In geval van nood trekken ze hun kop en poten terug binnen het schild. De eieren van schildpadden worden tijdens een paring bevrucht in het lichaam van het vrouwtje. Voordat een mannetje toestemming krijgt, moet hij veel moeite doen. Hij loopt om haar heen.
In de Wikipedia staat dat het mannetje in de voortplantingstijd grommende en sissende geluiden maakt. Ons mannetje roept het al eerdergenoemde 'hiek, hiek, hiek'. Een geluid dat ik, in een documentaire, ook reuzenschildpadden hoorde maken tijdens de paring, maar dan een octaaf lager.
Met haar achterpoten graaft het vrouwtje een kuil. In die kuil legt ze haar eieren. De meeste leggen tussen de 2 en 20 eieren per keer. Als alle eieren gelegd zijn, maakt ze de kuil weer dicht en ze doet dit zo goed dat je er niets meer van ziet (want de eieren mogen niet gevonden worden!).
De kleur van het schild verandert dan naar bruin en wordt uiteindelijk bijna zwart. Roodwang-, geelwang- en geelbuikschildpadden kunnen bij een goede verzorging een leeftijd van 30 tot 40 jaar bereiken. Vaak halen ze dit echter niet, bijvoorbeeld vanwege verkeerde huisvesting of voeding.
Rest van het lichaam Schildpadden hebben geen tanden, ze snijden hun voedsel met hun scherpe kaakranden fijn. Alle schildpadden hebben 2 voorpoten en 2 achterpoten. Landschildpadden hebben korte en stompe poten. Bij zeeschildpadden lijken de poten op peddels of zwemvliezen, zodat ze goed kunnen zwemmen.
'Bij schildpadden, krokodilachtigen en vogels is de penis verborgen binnenin de cloaca, behalve tijdens seksuele activiteit,' schrijven de onderzoekers in het vakblad. Opvallend zijn de randen van de cloaca, die ophopingen van pigment bevatten.
Als je een schildpad ziet, zorg er dan voor dat je hem niet aanraakt of oppakt. Schildpadden kunnen namelijk flink bijten! De bijtschildpad kan zoals zijn naam al doet vermoeden, flink bijten.
Stemt het vrouwtje toe in de paring en stopt ze met zwemmen dan zinken de dieren naar de bodem. Het mannetje beklimt het schild van het vrouwtje en houdt dit met alle vier de poten vast. Hierbij bijt hij het vrouwtje soms in de nek.
Het gehoor
Schildpadden hebben een slecht gehoor, omdat ze aan de buitenkant geen oren hebben. Er zit gewoon een laagje huid over hun trommelvlies. Trillingen gaan via de achterpoten en het schild naar het oor. Hierdoor kunnen ze wel andere dieren, bijvoorbeeld vijanden of soortgenoten, aan horen komen.
Hoeveel kost een waterschildpad? Een muskusschildpad koop je al vanaf 15 tot 30 euro. Andere soorten kunnen tot 150 euro kosten. De aankoop van een aquarium en het meeste toebehoren is een eenmalige investering.
Een schildpad is niet warmbloedig en kan de eieren niet warm houden, maar het zand wel. Het zand heeft namelijk de warmte van de zon opgenomen. Daarom begraven de vrouwtjes zeeschildpadden de eieren in het zand.
Alle eieren zijn eetbaar. Ook die van slangen of schildpadden en amfibieën.
Schildpadden kennen een inwendige bevruchting, waarbij het mannetje zijn sperma direct in de vrouwelijke geslachtsopening brengt. Alle soorten leggen zonder uitzondering eieren. De voortplantingstijd van een schildpad is soortspecifiek.
Ze leggen niet op een willekeurig strand hun eieren. De vrouwtjes gaan altijd terug naar het gebied waar ze zelf ooit geboren waren, op enkele soorten na. Ze graven een kuil van 30 tot 50 centimeter diep. Hierin leggen ze hun eieren, dit wordt nestelen genoemd.
Schildpadden communiceren met elkaar door specifieke geluiden uit te stoten, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Arrausschildpadden in de Amazone stoten zeker zes soorten schelle tonen uit waarmee ze met elkaar in contact blijven tijdens specifieke activiteiten, zoals migratie en het bouwen van nesten.
Schildpadden worden over het algemeen niet gezien als gevaarlijke dieren die mensen flink verwonden. Sommige schildpaddensoorten kunnen echter venijnig bijten en behoorlijke wonden veroorzaken. Schildpadden kunnen bovendien ziektes bij zich dragen die voor mensen gevaarlijk zijn.
Wanneer een schildpad wordt vervoerd is het daarom belangrijk deze donker te vervoeren maar zonder water. Het klotsende water zal de schildpad alleen maar doen stressen. Juist een donkere droge omgeving zal de schildpad rustig houden.
Gewenning leren ze wel , maar echt tam maken is niets voor een schildpad. gileman: geen enkel dier is tam te maken. elk 'tam' dier kan opeens bijten/aanvallen.
Eten doen ze allemaal, de schildpadden uit het gematigd klimaat (en dat zijn echt niet zoveel soorten) kunnen een aantal maanden (ongeveer 6) zonder eten en drinken als ze in winterslaap gaan, voorwaarde is dan wel dat ze op een koude droge plek liggen.
Als ze zich bedreigd voelen, kunnen ze zonder moeite een kindervinger afbijten. Dat schrijft Het Nieuwsblad. De schildpadden, die bij zonnig weer opnieuw komen bovendrijven om te zonnen op buizen en takken die boven het wateroppervlak uitsteken, blijven enorm geliefd bij de wandelaars.
Het dier steekt zijn kop onder water en geeft daarbij via de mond ureum (een belangrijk bestanddeel van urine) af.
Een schildpad kan immers moeilijk achteruitlopen en zou wel eens het noorden kunnen verliezen. Zorg eveneens voor een voederplaats. Het is belangrijk dat de voederbakken makkelijk schoon gehouden kunnen worden.
De bek is erg scherp, in combinatie met de stevige kaakspieren kan de schildpad zeer krachtig bijten. De bijtkracht van een groter exemplaar kan 500 kilogram per cm² bedragen. Aan de voorzijde van de bovenkaak is een snavelachtige, omlaag gekromde punt aanwezig.
Door klimaatverandering stijgt de zeespiegel, waardoor stranden onder water komen te staan. Andere stranden zijn te druk. Door de hoeveelheid plastic in de oceanen loopt de zeeschildpad zijn hele leven lang gevaar. De mens vormt helaas ook een bedreiging.
De mens: Een gevaar in het ecosysteem van de schildpad
Het gevaar van zwemmen met schildpadden tijdens een trip zit hem in het voeden van de mens. Met een vissersboot vaar je naar de plek waar de schildpadden gevoed worden. De dieren herkennen de boot en weten dat ze hier voedsel krijgen.