De brilbeer is de enige nu nog levende soort in het geslacht Tremarctos van de beren. Het is een middelgrote beer waarvan kop en romp 1.20 tot 1.75 m lang zijn, met een dichte, lange, ruige, zwarte tot donkere roodbruine vacht met roomwitte vlekken op de kin, nek en borst, en vaak rond de snuit en ogen.
De brilbeer is bijna helemaal zwart, alleen op zijn snuit en rond zijn ogen heeft hij een lichte kleur. Daarom heet het dier de brilbeer. Het is net of hij een bril op heeft. De brilbeer wordt ongeveer 2 meter groot en weegt zo'n 150 kilo.
Brilberen eten bladeren, fruit en bast van bomen. Met hun zware kaken en sterke kauwspieren kauwen zij makkelijk het taaiste groen fijn.
De brilbeer leeft voornamelijk in de bergwouden op ongeveer 2000 meter hoogte, maar wordt ook aangetroffen op de steppes en zelfs in woestijnachtig gebied. Hij heeft een blonde tekening rond zijn ogen die vaak doorloopt tot op de borst. Vandaar zijn naam 'brilbeer'.
De twee brilberen, die hun naam danken aan een bril-silhouet rondom hun ogen, heten Teju en Ariba. Drie jaar oud en echte belhamels. De twee zijn heel nieuwsgierig, ravotten veel met elkaar, klimmen graag en zitten bijna nooit stil.
Zo kan je beren tegenkomen in Albanië, Kosovo, Montenegro, Bosnië, Griekenland, Kroatië, Slovenië, Tsjechië, Polen, in de Alpen en de Baltische Staten. Er zijn dus nog veel plekken in Europa waar beren leven.
Wereldwijd zijn er 8 berensoorten: de bruine beer, de ijsbeer, de Amerikaanse zwarte beer, de Aziatische zwarte beer, de reuzenpanda, de honingbeer, de lippenbeer en de brilbeer. De grizzly beer is eigenlijk een ondersoort van de bruine beer en de mysterieuze geestbeer is een ondersoort van de Amerikaanse zwarte beer.
De meeste beren zijn groot en log van gestalte, hebben stevige, korte ledematen en een kleine staart. Het lichaam is bedekt met een dikke vacht en de kop heeft een relatief lange snuit en kleine, afgeronde oren.
De brilbeer leeft in de bossen van Zuid-Amerika. Het is een zeldzame soort die wordt bedreigd door de vernietiging van zijn leefgebied. Er werd vroeger veel op de soort gejaagd vanwege het vlees, het vet en de organen die in de lokale traditionele geneeskunde worden gebruikt.
Een volwassen lippenbeer heeft een schouderhoogte tussen de zestig en negentig centimeter. De mannetjes wegen zwaarder dan de vrouwtjes. De vrouwtjes wegen tussen de 55 en 95 kilo en het mannetje weegt tussen de 80 en 140 kilo.
Dieren die mensen eten, vallen uiteen in twee categorieën. Enerzijds zijn er grote roofdieren zoals leeuwen en beren: die zien mensen als voedsel en jagen er zelfs op.
Vaak hebben ze lange haren over de oren. Op de borst is een witte hoefijzervormige tekening te zien. De lippenbeer eet vooral termieten, mieren en fruit. Om gemakkelijk termietenheuvels of mierenhopen open te kunnen maken heeft de lippenbeer grote nagels aan zijn voorpoten.
Hij komt voor in Scandinavië, de Balkan, Eurazië, delen van Azië en in Noord- Amerika. De bruine beer leeft in veel verschillende gebieden, zoals in uitgestrekte bossen, bergachtige gebieden en toendra's. De bruine beer is een solitair dier. Dat betekent dat hij niet in een groep, maar alleen leeft.
Zijn dieet bestaat 85% uit plantaardig voedsel, als vruchten, noten, grassen, kruiden, bast en wortels, en natuurlijk honing. Dierlijk voedsel bestaat uit aas, insecten en larven, maar hij kan ook hoefdieren grijpen, van schapen tot elanden. Een bruine beer loopt gemiddeld 5 tot 6 km/u, maar kan 50 tot 60 km/u halen.
Lawaai, lawaai, lawaai
Loop in de richting van de wind zodat de beer je kan ruiken aankomen. Spreek, zing, roep, fluit, klap in de handen, of maak gewoon eender welk lawaai terwijl je aan het wandelen bent. Niet om de sfeer erin te houden, of misschien ook wel, maar vooral om de beren af te schrikken.
Bij het tegenkomen van een beer zal er dus waarschijnlijk van alles door je hoofd gaan. “Wat je ook doet, probeer niet in paniek te raken. Maak geen onverwachtse bewegingen, blijf rustig en loop langzaam naar achteren. Vermijd oogcontact met het dier, maar zorg dat je de beer niet uit het oog verliest.
Beren zijn nieuwsgierig en erg slim. Ze zijn sterk en snel!
Heel schuw
Maar je mag nog zo vroeg opstaan als je wil, beren kan je al zo'n 700 tot 800 jaar niet meer spotten in België. “De laatste beer in Vlaanderen is rond 1300 verdwenen. Maar heel ver moet je niet reizen om een beer tegen te komen. In Zweden, Oostenrijk, Zwitserland en Italië zijn er al populaties.”
Plek in het dierenrijk. Beren behoren tot de orde van de roofdieren. Binnen de berenfamilie zijn er acht verschillende soorten en de Maleise beer is de kleinste van allemaal.
Onderzoekers hebben de grootste beer ooit ontdekt toen ze een skelet uit Zuid-Amerika bestudeerden. De beer was (rechtstaand op de achterpoten) ongeveer 3,5 meter hoog en woog 1.500 kilo, meldt National Geographic. De restanten van de beer waren in 1935 in Argentinië gevonden.
De topsnelheid is 40 kilometer per uur. Dat is sneller dat de snelste mens op aarde. IJsberen hebben zwemvliezen tussen hun tenen en kunnen daardoor goed zwemmen. Ze kunnen twee minuten onder water blijven, maar ze duiken niet dieper dan 1 tot 2 meter.
Wij zetten 10 beregoede feitjes voor je op een rij! Een volwassen beer kan wel 65 kilometer per uur rennen! Dat betekent dat hij in de bebouwde kom zomaar de snelheidslimiet kan overschrijden. Jexi geniet, na jarenlange opsluiting, van alle vrijheid in de door ons gesteunde berenopvang Libearty in Roemenië.
De bruine beer komt tegenwoordig nog voor in Noord-Amerika, Azië en Europa, maar is in Nederland ongeveer achthonderd jaar geleden uitgestorven. De bruine beer is onderverdeeld in vele ondersoorten, zoals de Europese beer (Ursus a. arctos), de grizzlybeer (U. a.
De dieren verplaatsen zich over land, maar kunnen ook goed klimmen en zwemmen.