Subspecies van de regenboogforel. Leefgebied: Noord Amerika. Max. lengte/gewicht: Gemiddelde lengte 30/55 cm.
Regenboogforel (Oncorhynchus mykiss) behoort tot de familie van de zalmen (Salmonidae). De soort heeft een torpedovormig lichaam met zwarte stippen en een grote bek. De flanken zijn zilverachtig met een paarse band. Ze kunnen 90cm lang worden.
Het meest kenmerkende onderscheidingsteken tussen de zalmforel en de gewone forel is de volledig zwartgestippelde staartvin, die ook nauwelijks gevorkt is. Een volwassen exemplaar kan een lengte van 110 centimeter bereiken, met een gewicht van 25 kg. Van nature is het een viseter.
Forellen eten veel verschillende soorten voedsel, variërend van insecten en wormen tot kleine vissen, zoogdieren en schaaldieren.
Er bestaan veel verschillende soorten forellen, maar het is bijna uitsluitend de regenboogforel die we terugvinden in de handel. De regenboogforel dankt zijn naam aan zijn gekleurde flanken, die een parelmoerachtige glans hebben. De regenboogforel is oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika.
Houd de vis aan de kop vast met je linkerhand met de rug naar je toe. Maak langs de kieuw een insnede naar de kop toe en draai je mes een kwartslag, houd het mes bijna horizontaal en goed met de zijkant op de graat. Snijd in één beweging de filet eraf.
Smaak & bereiding
Het vlees van de regenboogforel is schelpachtig en zacht. Het vlees heeft een zoetige geur. Kenners beweren dat beekforel of zeeforel een betere smaak heeft dan regenboogforel.
De huid van een vis klinkt niet gelijk als het lekkerste stukje, het is iets wat we snel van de vis schrapen zodra deze op je bord ligt. Maar zo'n stukje huid kan juist heel lekker zijn, zolang het op de juiste manier gebakken is.
Vanaf april, zowat het officiële begin van het vijverforel seizoen is het water meestal warm genoeg en gaat de forel actief jagen in zowat alle waterlagen, ook in het oppervlak. In de zomer wordt het oppervlakte water steeds warmer en als het te warm wordt gaat de forel op zoek naar koeler en zuurstofrijker water.
Het verschil tussen een zalmforel en een gewone forel is niet de soort maar het vlees en het formaat. Gewone forel heeft grijs visvlees en zalmforel heeft roze visvlees. De zalmforel wordt ook vaak in een groter formaat verkocht dan gewone forel. De naam zalmforel is een fantasienaam.
De schalen van forel zijn kleiner dan die van zalm. Dit komt grotendeels door de grootte van de vissen. Zalm heeft een meer langwerpig hoofd, het voorste deel van de schedel (rostrum) is prominenter geavanceerd. In forel is het minder uitgesproken, in staat tot iets afgeknotte vorm.
Er zit 9,5 gram vet in 1 moot (120 gram) zalmforel, waarvan 1,5 gram verzadigd vet. Voor je hart en bloedvaten is het gezond om vooral producten te kiezen met veel onverzadigde vetten. Onverzadigd vet zit bijvoorbeeld in olie, halvarine, vloeibare bak- en braadproducten, avocado, noten en (vette) vis.
De regenboogforel wordt gewoonlijk 25 tot 50cm lang, met een gewicht van 4kg. De regenboogforel stamt uit Noord-Amerika, maar is over de hele wereld uitgezet als sport en maaltijdvis. Hij groeit snel. Na 2 jaar zijn ze al 25-30cm lang.
Wormen zijn een favoriet aas van de forel. De forelvisser kan het beste één wat grotere worm te gebruiken. Als je met wormen gaat forelvissen dan vis je vrijwel altijd met een dobber. Je laat de dobber en het aas dan meedrijven met de stroom van het riviertje waar je in vist en hoopt zo dat de forel toehapt.
De voor “grondsmaak” verantwoordelijke organische stoffen zijn Geosmine (GSM) en Methylisoborneol (MIB). Ze worden door micro-organismen (vooral algen) geproduceerd. Dit zowel in de natuur als in je systeem. De vis slaat deze smaak op in het vet.
De gevangen forellen moet je mee naar huis nemen. Terugzetten mag niet, legt Bremer uit: ? Een forel is gevoelig en slikt het aas behoorlijk ver in. Daardoor raakt het dier gewond.
Stel je dobber op ongeveer een meter diepte af en werp in. De forel is een vrij zwemmende vis, dus deze kan zich overal in de vijver bevinden. Belangrijk is dus dat je verschillende dieptes en plekken probeert tot je de vis gevonden hebt.
Zoals bij elke visserij is de haak het belangrijkste onderdeel van je montage. Bij het forelvissen moet je denken aan forelhaken met een grote tussen maat 4 en 12. Vaak wordt gedacht dat het vissen met een zo klein mogelijke haak het meest effectief is.
Dit is vaak prima te doen, aangezien een forel meestal niet overmatig veel graten heeft. Je kunt de forel ook bakken zonder de graten te verwijderen. Vaak worden de dunste graatjes zacht door de hoge temperatuur van de pan en zul je ze tijdens het eten amper meer opmerken.
Het fileren
We zagen hoe je filets van de graat af snijdt, maar ook hoe je moet vlinderen, waarbij je de graat er meer tussenuit snijdt.
Het roken doe je ongeveer 40 à 45 minuten totdat de forellen mooi goudkleurig zijn. Zijn de 40 à 45 minuten voorbij en zien de forellen er prachtig goudkleurig uit, dan zijn ze klaar en kun je ze uit de rookton halen. Verwijder de rookhaken en laat de vis op zijn rug afkoelen.
Wilde zalm is (zoals de naam al doet vermoeden) geen gekweekte zalm, maar zwemt in de vrije natuur en heeft daar toegang tot een grote variëteit aan voedsel. Ze eten voornamelijk planktonkreeftjes en garnalen, waar ze hun extra rode kleur van krijgen.
Schraap met je mes van de staart naar de kop van de vis dus tegen de richting van de schubben in. Doe dit voor beide kanten en spoel daarna met water de overgebleven schubben weg. Je kunt hier het beste een oud mes voor gebruiken omdat het wegschrapen van de schubben het snijgedeelte snel bot maakt.