Pluto. De grootst bekende dwergplaneet heeft een zwaartekracht van 6 procent van die op aarde. Met dezelfde kracht kom je op Pluto 7,6 meter hoog. De sprong duurt 10 seconden.
Het maakt deel uit van het grotere, hartvormige vlak op Pluto, dat 'Tombaugh Regio' werd gedoopt naar de ontdekker van de dwergplaneet. Norgay Montes (genoemd naar Tenzing Norgay) toont bergpieken tot 3300 meter hoogte.
Wie op de aarde een meter hoog kan springen, haalt op Phobos met gemak een kilometer. En goed nieuws voor mensen met overgewicht: elke kilogram meer op de aarde telt op Phobos maar voor een gram…
Op Jupiter? Stel dat je zou kunnen sporten op de planeet Jupiter. Daar is de valversnelling ca 25 m/s2 dus ongeveer 2,5 keer zo groot als op aarde. Als je op je bed ligt, zal je grootste moeite hebben op je op te richten omdat je zwaartekracht 2,5 keer zo groot is.
Op de maan weegt alles zes keer zo weinig als op aarde. Voorwerpen vallen er zes keer zo langzaam, en je kunt met dezelfde spierkracht zes keer zo hoog springen.
Functie. Jupiter vervult een belangrijke functie binnen het zonnestelsel. Doordat hij zwaarder is dan alle andere planeten tezamen is hij een belangrijke component van het massa-evenwicht van het zonnestelsel.
Als je op Aarde een massa hebt van 80kg, is je gewicht dus 80 x 9,8 = 784N. Op de Maan is je massa ook 80kg, maar je gewicht is 80 x 1,6 = 128N, ongeveer een zesde deel van je gewicht op Aarde. Toch is het feit dat een personenweegschaal een resultaat in kilogrammen geeft niet helemaal fout.
De zwaartekracht op Mars is slechts 38 procent van die op aarde, en de atmosfeer is erg ijl.
Jupiter is de grootste en zwaarste planeet van het zonnestelsel. Hij weegt 1.898.000 miljard miljard ton en is 142.984 kilometer in doorsnee. Dat is 318 keer zo zwaar als de aarde en 1300 keer zo groot!
Zwaartekracht op aarde
Hierin is m de massa van het object dat wordt aangetrokken in kilogram, g is de valversnelling op aarde en heeft een waarde van 9.81m/s2.
NASA zegt dat je voor een enkeltje Mars zo'n acht of negen maanden moet uittrekken. Ter vergelijking: de reis naar de maan voor de eerste maanlanding duurde maar vier dagen.
De gemiddelde oppervlaktetemperatuur bedraagt er een frisse -63°C en de planeet heeft een ijle ongastvrije atmosfeer die vooral uit koolstofdioxide bestaat.
De gemiddelde afstand tussen de aarde en Mars is meer dan 220 miljoen kilometer en de reis neemt al snel een half jaar in beslag. Hoe de bemanning de heenreis, het verblijf en een eventuele terugreis overleeft, is nog onduidelijk.
Het oppervlak van de dwergplaneet heeft dus wel wat overeenkomsten met dat van de aarde. Toch is het volgens NASA onwaarschijnlijk dat er leven mogelijk is op Pluto.
Het is moeilijk voor te stellen hoe koud het op planeet Pluto is. Het is er heel koud, héél erg koud: 203 graden onder nul. De nieuwe temperatuur is gemeten door onderzoekers uit Amerika. Op de planeet is het een heel stuk frisser dan gedacht.
We weten heel weinig over Pluto. Het oppervlak is heel erg koud, wel 230 graden onder nul. Alles is er dan ook bevroren. De laatste paar jaar staat de planeet iets minder ver van de zon.
Venus is de heetste planeet. Het is daar rond de 480 graden. Mercurius ligt wel dichterbij de zon maar Venus is bedekt met een dikke laag wolken zodat de warmte niet ontsnapt. Door dit wolkendek is Venus vanaf de aarde ook vaak goed te zien, omdat het wolkendek veel licht weerkaatst.
Bijna in botsing met Pluto
Vandaag de dag beschouwen we Neptunus als de verste planeet in ons sterrenstelsel, maar tot 1996 was die eer voorbehouden aan Pluto. In 2006 werd Pluto echter gedegradeerd tot dwergplaneet. Eens in de 248 jaar staat Pluto dichter bij de zon dan Neptunus.
Voor het eerst hebben wetenschappers fysiek bewijs gevonden voor de theorie dat Jupiter de oudste planeet is van ons zonnestelsel. De planeet ontstond vermoedelijk binnen een miljoen jaar nadat de zon begon te schijnen. Dat blijkt uit een analyse van meteorieten die zijn gevonden op aarde.
Op Mars is er minder lucht dan op aarde. De atmosfeer bestaat vooral uit koolstofdioxide en een klein beetje stikstof. Er is bijna geen zuurstof, dus ademen is moeilijk! Het kan hard waaien op Mars, maar niet zo erg als op aarde.
Het siderische jaar, de tijd die Mars nodig heeft om één baan om de Zon af te leggen, duurt ongeveer 686,98 aardse zonnedagen, oftewel 668,5991 sols. Door de ellipsvormige baan van Mars (de excentriciteit van de omloopbaan), zijn de seizoenen niet van gelijke lengte.
De zwaartekracht aan het oppervlak van de planeet bedraagt 0,38. Iemand die op aarde 40 kilogram weegt, zou op Mars 0,38 x 40 = ruim 15 kilogram wegen.
De regendruppels onder de aardbol vallen ook naar de aarde toe. Maar ze vallen precies de andere kant op. De zwaartekracht zorgt er namelijk voor dat alles naar het midden van de aarde toe wordt getrokken. Daardoor kun je nooit van de aarde af vallen, ook al sta je aan de andere kant van de aarde!
Vervolgens hebben we de dichtheid van ons heelal nodig: 8,64 miljardste van een miljardste van een miljardste (ofwel 8,64 maal 10^-27) kilogram per kubieke meter. Vermenigvuldigen we deze dichtheid met het eerdergenoemde volume, dan blijkt dat het waarneembare heelal 3,5 maal 10^54 kilogram 'weegt'.