Bij patiënten met een geregistreerde diagnose pneumonie is de uitslag van de CRP test in bijna een derde van de gevallen meer dan 100 mg/l. Voor alle aandoeningen geldt dat antibiotica het meest wordt voorgeschreven bij patiënten met een CRP van meer dan 100 mg/l.
Als we vermoeden dat u een longontsteking heeft, maken we een röntgenfoto van de longen. Ook prikken we bloed om uw nier- en leverwaarden, ijzergehalte en ontstekingswaarden te controleren. We prikken het bloed in de slagader in uw pols om het zuurstofgehalte goed te kunnen meten.
Uw huisarts kan zo bepalen of de 'CRP-waarde' (een eiwit) in uw bloed verhoogd is, wat kan wijzen op een ontsteking. Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Als u het dan wel nodig heeft is de kans groter dat het ook echt werkt. Soms kan het nodig zijn om bij u een vingerprik te doen met de ontstekingswaarde, het CRP. Als deze flink verhoogd is dan kan het zijn dat u niet alleen griep heeft, maar ook een andere infectie met een bacterie. Dan kunnen antibiotica wel helpen.
Bij een hoge CRP waarde is het verstandig om een arts te raadplegen en na enkele weken nog een keer een test te doen. Wanneer de ontsteking weg is, zakt je CRP waarde. Bij hart-en vaatziekten is gebleken dat het lichaam langdurig kleine hoeveelheden van dit eiwit blijft aanmaken.
CRP is een eiwit dat na een stimulans (trauma, infectie, ontsteking) verhoogd is. Het CRP kent een breed bereik van 0-500 mg/l. De CRP reageert snel: de waarde kan binnen 6 tot 8 uur verdubbelen. De halfwaardetijd van de CRP is ook 6 tot 8 uur.
Bij een longontsteking zijn de kleinere longbuisjes en de longblaasjes ontstoken. Als u inademt gaat er lucht door een buis naar uw longen. Die buis heet de luchtpijp. Aan het eind splitst die zich in steeds kleinere buisjes (longbuisjes).
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bij een bacteriële infectie treden er al snel symptomen op zoals: Misselijkheid. Braken. Bloed, pus of slijm in de ontlasting.
Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan. CRP is een eiwit dat bij infecties door de lever wordt aangemaakt (acuut fase eiwit).
Bloedsuikerwaarde - niet nuchter geprikt (zo'n anderhalf tot twee uur na een maaltijd, op het moment dat er het meeste bloedsuiker in het bloed zit): Onder de 7,8 mmol/l - geen diabetes. Tussen de 7,8 en 11 mmol/l - geen oordeel mogelijk. Boven de 11 mmol/l - diabetes.
CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert. De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
Als de arts twijfelt tussen bronchitis en longontsteking kan hij via een bloedafname de waarde van C-reactief proteïne (CRP-waarde) laten bepalen. Dat is een proteïne die de lever afscheidt en die een rol speelt bij ontsteking en immuunafweer.
* Kortademigheid, een snelle oppervlakkige ademhaling. * Pijn bij de (diepe) ademhaling. * Algehele malaise: vermoeidheid, klam/zweten, spierpijn, verminderde eetlust, hoofdpijn. * Cyanose: blauwe lippen en/of gelaat en vingers (onder nagels).
De klachten bij een longontsteking en bronchitis komen sterk overeen. Toch is er een groot verschil tussen die twee. Bij een longontsteking zijn de diep in de longen gelegen longblaasjes en het omliggende weefsel ontstoken, veelal door een bacterie. Of als complicatie van een bronchitis.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
In ons onderzoek hebben we duidelijk aan kunnen tonen dat de ontstekingsstoffen die horen bij ontstekingsreuma kunnen zorgen voor vermoeidheid. Die stofjes zitten in het bloed en ze zorgen voor een vermindering van signaalstoffen in de hersenen.
Ga in de eerste dagen na het ontstaan van de wond naar uw huisarts: als er een of meer tekenen van infectie ontstaan: er komt troebel geelwit vocht (pus) uit de wond. de wondranden worden roder, dikker of warmer of doen meer pijn.
Een longontsteking kun je aan de volgende klachten herkennen: kortademigheid. hoesten. eventueel ophoesten van geel, groen of bruin slijm.
Let op je houding
Heb je veel last van hoesten en benauwdheid? Kijk dan eens of het helpt om wat meer rechtop te slapen. Dit maakt het soms makkelijker om te ademen. Leg wat extra kussens neer zodat je hele bovenlichaam wat rechterop komt.
De normale bezinkingssnelheid is afhankelijk van de leeftijd. Ze neemt in de loop van de jaren geleidelijk toe, van 1 mm bij de geboorte tot maximaal 35 mm bij ouderen.
Ultra-sensitief CRP wordt aangevraagd bij gezonde personen om te voorspellen of er sprake is van een verhoogde kans op het ontwikkelen van hart- en/of vaatziekte. De test wordt tevens aangevraagd bij patiënten die een hartaanval hebben doorgemaakt om de ernst in te kunnen schatten.
Heb je een hogere Hb-waarde dan normaal, dan is je zuurstofhuishouding in orde maar is je bloed dikker en stroperiger. Hierdoor kunnen aderen dichtslibben en loop je een verhoogd risico op een infarct.