De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
C-reactief proteïne, crp, wordt onderzocht in milligram CRP per liter bloed (mg/l). Een verlaagde CRP waarde in het bloed is gunstig, omdat dit wijst op minder (chronische) ontstekingen in het lichaam. De CRP normaalwaarde ligt dan ook onder de 3 mg/l.
Tussen 1-3 mg/l: Licht verhoogd risico op het ontwikkelen van een hart- en/of vaatziekte. Groter dan > 3,0 mg/l: Hoog risico op het ontwikkelen van een hart- en/of vaatziekte.
Na het ontstaan van een ontsteking maakt je lever CRP (C-reactive protein) aan en dit wordt vervolgens afgegeven in de bloedbaan. Het CRP niveau in je bloed stijgt snel als reactie op een ontsteking. Door de CRP waarde te meten kun je een acute ontsteking aantonen, of juist uitsluiten.
De CRP-waarden is vaak het hoogst (> 100 mg/L) bij bacteriële infecties, pancreatitis, appendicitis, trauma, kanker en reuma. Matig verhoogde CRP-waarden (< 100 mg/L) passen meer bij virale infecties, tuberculose en chronische ontstekingen.
Bij een verhoogde waarde van meer dan 3 mg/l is bestaat er een verhoogd risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten. Een waarde boven de 10 mg/l duidt op een acute ontsteking. De uitslag van een CRP bloedtest zegt niets over waar een mogelijke ontsteking in het lichaam aanwezig is.
CRP heeft waarschijnlijk geen causale relatie met kanker, maar van laag-gradige inflammatie wordt gehypothetiseerd dat het mechanistisch gelinkt is aan kankerontwikkeling door stimulatie van tumorceloverleving en – deling, en stimulatie van metastatische verspreiding [7,8].
Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l. Bij bacteriele infecties zal in het algemeen de CRP concentratie in het bloed sterk toenemen terwijl er tijdens een virale infectie slechts een kleine tot geringe toename in concentratie gevonden wordt.
Een CRP-bepaling kan hierbij helpen bij volwassen patiënten wanneer zij geen ernstige ziekteverschijnselen hebben. Bij een CRP boven de 100 betreft het waarschijnlijk ee n pneumonie en kan de huisarts antibiotica voorschrijven. Bij een CRP-waarde tussen de 20 en 100 hangt het af van de overige symptomen van de patiënt.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Een CEA-waarde hoger dan 5 kán een aanwijzing zijn voor kanker. CEA is een zogenaamde tumormarker. Het kan ook iets zeggen over de grootte van een tumor en of er wel of geen uitzaaiingen zijn. Maar een verhoogde CEA-waarde kan ook wijzen op bijvoorbeeld een darm- of leverontsteking.
Een CRP <20 mg/l is daarentegen bij een patiënt met een laag risico van pneumonie (maximum één positieve score op de drie items droge hoest, diarree en temperatuur ³38°C) waarschijnlijk nuttiger om pneumonie uit te sluiten.
Resultaten en bespreking: 1. CRP-bepaling heeft diagnostische waarde bij urineweginfecties. Een cutoff van 40 mg/L wordt weerhouden voor de waarschijnlijkheidsdiagnose van pyelonephritis en nood aan antibiotica.
Een acute ontsteking is de reactie van het lichaam op schadelijke stimuli – het maakt het genezingsproces van beschadigde weefsels mogelijk en verdwijnt dan. Chronische ontstekingen zijn volhouders en houden zichzelf in stand.
Hoge ontstekingswaarden in het lichaam kunnen gemeten worden met behulp van verschillende laboratoriumtests. Enkele veelgebruikte markers zijn C-reactief proteïne (CRP), bezinkingsnelheid BSE, Leucocyten en specifieke antilichamen zoals anti-CCP en reumafactor.
CRP waarde en andere ontstekingswaarde
Bloedonderzoek geeft inzicht in de activiteit van het immuunsysteem. Wanneer er een ontsteking in het lichaam zit, zijn voornamelijk de witte bloedcellen (leukocyten) en het CRP verhoogd, dit is waarneembaar door middel van een bloedonderzoek.
CRP point-of-care testen en antibiotica voorschrijven op de huisartsenpost, 2016. Antibiotica werken alleen bij bacteriële infecties en niet bij virale infecties. Bij een bacteriële infectie is de CRP-waarde in het bloed verhoogd.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
CRP is vooral verhoogd bij bacteriële infecties, maar ook bij pancreatitis, appendicitis, grote traumata, tumoren, actieve reumatische aandoeningen en diep veneuze trombose. Matig verhoogde CRP-waarden worden gezien bij virale infecties, chronische reumatische aandoeningen, tuberculose en sarcoïdose.
Lage niveaus van HS-CRP zijn goed voor je hart, terwijl hoge niveaus kunnen wijzen op een verhoogd risico. De waarde is goed als deze onder de 1,5 ligt. Tussen de 1.5 en 3 heb je al een verhoogde kans op hart- en vaatziekten.
Het C-reactieve proteïne (CRP) is een sensitieve maar aspecifieke ontstekingsparameter. Huisartsen kunnen tegenwoordig het CRP bepalen door middel van een point-of-care-test (POCT).
3.2 Bloedonderzoek
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (of ESR) en/ of de CRP-waarde in het bloed stijgen. Grofweg kan men zeggen: hoe ernstiger de ontsteking (grote gewrichten), hoe hoger de ESR en/of CRP-waarde.
Bij patiënten met COVID-19 correleert C-reactief proteïne (CRP) bij opname met de ernst van de ziekte, zo schrijven onderzoekers van Wuhan University in Clinical Infectious Diseases. Daarnaast blijkt het een goede voorspeller van de uitkomst.
CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert. De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
Door chemotherapie maakt je lichaam tijdelijk minder nieuwe bloedcellen aan. Daardoor kun je last krijgen van bloedarmoede, infecties en koorts, of bloedingen. Lees wat je daarvan kunt merken, en wanneer je contact moet opnemen met je arts. Aan je bloed kan de arts veel aflezen.