Aarsmaden komen vaak voor bij kinderen, maar ook volwassenen kunnen ze krijgen. Naast aarsmaden komen ook andere soorten wormen bij mensen voor. Aarsmaden zijn kleine wormpjes die leven in de dikke en blinde darm. Ze leggen eitjes aan de onderzijde van de endeldarm: de anus.
U kunt wormpjes zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist. Heel soms zit er een ander soort worm, zoals een spoelworm, zweepworm of lintworm. Ziet u een (stukje) worm in uw poep? Neem deze mee naar de huisarts in een dicht potje.
Uw kind krijgt wormpjes wanneer het de eitjes van wormpjes inslikt. De eitjes zijn zó klein dat u ze niet kunt zien. Kinderen met wormpjes verspreiden de eitjes via hun handjes. De eitjes komen via de mond in de darmen en groeien daar uit tot wormpjes.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
De mijnworm is ongeveer 1 cm lang en leeft in de dunne darm van mensen. De eitjes komen met de ontlasting van de mens in het milieu. De ontwikkelingscyclus van de mijnworm in de mens duurt ongeveer 7 weken. Volwassen wormen sterven vanzelf binnen enkele jaren, als de besmette patiënt niet behandeld wordt.
Om te voorkomen dat u besmet wordt met de eitjes van de spoelworm moet u de volgende maatregelen nemen. Was de handen na het buitenspelen of na tuinieren grondig. Was de handen ook voor het eten, voor het koken en na wc-bezoek. Knip de nagels van de handen kort en maak ze regelmatig schoon.
Klachten en symptomen bij aarsmaden
Aarsmaden zijn ongevaarlijk maar kunnen vervelende klachten veroorzaken. Kenmerkend is dat 's nachts jeukklachten ontstaan bij de anus in de bilspleet en soms bij de schaamlippen. Daarnaast kan (vage) buikpijn en soms misselijkheid voorkomen.
Voorkomen en verspreiding
De aarsmade is, net als de hoofdluis en de schurftmijt, een typisch menselijke parasiet. Besmetting vindt plaats doordat de eitjes en de larven gemakkelijk, via direct onderling contact en via voorwerpen in de omgeving, van mens tot mens worden doorgegeven. Bij huisdieren komen ze niet voor.
Wormen zijn enorm besmettelijk. Je kind loopt wormen op via contact met andere kinderen. De eitjes van wormen worden verspreid via kinderhandjes, waardoor eitjes zelfs op deurknoppen en op speelgoed kunnen zitten. Ook kunnen eitjes van wormen in de zandbak zitten via de uitwerpselen van katten.
Een besmetting of infectie met aarsmaden is vervelend, ze kunnen jeuk veroorzaken rond de anus en door het krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Je hoeft een besmetting of infectie met aarsmaden niet te behandelen maar je loopt dan wel het risico dat je jezelf en anderen elke keer weer opnieuw besmet.
Deze eitjes worden vaak verspreid doordat iemand met aarsmaden aan zijn of haar anus krabt en de eitjes dan onder zijn of haar nagels krijgt. De eitjes zijn met het blote oog niet te zien en kunnen zich op deze manier via deurknoppen, glas, bestek en speelgoed verspreiden.
Zo kom je van maden af
Giet kokend heet water (met azijn of groene zeep) in de vuilnisbak, wanneer deze net geleegd is. Door het hete water gaan de maden dood. Doe wel de deksel dicht zodat de hitte in de vuilnisbak blijft. Stop wat takjes lavendel in de vuilnisbak.
De levensduur van de gewone regenworm in het wild is enkele jaren, maar weinig exemplaren leven lang genoeg om de maximale lengte van 30 centimeter te bereiken.
Gemiddeld wordt uitgegaan van 4x per jaar, maar heb je bijvoorbeeld kleine kinderen of krijgt jouw hond rauw vlees dan wordt geadviseerd om vaker te ontwormen. Kijk in het ontwormingsschema hoe vaak ontwormen het beste bij jouw leefsituatie past.
Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang. Een lintworm kan (vage) buikpijn veroorzaken.
De mogelijkheid van een infectie met E. vermicularis dient men in overweging te nemen bij patiënten met diarree en onverklaarde eosinofilie. In dergelijke gevallen verdient het aanbeveling om de feces en de perianale huid specifiek te onderzoeken op de aanwezigheid van aarsmaden of de eieren van deze wormen.
Een besmetting met aarsmaden kan samengaan met jeuk aan de huid. Ook kan onrustig slapen een klacht zijn die door de aarsmade wordt veroorzaakt. De belangrijkste klacht is echter jeuk rond de anus, omdat de wormpjes, die daarom ook aarsmaden worden genoemd, 's nachts naar de anus kruipen om daar hun eitjes te leggen.
De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig. De eitjes bevinden zich op de huid van de anus.
De meeste mensen die besmet zijn met darmparasieten hebben sowieso last van buikpijn, maar ook treedt er vaak misselijkheid op, ze kunnen zich wattig in het hoofd voelen, vermoeid voelen of wat depressief.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Volwassen wormen kunnen gevaarlijk zijn als ze migreren naar de darm, lever en galwegen. Het weefsel wordt dan beschadigd en geïnfecteerd. Zo kan een buikvliesontsteking ontstaan, een zeldzame complicatie die, indien niet meteen behandeld, levensbedreigend kan zijn.