De grootste is de Hoba-meteoriet en ligt in Namibië nabij Grootfontein, en weegt circa 66.000 kilo. Het is een ijzermeteoriet. De zwaarste meteoriet die ooit op aarde is gevonden. De 'Hoba' van naar schatting 66 ton.
De meeste deeltjes hebben een grootte tussen de 1 mm en 1 cm. Waarschijnlijk wegen ze bij het binnen dringen van onze dampkring niet meer dan 0,002 tot 2 gram! stukje gruis groter is dan normaal. Als zo'n meteoor helderder wordt dan de planeet Venus (ongeveer magnitude -4) dan spreken we over een vuurbol.
Dat iridium gaf bewijs dat een meteoriet met een doorsnede van zo'n 12 kilometer ergens op aarde was neergekomen, waardoor een grote stofwolk met onder andere iridium vrijkwam en later op aarde neerdaalde.
Een meteoor (ook wel een vallende ster) is een lichtverschijnsel. Zo'n verschijnsel is te zien als een meteoriet de dampkring van de aarde binnenkomt. Gevaarlijk zijn meteorieten volgens Kriegsman absoluut niet. "De kans dat je er eentje op je hoofd krijgt, is echt veel kleiner dan dat je de bankgiroloterij wint.
Per dag valt 150.000 kilo meteorieten op onze aarde.
In het donker kun je soms vallende sterren aan de hemel zien. Dan mag je een wens doen, maar je kunt er ook een op je hoofd krijgen.
Hoewel de mogelijkheid wel degelijk bestaat dat JF1 inslaat op de Aarde, is die kans uiteindelijk klein. NASA schat de kans op 0,026%, oftewel 1 op 3.800.
Vallende sterren zijn door de eeuwen heen altijd beschouwd als een omen van een magische bevestiging. Als we tegenwoordig naar de nachtelijke hemel kijken en een vallende ster zien, zeggen we dat die ons geluk brengt. Door het zien van een vallende ster, krijg je de bevestiging dat je dicht bij je bestemming bent.
De kleur van een meteoor wordt bepaald door de ionisatie in de atmosfeer (die weer afhangt van de snelheid van de meteoroïde) en door de samenstelling van de meteoroïde zelf: rood kan wijzen op silicium, oranje op natrium, geel op ijzer, blauw/groen op koper of magnesium en paars op kalium of calcium.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.
Nadat de meteoriet op aarde stortte, verdwenen vrijwel alle soorten schildpadden van onze planeet. Alleen de zogenaamde 'gehoornde schildpadden' (of meiolaniidae) slaagden er op het huidige zuidelijk halfrond in om te overleven.
In de tijd dat de dinosauriërs heersten over de aarde, moesten de zoogdieren zich gedeisd houden. Ook in evolutionair opzicht. Pas toen een meteoriet de dino's had weggevaagd, 66 miljoen jaar geleden, bloeiden hun opvolgers op en ontstonden de vele soorten zoals knaagdieren, walvissen en primaten.
Kan/mag het? Dinosaurussen tot leven wekken kunnen we dus niet. Nog niet. “Deze tak van de wetenschap evolueert echt gigantisch snel, de genetica en de celbiologie.
Heel groot is de kans niet: ongeveer 1 op 2700 (0,037 procent). Toch geldt Bennu daarmee als een van de gevaarlijkste asteroïden in ons zonnestelsel.
Op het eind van het Krijt, 66 miljoen jaar geleden, stierven de meeste dinosauriërs uit, wellicht ten gevolge van een meteorietinslag. Sommige dinosauriërs overleefden echter, namelijk de groep van de vogels.
'Vallende sterren'
Zij komen met een snelheid van meer dan 70.000 kilometer per uur de atmosfeer van de aarde in. Daar valt de meteoroïde uit elkaar. Door de energie van de botsing vertoont de atmosfeer een lichtspoor, op 75 tot 100 kilometer boven de aarde.
Maar een enkele keer zijn het stukken groter dan een auto en dat is dan als een vuurbol aan de hemel zichtbaar met een fel lichtend spoor waar vaak kleuren in te zien zijn. Er breken vaak eerst kleine stukken af en meestal spat het laatste stuk met een donderende explosie uit elkaar.
De Fukang Meteoriet - €1,7 miljoen
Een echt zeldzame vondst, omdat wetenschappers denken dat maar 1% van alle meteorieten die op aarde zijn gevallen pallasieten zijn. Deze meteoriet wordt geschat op 4,5 miljard jaar oud, wat betekent dat deze steen bijna dezelfde leeftijd heeft als onze planeet, of zelfs ouder.
Een vallende ster lijkt misschien op een ster die valt. Maar het is geen echte ster. Sterren staan biljoenen kilometers van ons vandaan. En meteoren zitten op een hoogte van 80 tot 100 kilometer boven het aardoppervlak.
Elk type ster in het universum kan in botsing komen. Als ze nog 'levend' zijn, waarmee bedoeld wordt dat er nog kernfusie in plaats vind, maar ook als ze 'dood' zijn, betekenend dat kernfusie is stilgevallen.
IJzermeteorieten zijn vaak glanzend en hebben vaak gladde kuiltjes die lijken op duimafdrukken in klei. Steenmeteorieten zijn matter en ook een beetje ruw. Meteorieten zijn ook vaak een beetje magnetisch. Om te testen of het een meteoriet is, kun je er een magneet bij houden om te kijken of hij de meteoriet aantrekt.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt op zaterdag 13 augustus 2022, rond 8 uur, zijn maximum. De meteoren van de Perseïden zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. Wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur vallen.
Je kunt zelf de conclusie trekken. Zelfs relatief kleine rotsblokken uit de ruimte, zoals de meteoriet van Tsjeljabinsk, kunnen plaatselijk schade aanrichten. Asteroïden groter dan 1 kilometer kunnen wereldwijde gevolgen hebben, zoals een langdurige klimaatverandering.
Vanavond scheert er een asteroïde langs de aarde. Voor het eerst in de moderne geschiedenis komt zo'n grote asteroïde zo dichtbij. De kans dat het rotsblok de aarde raakt is slechts 0,16 procent en dat gebeurt niet voor 5 februari 2040.
Een enorme meteoor die 66 miljoen jaar geleden op het schiereiland Yucatán insloeg, is de meest waarschijnlijke oorzaak van de ondergang van de dinosauriërs. Van alle plekken op aarde die in een ver verleden door een asteroïde getroffen hadden kunnen worden, was het schiereiland Yucatán misschien wel de allerslechtste.