Een hechtingsstoornis kan verdwijnen als het kind in een stabiele gezinssituatie komt waar het zich veilig kan hechten aan emotioneel beschikbare
Een onveilige gehechtheid is wel een risicofactor, maar ook wat vanuit het gewone dagelijkse leven te herstellen is. Door nieuwe (wel goede) ervaringen op te doen. Eventueel met extra hulp; een periode behandeling is ondersteunend om oude pijn op te ruimen en nieuwe goede ervaringen binnen te laten komen.
Hechtingsproblemen kun je oplossen.Het vertrouwen kan altijd hersteld worden als je werkt aan de band tussen kinderen en ouders.
Een hechtingsstoornis is een psychiatrische aandoening die ontstaat wanneer het kind geen duidelijke en vaste personen heeft waar het zich aan heeft gehecht. Dat gebeurt vooral in extreme situaties van verwaarlozing of mishandeling.
Behandeling hechtingsproblematiek
Dit kan schematherapie, systeemtherapie of Emotion Focused Therapy zijn. De doelen van behandelingen bij hechtingsproblematiek kunnen bijvoorbeeld het verbeteren van je zelfbeeld en het leren omgaan met je emoties zijn.
Een hechtingsstoornis kan verdwijnen als het kind in een stabiele gezinssituatie komt waar het zich veilig kan hechten aan emotioneel beschikbare opvoeders. Uit onderzoek blijkt dat voor kinderen met een hechtingsstoornis een veilige en stabiele plek in een gezin positief werkt.
Mensen met hechtingsproblemen vinden het misschien moeilijk om interpersoonlijke relaties te onderhouden of te ontwikkelen. Hechtingtherapie is erop gericht om een persoon te helpen begrijpen hoe hechtingsproblemen zich voor het eerst ontwikkelden en om hen te helpen bij het verkennen en verwerken van trauma's uit het verleden die mogelijk zijn opgetreden in een veilige, beschermde ruimte .
Een hechtingsstoornis uit zich bij het aangaan van banden met anderen, bijvoorbeeld in een relatie, met vrienden of je eigen kinderen. Je voelt dat je de ander iets verschuldigd bent of niet meer terug kan. Juist omdat je zo aan je vrijheid bent gehecht, kan deze last heel erg zwaar worden.
Welke leeftijd is hechting belangrijk? Het hechtingsproces is al vanaf het het eerste levensjaar al belangrijk. De eerste relaties waarbij een kind bewust is van een persoon en diegene herkent, komt al voor tussen de 6 en 12 maanden.
Kun je een hechtingsstijl veranderen? Volgens onderzoek uit de ontwikkelingspsychologie kan de hechtingsstijl inderdaad worden beïnvloed en veranderd door therapie en bewuste inspanning.
Begin met het erkennen van je emoties zonder oordeel. Sta jezelf toe om te voelen wat er ook opkomt: verdriet, woede of verlangen. Stel vervolgens duidelijke grenzen om ruimte te creëren tussen jou en de persoon. Dit kan betekenen dat je contact beperkt, triggers vermijdt of ze zelfs ontvolgt op sociale media.
"Uiteindelijk verdienen we het echt om deze wonden te helen, en dat kan door naar therapie te gaan, waar je leert om 'het kind in jezelf' op te voeden en vertrouwen in jezelf te creëren en op te bouwen om een gezonde volwassene te zijn met sterke grenzen ", zegt Latimer.
We kunnen hechtingsverwondingen vergelijken met trauma's in relaties: het zijn diep pijnlijke ervaringen die de hechtingsband tussen twee mensen schaden, omdat de basisbehoeften van de partner om ondersteunend, responsief en attent te zijn, niet worden vervuld.
Stel grenzen en respecteer ze . Neem de tijd om je op jezelf te richten. Breng tijd door met ondersteunende vrienden en familie en zorg ervoor dat je je andere relaties niet verwaarloost. Zoek naar manieren om je eigenwaarde en zelfvertrouwen te verbeteren.
Onveilig vermijdend: kinderen in vermijdende gehechtheidsrelaties zoeken weinig nabijheid en contact met de gehechtheidspersoon en wenden hun aandacht van deze persoon af. Onveilig ambivalent: kinderen in ambivalente gehechtheidsrelaties reageren boos of passief op de gehechtheidspersoon.
De gehechtheden van zowel het kind als de ouders beïnvloeden het fysieke, psychologische, gedragsmatige en ontwikkelingswelzijn van kinderen . Bij elke ziekte gedragen kinderen zich en reageren ouders op manieren die beïnvloed worden door hun respectievelijke gehechtheidspatronen, die het 'gebruik' van symptomen en professionele relaties kleuren.
Hechtingstrauma ontstaat door onveilige of inconsistente relaties met verzorgers in de vroege kindertijd. Dit kan gebeuren door: Hechtingstrauma komt voor wanneer je als kind niet tegemoet bent gekomen in je basisbehoeftes zoals warmte, nabijheid, veiligheid en zorg.
Bij baby's en jonge kinderen kan een professional proberen hechtingsproblemen te voorkomen door te werken aan de relatie tussen ouder en kind. Bij oudere kinderen richt effectieve hulp zich meer op het kind zelf. Bij ernstige problemen is specialistische jeugdhulp aan de orde.
De borderline persoonlijkheidsstoornis wordt ook als een vroege hechtingsstoornis beschreven. Het is goed denkbaar dat het verstoorde hechtingsgedrag dat deze mensen als kind vaak vertonen, ervoor zorgt dat hun ouders zich ook minder aan hén hechten.
Als je een vermijdende hechtingsstijl hebt, is het belangrijk om je partner voldoende bevestiging te geven. Hiermee zorg je ervoor dat deze minder geneigd is om daar steeds naar op zoek te gaan. Mogelijk voel je zelf daardoor ook minder de behoefte om afstand te nemen.
Ons eigen hechtingssysteem en opvoedingsstijl worden beïnvloed door veel variabelen zoals epigenetica, relationeel trauma, jeugdervaringen met verzorgers en culturele aspecten. CGT, een evidence-based behandeling, helpt onveilige hechting te genezen en veilig gedrag in relaties te ontwikkelen .
Cognitieve gedragstherapie (CGT)
CGT is een game-changer voor angstige gehechtheid. Het helpt je om die negatieve denkpatronen die je angst voeden, te identificeren en te veranderen. Met CGT leer je om die gedachten uit te dagen.
Percentage kinderen en jongeren met hechtingsproblemen
Hieruit blijkt dat tussen de 60 en 70 procent van alle gezonde, thuiswonende kinderen in de leeftijd van 1 tot 12 jaar, een veilige gehechtheidsrelatie heeft met hun ouders. Tussen de 30 en 40 procent van alle gezonde, thuiswonende kinderen is onveilig gehecht.