Al 80.000 jaar voor Christus leefden er mensen in Marokko, of Mauretania, zoals het vroeger heette. De Romeinen waren een van de eerste volkeren die het gebied veroverden. Zij werden verdreven door de Arabieren die rond 700 er de islam kwamen verkondigen.
De naam 'Marokko' (en andere westerse benamingen voor het land) is afgeleid van de naam van de voormalige hoofdstad. In het Arabisch wordt Marokko Maghreb genoemd, dat het westen betekent.
In 1956 werd Marokko uiteindelijk onafhankelijk van Spanje en Frankrijk. Op dit moment werd Mohammed V koning. Enkele jaren later werd Rabat de hoofdstad van Marokko. Marrakech veranderde toen in de provinciehoofdstad.
De Berbers wonen al duizenden jaren vóór de volksverhuizing van Arabieren in de 11e eeuw in het gebied. Ook de oorspronkelijke bewoners van de Canarische Eilanden, de Guanchen, worden soms als Berbers beschouwd.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier. Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.
Buurten met geen of nauwelijks Marokkanen zijn Molenlaankwartier, Hillegersberg-Zuid en Strand en Duin. De Turkse Rotterdammers wonen het vaakst in de buurt Afrikaanderwijk: een derde van de inwoners is van Turkse herkomst. Verder wonen er ook veel Turken in Hillesluis (30 procent) en Feijenoord (27 procent).
Tegenwoordig is Marokko de zesde economie van Afrika met een bruto binnenlands product (bbp) van bijna honderd miljard euro. De totale omvang van de buitenlandse handel bedroeg in 2018 bijna zeventig miljard euro, terwijl de buitenlandse investeringen in Marokko bijna drie miljard euro bedroegen.
De Arabieren veroverden de regio in de 7e eeuw en brachten de islam, waartoe de meeste Berbers zich bekeerden. Hoewel het een deel was van het grotere Arabische Rijk werden vazalstaten zoals het koninkrijk van Nekor gevormd.
Arabieren zijn oorspronkelijk de nomadische Semitische inwoners van het Arabisch Schiereiland (Arabië), die het Arabisch als taal hebben. Door de verspreiding van de islam is de Arabisch-sprekende populatie en hun cultuur verspreid over 22 landen binnen Azië en (Noord)-Afrika en bedraagt circa 450 miljoen mensen.
Kledingadvies voor vrouwen die reizen naar Marokko
Marokko is een tolerant Islamitisch land en zeker in grote toeristische steden als Marrakesh mag je in principe alles dragen wat je wil. Enkel als je topless ligt te zonnen, zal je wellicht worden gearresteerd.
De rode koningsstad Marrakech – spreek uit Marraksjh – met zijn oude paleizen en sprookjesachtige sfeer is misschien wel de meest bijzondere stad van Marokko. Met een rijke historie. Het is één van de vier koningssteden, samen met Rabat, Fez en Meknes.
Volgens voorspellingen en projecties van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zal Marokko in 2025, met een BBP van 154 miljard dollar, rijker zijn dan buurland Algerije.
De Berbers, ook wel Amazigh genoemd, zijn de oorspronkelijke bevolking van het noorden van Afrika. Ze leefden in de gebieden die tegenwoordig Marokko, Algerije, Tunesië, Libië, Mauritanië en Mali heten. De Berbers zijn een nomadisch volk dat in stammen leeft en rondtrekt afhankelijk van de behoefte van het vee.
Een Arabier is snel te herkennen als paardenras. Het chique hoofd met de deuk in de neuslijn (officieel snoeksneus genoemd, in het Engels 'dish'), de sierlijke hals, het atletische lichaam en de hoge staart maken een Arabier zelfs voor niet-paardenmensen een bijzonder ras.
In het dagelijks leven staat het geloof centraal. Zo bidden veel moslims vijf keer per dag, de mannen doen dit vaak in een moskee, wordt er geen varkensvlees gegeten en heeft de jaarlijkse Ramadan een grote invloed op het dagelijkse leven van de Marokkanen.
Gas is in Marokko bijna beter verkrijgbaar dan water, er is altijd wel ergens iemand die gasflessen verkoopt. In verschillende formaten. Nu schijnt er een kwaliteitsverschil in gas te kunnen zitten, en zeker in Marokko.
Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten. En de Marokkaanse keuken zou de Marokkaanse keuken niet zijn zonder kruiden.
Volgens het Internationaal Monetair Fonds is Equatoriaal-Guinea vanaf 2019 het rijkste land van Afrika.
Op 22 oktober 1859 verklaart Spanje de oorlog aan Marokko, wat het begin vormde voor de Spaans-Marokkaanse Oorlog (1859-1860). Spanje was voor de uitbraak van de oorlog al in het bezit van twee stadskolonies in Marokko: Ceuta en Melilla.