Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten verdwijnen zelfs nooit helemaal.
Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar. Aluminium blikje: tot 1 miljoen jaar.
Plastic Soep is geen nieuw fenomeen. Al decennia lang beland er plastic afval in zee en dit zal alleen maar toenemen. Elk jaar komt daar 8 miljard kilo plastic bij [2]. Wetenschappers schatten dat de oceanen nu al 150 miljard kilo plastic bevatten [3].
Per uur belandt er een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen. Per jaar is dat 11 miljoen ton plastic en dit wordt alsmaar meer. We hebben in de afgelopen 20 jaar evenveel plastic geproduceerd als in de 80 jaar ervoor.
Onderzoekers schatten dat minder dan 1% van al het plastic in de oceaan aan het oceaan oppervlak drijft.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Dieren eten plastic op of raken erin verstrikt. Dit resulteert in verwondingen of zelfs de dood. Jaarlijks gaan een miljoen zeevogels, 100.000 zeezoogdieren, zeeschildpadden en een ontelbaar aantal vissen dood door plastic afval [1]. Plastic heeft een negatieve invloed op de voedselketens.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
In 1907 maakt de Belgisch-Amerikaanse Leo Baekeland het eerste volledig synthetische plastic uit aardolie. Hij vernoemt het naar zichzelf: bakeliet. De nieuwe stof geleidt geen stroom en kan goed tegen hitte.
Nederlander Boyan Slat is al vanaf zijn 16e bezig met het verwezenlijken van zijn droom: het opruimen van de plastic soep. In 2012 startte hij het project The Ocean Cleanup, met als doel om 90% van al het plastic uit de oceaan te vissen.
De meeste plastics zijn in theorie recyclebaar. Ze kunnen na gebruik worden gesmolten en daarna gevormd tot een nieuw (en dus gerecycled) product. Sommige plastics kunnen, nadat ze eenmaal een bepaalde vorm hebben gekregen, niet opnieuw worden gesmolten en zijn dus niet recyclebaar.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
De schadelijke stoffen in PVC zijn dioxine en allerlei weekmakers om het plastic flexibel te maken. Deze stoffen kunnen ons lichaam niet afstoten en hopen op in ons lichaam. Dioxine en weekmakers zijn kankerverwekkend en verstoren de hormoonhuishouding.
PET (PETE) is de afkorting voor polyethyleen tereftalaat. PET is een giftige stof in plastic. Het erge is: dit product heeft u waarschijnlijk dagelijks in uw handen. Het materiaal wordt namelijk gebruikt voor het maken van water- en frisdrankflessen.
Toch kan volgens Joris ook zwart plastic gewoon gerecycled worden. “Na sortering, tijdens de recyclingfase, is zwart plastic net als alle andere kleuren.
Plastic vervuilt alle ecosystemen, zelfs de meest afgelegen plekken op aarde. Dieren raken in het plastic verstrikt en sterven een langzame, pijnlijke dood. Minuscule kleine deeltjes plastic, zogenaamde microplastics, zijn al aangetroffen in menselijk bloed.
Plastic kan op allerlei manieren in zee belanden. Bijvoorbeeld doordat we afval laten slingeren of op straat gooien. Maar ook doordat in producten zoals scrubs, douchegel, kleding, autobanden en zelfs verf plastic of kunststofdeeltjes zitten.
De vergaarbakken van ons plastic zijn vijf megadraaikolken in de oceanen. Twee van deze zogenoemde gyres liggen in de Atlantische Oceaan, twee in de Stille Oceaan en één in de Indische Oceaan.
De absolute nummer 1 op de vervuilerslijst is, inderdaad, China. De Chinezen lozen jaarlijks ergens tussen de 1,3 en 3,53 miljoen ton plastic in zee. Indonesië staat op de tweede plaats, gevolgd door een groot aantal ontwikkelingslanden. Op plaats twintig staat het eerste westerse land: de Verenigde Staten.
De Verenigde Staten leveren verreweg de grootste bijdrage aan de wereldwijde plasticvervuiling, blijkt uit nieuw onderzoek. Iedere Amerikaan genereert jaarlijks gemiddeld 130 kilo plastic afval per jaar. Dat is veel meer dan de nummer twee, de Brit, met met 99 kilo plastic afval per jaar.
Dieren gaan minder eten, krijgen minder energie en verzwakken. Grotere stukken plastic kunnen bovendien hun maag-darmstelsel blokkeren, waardoor het plastic niet meer uitgepoept kan worden. In andere gevallen wordt plastic in de maag vermalen tot kleine stukjes die elders worden achtergelaten.