Door rustig te blijven geef je je kind de ruimte om boos te zijn. Heb veel geduld. Bedenk elke keer dat een kind zijn boosheid en emoties uit bij jou waar hij zich veilig genoeg voelt om zijn emoties te tonen. Omdat je tijdens een echte woedebui geen contact met je kind krijgt, laat je hem het beste uitrazen.
Geef je kind aandacht door samen te spelen, knuffelen of iets anders leuks te doen. Je kind zal dan minder vaak op een negatieve manier aandacht zoeken. Geef complimenten als je kind iets goed doet. Zeg dan ook voor welk gedrag je peuter een compliment krijgt en leg uit waarom.
Vertel haar dat als ze niet zelf stopt met huilen, u niet meer naar haar toekomt om haar te troosten, ook niet als ze heel lang blijft huilen. Dit moet u dan wel consequent volhouden. Probeer rustig te blijven (of ga stofzuigen of iets dergelijks, zodat u het huilen niet hoort) en schenk geen aandacht aan haar.
Veel driftbuien ontstaan door een machteloos gevoel. Je peuter heeft zelf geen controle, omdat hij of zij bijvoorbeeld iets van een volwassen moet of juist niet mag. Als je peuter het gevoel heeft dat hij of zij enige controle heeft over z'n leven, dan zal hij minder last hebben van driftbuien.
Corrigeer je kind op een korte, duidelijke, maar rustige manier. Dus zonder boos te worden. Ga naar je kind toe, maak contact door te knielen, oogcontact te maken of je kind aan te tikken en geef de grens aan: “Slaan doen we niet, dat doet pijn” of “Bijten mag niet, dat doet pijn”.
Die frustratie kan overgaan in een driftbui: een heftige, ongecontroleerde woede-uitbarsting die meestal kort, maar soms wel een paar uur duurt. Driftbuien komen voor in de leeftijd tussen anderhalf en vier jaar. Dit is de periode die ook wel de 'peuterpuberteit' wordt genoemd.
De nee-fase kan twee maanden, maar ook de hele peuterpuberteit duren. Net zo snel als je kindje ermee begon, kan hij er ook weer mee ophouden.
Dagelijks schreeuwen tegen je kind levert volgens onderzoekers namelijk angstige kinderen op, die bovendien vaak gaan liegen. "Het gevolg van een schreeuwen is dat kinderen alles gaan doen voor de goedkeuring van de ouder, om te checken of je nog wel van ze houdt."
Door rustig te blijven geef je je kind de ruimte om boos te zijn. Heb veel geduld. Bedenk elke keer dat een kind zijn boosheid en emoties uit bij jou waar hij zich veilig genoeg voelt om zijn emoties te tonen. Omdat je tijdens een echte woedebui geen contact met je kind krijgt, laat je hem het beste uitrazen.
Jonge kinderen kunnen hun emoties nog niet controleren, waardoor hun boosheid explosief naar buiten komt. Je kind gaat schreeuwen, slaan, op de grond liggen, schoppen of trappelen met zijn benen en armen. Vaak duurt een woedebui niet zo lang en is het na een paar minuten tot een kwartier weer over.
De peuterpubertijd duurt ongeveer tot je kind 4 jaar is, maar het hoogtepunt ligt meestal tussen de 2 en 3 jaar. Ieder kind ontwikkelt zich anders, dus er kunnen verschillen zijn tussen kinderen. Het ene kind zal ook een heftigere peuterpuberteit doormaken dan het andere kind.
Peuterpuberteit: symptomen
Niet luisteren naar wat je vraagt of zegt. Wegrennen. Zeuren en jammeren om de eigen zin door te drijven. Agressie (slaan, schoppen, duwen, trekken, met dingen gooien) in reactie op frustraties en grenzen.
Drift kan ontstaan vanuit een grote onvrede met de omstandigheden, maar ook uit angst. In dit laatste geval kan het gezien worden als een afweermechanisme. Driftbuien komen vaak voor bij kinderen, die nog niet met hun emoties hebben leren omgaan.
Schreeuwen is een teken van frustratie; frustratie is een teken van goed ouderschap. Immers, een goede ouder heeft verwachtingen en hoop rondom het gedrag van haar kinderen. Als dat niet uitkomt, raakt ze gefrustreerd. Als ze gefrustreerd is, ligt het gevaar van stemverhoging (lees: schreeuwen) op de loer.
Hou van je partner!
Besteed aandacht aan elkaar, doe leuke dingen samen, praat met elkaar. Laat je kinderen zien dat je van elkaar houdt. Doe grote mensen dingen en praat ook eens niet over de kinderen. Heb elkaar lief en zorg voor elkaar.
Als je kind niet luistert, ga dan dicht bij hem staan. Roep niet naar hem vanaf de andere kant van de kamer. Raak hem even aan, maak oogcontact en vertel kort en duidelijk wat je wilt: 'niet aankomen' bijvoorbeeld. Steeds als hij het weer doet, zeg je hetzelfde.
Kenmerken ADHD
De kenmerken van ADHD zijn te verdelen in 3 gebieden: aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit.
De eerste ADHD kenmerken komen vaak aan het licht wanneer je kind 3 of 4 jaar is, maar het kan ook op jongere of oudere leeftijd naar boven komen. We noemen ADHD een ontwikkelingsstoornis. Zo'n stoornis belemmert de ontwikkeling van een kind of jongere en is op latere leeftijd vaak moeilijk te herkennen of behandelen.
Officieel wordt de diagnose bij kinderen pas gesteld vanaf 5, 6 jaar. Natuurlijk begint ADHD al eerder, maar dan is het vaak moeilijk om hyperactiviteit te onderscheiden van normaal druk gedrag bij peuters en kleuters.
Boosheid uiten
Er zijn kinderen die de neiging hebben om snel kwaad te worden. Ze voelen frustratie, bijvoorbeeld als iets niet lukt of mag, en uiten dat door te schoppen en te slaan of met spullen te gooien.