiger en pijnlijker naarmate de ontsluiting vordert.
Doordat de baby is ingedaald en hij steeds wat groter wordt, heeft hij niet zoveel bewegingsvrijheid meer. Het is dan ook heel normaal dat je hem anders voelt bewegen. In plaats van flinke schoppen of stompen, voel je hem nu wat heen en weer schuiven met zijn voet of hand.
Jouw kindje gaat, als het goed is, 2 tot 4 weken voor de bevalling, indalen in het bekken.
Oefenweeën worden niet steeds wat erger.
Dit in tegenstelling tot de echte ontsluitingsweeën, die komen steeds iets vaker en gaan ook steeds meer pijn doen. Als je twijfelt en veel voorweeën hebt die niet door lijken te zetten, maar toch behoorlijk pijnlijk zijn, bel dan voor alle zekerheid je verloskundige.