Dat gebeurt met de achterlijfjes tegen elkaar. Maar eerst moeten ze een geschikte partner vinden. Daarvoor doen vlinders beroep op feromonen, soortspecifieke geurstoffen die het andere geslacht aantrekken.
De voortplantingsorganen van een vlinder bevinden zich in het achterlijf. Parende vlinders kan je dan ook gemakkelijk herkennen, ze zitten met de achterlijven aan elkaar 'vastgeplakt'. De paring vindt soms al plaats voordat de vleugels van het vrouwtje zijn uitgehard.
De vrouwelijke zijderups legt tot wel 400 eitjes in 1 keer, en sterft dan. ononderbroken draad. De larve wikkelt die draad om zichzelf heen en maakt er een dikke, warme cocon van. plakt de resterende sericine ze aan elkaar, zodat ze een enkele, dikkere draad vormen.
Eenmaal het vrouwtje gevonden zal hij haar het hof maken met een baltsvlucht. Hierbij verspreidt het mannetje zijn feromonen terwijl hij om het vrouwtje heen fladdert. Hierdoor weet zij dat die bij dezelfde soort hoort. Bij het paren staan vlinders met het achterlijf naar elkaar toegericht.
Met de voelsprieten kunnen ze ruiken. Ze hebben een lange holle roltong: die kunnen ze uitrollen en in een bloem steken om nectar te drinken. Als ze niet drinken, zit de tong opgerold onder de kop. Vlinders proeven met hun poten bijvoorbeeld op welke plant ze zitten (en dus niet met hun tong!).
Reumer schreef een fascinerende zin: 'Vlinders hebben weliswaar een simpel zenuwstelsel, maar zoiets als hersenen ontbreekt volledig en slim zijn ze dus niet. ' Toevallig weten wij precies wat deze diertjes bespaard is gebleven, maar je vraagt je wel af hoe zij, hersenloos, door hun dag heen komen.
Insecten hebben geen centraal zenuwstelsel, een voorwaarde om pijn te kunnen voelen. Daarom nemen wetenschappers aan dat insecten in ieder geval niet hetzelfde gevoel hebben als zoogdieren. Onderzoek toont aan dat insecten zich wel bewust zijn van beschadiging van hun lichaam.
Er zijn uit Zuid Amerika wel nachtvlinders bekend die bloed drinken, maar deze hebben een stevige korte roltong, waarmee ze ook wondjes kunnen maken.
Worden ze toch verstoord, dan klapperen ze met hun vleugels waardoor de felle bovenzijde te zien is. Ze hopen daarmee eventuele vijanden af te schrikken. Ook kunnen ze een geluid maken met hun vleugels, dat nog angstaanjagender zou zijn.
Omdat de meeste rupsen op een strikt dieet staan, legt ze haar eitjes op een waardplant. Dat is een plant - voor elke soort anders - waar de kieskeurige rups maar wat graag van smult. Wanneer de rups uitkomt, denkt hij dan ook maar aan drie dingen: eten, eten en nog eens eten.
Rupsen zijn larven van vlinders. Eens ze groot genoeg zijn, verpoppen ze en transformeren ze tot een vlinder. Maar niet alle rupsen zijn van vlinders. Zaagwespen, primitieve en hoofdzakelijk vegetarische wespen, hebben bastaardrupsen.
Hoe lang duurt het voordat de rupsen gaan verpoppen? Hoe snel de levenscyclus gaat, is afhankelijk van de tijd van het jaar. Hoe meer licht en warmte, hoe sneller de ontwikkeling gaat. De ontwikkeling van een rups duurt ongeveer 13 tot 24 dagen.
Vlinder, als de vlinder in jouw leven verschijnt dan geeft de vlinder jou de boodschap mee van transformatie. Komt de vlinder in jouw leven dan laat deze je weten dat er een nieuw begin heel dichtbij is. Een transformatie naar een leven in liefde, vreugde en gezondheid, Elk dier brengt een boodschap mee.
Ook vlinders hebben vijanden. Dagvlinders worden vaak opgegeten door vogels en de grote vijanden van de nachtvlinders zijn vleermuizen en spinnen.
Nachtvlinders of motten (Heterocera) zijn een grote groep vlinders die overeenkomsten in gedrag vertonen maar geen samenhangende taxonomische groep vormen. De groep omvat alle vlinders, met uitzondering van de Papilionoidea, waarvoor ook wel de naam Rhopalocera of dagvlinders wordt gebruikt.
Om deze sensoren goed te laten werken, voorziet het lichaam ze actief van insectenbloed en zuurstof. Dit gebeurt via een klein extra 'hart' in de vleugel. Dit pompt het bloed door de vleugel heen, zodat het goed verdeeld wordt. Delen die belangrijk zijn, krijgen zo genoeg bloed.
In februari - Dagpauwoog. In maart - Boomblauwtje; Gehakkelde orelia; Dagpauwoog; Kleine vos; Citroenvlinder. In april - Klein koolwitje; Boomblauwtje; Gehakkelde orelia; Bond zandoogje; Dagpauwoog; Kleine vos; Distelvlinder; Landkaartje; Koninginnepage; Citroenvlinder; Klein geaderd witje.
Vlinders zoals het koolwitje of citroenvlinder zijn vaak in groepjes aan de rand van een (regen) plas te vinden om te drinken. Ook drinken vlinders van waterdruppels op bladeren of ander vocht.
bijten of steken geen mensen. Slechts enkele soorten rupsen, o.a. de eikenprocessierups (Thaumatopoeida) en bastaardsatijnvlinder (Euproctis chrysorrhoea), dragen irriterende brandharen; sommige rupsen hebben stugge scherpe stekels.
De roltong of proboscis van een vlinder of diverse andere geleedpotigen is een buisvormige, oprolbare tong waarmee nectar uit de bloem kan worden opgezogen, of ander vloeibaar voedsel, zoals sap van zacht rottend fruit, urine, mest, of vocht van dode dieren.
Hebben mieren hersenen? Als je alle hersencellen van 40.000 mieren samenneemt, verkrijg je de grootte van een menselijke brein. De hersenen van een mier tellen immers 250.000 hersencellen terwijl een menselijk brein er 10.000 miljoen telt.
Slakken daarentegen zijn wel traag, maar beschikken ook over hersenen en zelfs over een kortetermijngeheugen. Onderzoekers die willen begrijpen hoe de geheugenfunctie werkt, gebruiken zeeslakken soms als proefdieren. Slakken reageren op pijnprikkels en onthouden dit een tijdje.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.